INN. DEVIL 3.2: Όλα είναι μάταια και παροδικά...

Το innocent devil , είναι η εβδομαδιαία ιστορία του Θεόδωρου Καλαμπόκη, της οποίας τα πνευματικά δικαιώματα είναι κατοχυρωμένα στο όνομα του.

1.1: Το θέατρο του παραλόγου.
1.2: Αυθορμητισμός και ένστικτα, ένοχοι για τη δολοφνία της λογικής.
1.3: Αγάπη και Εφιάλτης σε σκηνές παθιασμένου έρωτα.
2.1: Από τη νεύρωση στη ψύχωση.
2.2: Άρωμα Γυναίκας. Η αρχή...
2.3: Ανάγκη για ζωή και για θάνατo.
2.4: Εσωτερική περιπλάνηση.
3.1: Απ' το απαίσιο ξυστά.

INNOCENT DEVIL

(Η ακόλουθη ιστορία είναι φανταστική. Οποιεσδήποτε ομοιότητες με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι συμπτωματικές και ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα)

Episode 3.2: Όλα είναι μάταια και παροδικά, εκτός απ' την αληθινή αγάπη...

Η Βάνα προχωρούσε με νευρικά, αβέβαια βήματα προς το hyde park. Μετά από όλα όσα είχα δει και ακούσει στο νοσοκομείο, είχε κάθε λόγο να αισθάνεται ανασφαλής. Για την ακρίβεια θα έλεγες ότι βρισκόταν στο στόμα του λύκου. Έτσι όπως την παρατηρούσα από ψηλά, έβλεπα μια όμορφη κοπέλα χαμένη στο πλήθος, να προσπαθεί να επιβιώσει, να φτάσει στην δική της Ιθάκη, χρησιμοποιώντας όμως τον εύκολο και ανήθικο δρόμο. Από την άλλη, σίγουρα η μοίρα δεν της είχε φερθεί με τον καλύτερο τρόπο έως τώρα. Όσα ελαφρυντικά όμως και να έχεις, στην τελική είσαι και παραμένεις για πάντα υπεύθυνος για κάθε σου πράξη... Είσαι; Ποτέ δεν μου άρεσε ο ρόλος του επικριτή... Ας αποφασίσει για μένα η αιωνιότητα... Ξαφνικά το τηλέφωνο της Βάνας χτύπησε... Αν και ήμουν σίγουρος πως ήταν ο Αλεξ, η φωνή του παππού μου στην άλλη άκρη της γραμμής με ξένισε για τα καλά...

"Παρακαλώ ;;"

"Βάνα κορίτσι μου, είμαι ο παππούς του Αλκίνοου. Οι γιατροί μου είπαν πως εσύ τον έφερες στο νοσοκομείο... Είμαι ο μοναδικός συγγενής του και ταυτόχρονα τον νοιάζομαι περισσότερο από τον καθένα. Μην φοβηθείς, θέλω να μου πεις τα πάντα. Πώς έφτασε σε αυτό το σημείο το αγόρι μου ;;"

"Γεία σας. Έχω βγει για ένα περίπατο... Σας υπόσχομαι το βράδυ που θα γυρίσω στο νοσοκομείο να σας μιλήσω αναλυτικά, και να λύσω κάθε σας απορία..."

"Κορίτσι μου, καταλαβαίνεις πως ο εγγονός μου είναι σε κώμα; Πονάω, θέλω τουλάχιστον να ξέρω το γιατί..."

"Σεβαστείτε αυτό που σας είπα. Θα τα πούμε από κοντά το βράδυ. Καληνύχτα..."

1 ΩΡΑ ΜΕΤΑ

Η Βάνα περπατούσε με τον Αλέξ στο Ηyde park. Ήταν σχεδόν σίγουρη πως από στιγμή σε στιγμή θα κατάφερνε να βγάλει τον Αλεξ από τη μέση και με τη βοήθεια του εκτελεστή. Αυτό όμως που αγνοούσε ήταν πως, στην ώρα που μεσολάβησε, ο Κωστής τηλεφώνησε στον εκτελεστή και του έδωσε εντολή να βγάλει από τη μέση, όχι μόνο τον Αλεξ, αλλά και τη Βάνα.

Χαρακτηριστικά είπε πως:

"Αφού η κατάσταση του Αλκίνοου είναι ιδιαίτερα κρίσιμη και μπορεί να πεθάνει από στιγμή σε στιγμή, δεν έχω κανένα λόγο να την έχω πλέον στα πόδια του και να πληρώνω τις σπουδές της. Και επειδή η κοπέλα γνωρίζει πάρα πολλά, πρέπει να βγει από τη μέση. Ό,τι μπορούσε να κάνει έως τώρα με την περίπτωση του μικρού το έκανε..."

Η Βάνα είπε ξαφνικά στον Αλεξ να σταματήσουν να βαδίζουν, καθώς θέλει να του εξομολογηθεί κάτι. Η μετάφραση της φράσης της ήταν πώς είχε φτάσει στο σημείο που συμφώνησε με τον εκτελεστή να οδηγήσει τον Αλεξ. Τι οξύμωρο, στην όχθη μιας από τις λίμνες του hyde park, δίπλα στο άγαλμα του Πίτερ Παν, ενός συμβόλου ελπίδας και αθωότητας, ετοιμαζόταν να γίνει μια φρικτή δολοφονία.

"Άλεξ μου επίτηδες τα έκανα όλα..."

Τα μάτια του Αλεξ έλαμψαν στο φώς του φεγγαριού. Αυτό περίμενε να ακούσει για να την ξεφτιλίσει όπως από την αρχή θεωρούσε ότι της άξιζε. Δεν πρόλαβε όμως να αρθρώσει την φράση που είχε σκεφτεί. Το στόμα του έμεινε ανοιχτό, τα μάτια του ανέκφραστα. Σε 2 δευτερόλεπτα είχε σωριαστεί στο πάτωμα. Το καθίκι που ευθυνόταν για την δολοφονία του, χρησιμοποιώντας όπλο με σιγαστήρα, τον είχε πυροβολήσει με ακρίβεια στην καρδιά. Η Βάνα σοκαρισμένη στο θέαμα του νεκρού Αλεξ, άρχισε να τρέχει πανικόβλητη, με σκοπό να εξαφανιστεί στο σκοτάδι. Καθώς έτρεχε όμως, διέκρινε ένα κόκκινο λεϊζεράκι να σημαδεύει πότε τα μάτια και πότε το κούτελο της. Προς στιγμήν κατάλαβε, όμως δυστυχώς ήταν πολύ αργά. Ήταν η σειρά της να σωριαστεί στο χώμα... Βάνα, Βανα, Βανααααααα, βοήθεια, βοήθεια, κάποιος να τους βοηθήσει, βοήθεια... Κραύγαζα με όλη μου τη δύναμη, ένιωθα όμως τη φωνή μου να μην μπορεί να βγει ούτε στο ελάχιστο. θα προτιμούσα ειλικρινά να είχα δώσει τη ζωή μου για να σωθεί εκείνη...

3 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

"Βάναα, βοήθειαα, βοήθεια, Βααναα"

"Κάτι ψιθυρίζει ο μικρός Σταύρο, κάτι ψιθυρίζει... Συνέρχεται, ο εγγονός μου συνέρχεται... Σταύρο, τρέξε να φωνάξεις τον γιατρό."

"Σοβαρά; Ο φίλος μου επανήλθε... Ευχαριστώ Θεέ μου... Τρέχω να τους φωνάξω κυρ Σωκράτη, τρέχω..."

"Βανααα, βοήθεια, Βαναααααα"

Άνοιξα τα μάτια μου και όλα ήταν απελπιστικά περίεργα. Το μόνο που με ηρέμησε κάπως, ήταν πως ο παππούς μου ήταν δίπλα μου και μου κρατούσε το χέρι...

"Πού είμαι; Τι έγινε παππού; Δεν θα καταφέρεις να μιλήσεις με τη Βάνα... Είναι νεκρή, τη σκότωσαν κάτι καθίκια, πρέπει να τους πιάσουμε. Όχι άλλο έγκλημα ανεπίτρεπτο παππού μου, όχι σε παρακαλώ..."

"Ηρέμησε ψυχή μου, ηρέμησε. Σημασία έχει πως εσύ είσαι γερός πλέον. Πόση χαρά μου δίνεις να ξέρες... 3 χρόνια τώρα ισορροπώ μεταξύ φαρμάκων και κατάθλιψης."

"3 χρόνια ;; Τι λές ρε παππού; Προχθές με φέρανε... Ήμουν στο διαμέρισμα, καβγαδίζαμε άγρια με κάτι παιδιά και μετά σκοτείνιασαν όλα... Πάντως παρ' όλα αυτά τα είδα όλα... Είδα τη Βανα και τον Αλεξ που με έφεραν, άκουσα το τηλεφώνημα σου με την Βανά... Κάποιοι κακοί άνθρωποι την εκβίασαν για να μου κάνει κακό. Δυστυχώς δεν θυμάμαι λεπτομέρειες... Το μόνο που θυμάμαι είναι πως όσο δεν ήμουν κοντά σας μου εξομολογήθηκε πως είναι ερωτευμένη μαζί μου... Δεν ζει πια παππού, δεν τα κατάφερε... Την σκότωσαν τα καθάρματα, μαζί και τον Αλεξ... Κάνε κάτι ρε παππού, βοήθεια παππού, βοήθεια, μόνο εσύ μπορείς..."

"Μικρέ μου, αυτό που προέχει είναι να ηρεμήσεις και όλα θα γίνουν σιγά σιγά όπως πριν. Το κώμα μάλλον σε έκανε να πλάσεις διάφορα με το μυαλό σου. Μην φοβάσαι όμως, μαζί θα τα λύσουμε όλα, μαζί..."

"Τι λες ρε παππού; Τι έγινε με την αστυνομία ;; Ποιούς κατηγόρησαν ;; Ποιά 3 χρόνια μου λες; Όλα όσα σου είπα έγιναν μέσα σε 2 μέρες... Πες μου, είσαι στα καλά σου ;; Πες μου γαμώτο, πες μου... Θέλω τη Βάνα, πού είναι η Βάνα ;; Που στο διάολο έχετε την Βάνα ;;"

Ξαφνικά μπήκε μέσα ένας γιατρός μαζί με τον Σταύρο.

"Τι θέλει αυτός εδώ; Έχουμε να μιλήσουμε πάνω από χρόνο. Από το θάνατο των γονιών μου και μετά εξαφανίστηκε. Τώρα που κόντεψα να πεθάνω με θυμήθηκε; Πολύ αργά..."

"Σταύρο εξαφανίσου γελοίε, τι και αν μεγαλώσαμε μαζί, εσύ με εγκατέλειψες... Όταν σε χρειαζόμουν περισσότερο από ποτέ, δεν ήσουν εκεί... Τώρα πια αδιαφορώ αν ενδιαφέρεσαι και ανησυχείς για μένα... Στην τελική, δεν θέλω να σε βλέπω καν μπροστά μου."

Ξαφνικά ο γιατρός με πλησίασε και μου έβαλε μια μάσκα στο πρόσωπο. Όλα σκοτείνιασαν...

"Του έδωσα ένα ισχυρό ηρεμιστικό. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να προσαρμοστεί μετά από όλα όσα πέρασε.''

"Γιατρέ, από όσα πρόλαβα να καταλάβω, τα 3 χρόνια που βρίσκεται σε κώμα του φάνηκαν 2 μέρες. Ακόμα πρόλαβε να μου περιγράψει και την ιστορία που έπλασε το μυαλουδάκι του για όλα όσα υποτίθεται ότι συνέβησαν αυτές τις μέρες..."

''Κύριε Σωκράτη, είναι επακόλουθο ''του σοκ του ξυπνήματος'' να θεωρεί πραγματικότητα τις ψευδαισθήσεις του. Σε 30 λεπτά που θα επανέλθει από το ηρεμιστικό, θα αρχίσει σιγά σιγά να συνειδητοποίει το πως έχουν τα πράγματα. Σε αυτό βέβαια θα παίξει τον σημαντικότερο ρόλο η δική σας βοήθεια. Η δική σας και του Σταύρου. Μόνο εσάς έχει πλέον, άλλωστε."

Ο Σταύρος τότε πήρε το λόγο.

"Γιατρέ, σε μια πολύ δύσκολη στιγμή για τη ζωή του, δεν του είχα σταθεί. Φοβήθηκα όπως σας έχω ξαναπεί... Οι γονείς μου, μια ιδιαίτερη συντηρητική οικογένεια, μου ξεκαθάρισαν μετά το σκάνδαλο της δολοφονίας των γονέων του, πως ένας μαθητευόμενος αξιωματικός της Ελληνικής αστυνομίας δεν μπορεί να συμπαραστέκεται και να κάνει παρέα με τον γιό ανθρώπων του υποκόσμου. Μάλιστα μου έβαλαν και το δίλημμα ή αυτοί ή ο Αλκίνοος... Ας μην επαναλαμβάνομαι όμως... Πως να καταφέρω να ξανακερδίσω την εμπιστοσύνη του ;; Την αξίζω για να την κερδίσω ;;"

Ο γιατρός δεν πρόλαβε να μιλήσει και τον λόγο πήρε ο κυρ Σωκράτης.

"Τίποτα δεν χάθηκε ακόμα, όσο ζούμε και πονάμε φίλε μου... Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια, μόνο τρόπο που κοιτάνε... Το λέει και το τραγούδι άλλωστε. Τον πλήγωσες πολύ τον Αλκίνοο μου Σταυράκο με το φέρσιμο σου. Εγώ ο ίδιος του έχω μάθει πως στην ζωή είναι οι πράξεις που μετράνε. Παράλληλα όμως κάθε άνθρωπος αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία... Ο χρόνος όμως είναι αυτός που έχει τον τελευταίο λόγο, δικαιώνοντας ή όχι αυτόν που την έδωσε. Πολλοί άνθρωποι, φοβούμενοι πως ο χρόνος δεν θα τους δικαιώσει, αρνούνται πεισματικά να δώσουν αυτήν την ευκαιρία. Μπορεί να έχουν απόλυτο δίκιο, μπορεί να έχουν και άδικο. Η διαφορά όμως είναι πώς δίνοντας την ευκαιρία θα μάθουν κάποτε αν άξιζε, ενώ αν αρνηθούν, δεν θα το μάθουν ποτέ."

"Κύριε Σωκράτη, εγώ και να μην μου δώσει ευκαιρία, θα το καταλάβω... Όταν πληγώνεις κάποιον που σε αγαπάει χωρίς να φταίει, δεν αξίζεις την φιλία του."

"Συμφωνώ, ποτέ όμως δεν μπορείς να ξέρεις τα ακριβή κίνητρα που κρύβονται πίσω από την συμπεριφορά του, αν δεν δώσεις την ευκαιρία. Εσύ για παράδειγμα δεν είχες αρχικά το θάρρος να κοντράρεις τους δικούς σου. Αυτό όμως σε κάνει δειλό, όχι αδιάφορο για τον Αλκίνοο. Αν δεν σου δώσει την ευκαιρία να εξηγήσεις δεν θα μάθει ποτέ... Και όσον αφορά τις πράξεις, 3 χρόνια τώρα, κάθε μέρα είσαι δίπλα του και δίπλα μου και μας στηρίζεις... Αν αυτό δεν είναι έμπρακτη απόδειξη της μεταμέλειας σου, τότε τί ;;"

"Ευχαριστώ πολύ κύριε Σωκράτη. Μου δίνουν πολύ θάρρος τα λόγια σας, ώστε να του μιλήσω..."

Ο γιατρός τόση ώρα άκουγε τον Κ. Σωκράτη να μιλάει, όμως αποφάσισε να επέμβει...

"Παράλληλα, πολύ σημαντικό είναι ο τρόπος που θα του μιλήσετε για τις κατηγορίες που του απαγγέλει η αστυνομία τα 3 τελευταία χρόνια... Όπως πολύ καλά γνωρίζετε στο δωμάτιο έχουν εγκατασταθεί κάμερες της ασφάλειας... Αν αναφέρετε στον μικρό το παραμικρό για την κατάθεση της Βάνας πριν συντάξει τη δική του θα κατηγορηθείτε για αδίκημα.

"Γιατρέ η αστυνομία περιμένει απλώς να καταθέσει ο Αλκίνοος μου. Δεν νομίζω πως μετά από αυτό το διαδικαστικό κομμάτι θα συνεχίσουν να ισχύουν οι γραφειοκρατικές σε βάρος του κατηγορίες. Προσωπικά αγωνιώ για το πώς θα του αναγγείλουμε πως η Βάνα δεν είναι πλέον κοντά μας."

"Κύριε Σωκράτη, γνωρίζετε πολύ καλά πως για να επικυρωθεί η κατάθεση της Βάνας, πρέπει να συγκριθεί με όσα θα καταθέσει ο Αλκίνοος, αγνοώντας την ύπαρξη της δικής της κατάθεσης. Από μόνη της στέκει μάλλον ουτοπική. Σε αυτό το σημείο σας αφήνω μόνους με το παιδί. Οφείλω να ειδοποιήσω την αστυνομία ώστε να είναι εδώ για να ανακρίνει τον μικρό, αμέσως μετά την επίδραση του ηρεμιστικού. Καλή τύχη..."

Έτσι ο γιατρός έφυγε, και ο παππούς έμεινε μόνος του με τον Σταύρο...

"Σταυράκο, πάμε έξω 10 λεπτά για ένα μικρό περίπατο μέχρι να ξυπνήσει ο μικρός"

"Πάμε Κύρ Σωκράτη μου"

Αυτό ήταν το συνθηματικό τους, κάθε φορά που ήθελαν να πουν κάτι το οποίο δεν έπρεπε να γράψει η κάμερα του δωματίου του νοσοκομείου όπου νοσηλευόταν ο μικρός. Αυτό που τους βασάνιζε τώρα ήταν πιο σύνθετο από όσο επέτρεψαν να φανεί μπροστά στον γιατρό. Ειδικότερα, από το φονικό στο διαμέρισμα του μικρού σκοτώθηκαν ο 'Αλεξ, ο Eduard και ο Γιάννης μόνο. Τα κωλόπαιδα που επέζησαν από το φονικό, κουβαλούσαν και αυτά όπλο μαζί τους. Έτσι, σκότωσαν με μίσος πρώτο τον Εduard (καθώς είχε προλάβει να φάει πρώτος τον κολλητό τους τον Γιάννη) και τον Αλεξ στη συνέχεια. Τέλος, φεύγοντας άφησαν το ένα όπλο στα χέρια του Εd, και το δικό τους, αφού το σκούπισαν καλά-καλά, το έβαλαν στα χέρια του λιπόθυμου Αλκίνοου. Τέλος, άφησαν στα χέρια του Γιάννη τον λοστό με τον οποίο είχε χτυπήσει τον Αλκίνοο, για να φανεί στην διερεύνηση της αστυνομίας ότι εκείνος αμυνόταν, και στα χέρια του Αλκίνοου μια μεσαία ποσότητα κοκαΐνης, για να συνδεθεί η υπόθεση και με ξεκαθάρισμα λογαριασμών για ναρκωτικά, και εξαφανίστηκαν....

Βέβαια το τι πραγματικά έγινε στο διαμέρισμα εκείνο το ξημέρωμα, το γνώριζαν μόνο τα κωλόπαιδα που διέφυγαν, ο Αλκίνοος μέχρις ένα σημείο, και η Βάνα, που αν και δεν ήταν στο χώρο του φονικού, μπορούσε να φανταστεί τι είχε συμβεί... Παρ' όλα αυτά για 3 ολόκληρους μήνες ο Αλκίνοος αντιμετώπιζε κατηγορίες για 3πλή δολοφονία (ξεκαθάρισμα λογαριασμών για ναρκωτικά), μέχρις ότου εμφανίστηκε η Βάνα - ο πρώτος και μοναδικός μάρτυρας που είχε στα χέρια της η αστυνομία - που κατέθεσε ψέματα και κατασκευασμένα γεγονότα, για να σώσει τον Αλκίνοο. -- Βέβαια, αφού πρώτα είχε έρθει σε επαφή με τους φίλους του Γιάννη που γλίτωσαν, και τους έπεισε να τις πουν λεπτομέρειες για το τι ακριβώς έγινε και το πως άφησαν το σκηνικό του φονικού, γιατί τάχα ήθελε να πάρει τις κατηγορίες όλες πάνω της, ώστε να λυτρωθεί από τις τύψεις που ένιωθε για τον χαμό του Γιάννη --. Μετά από όλα όσα έμαθε, κατέθεσε πως για να ξεφορτωθεί τον Γιάννη από αγόρι της, του είπε επίτηδες σαν δικαιολογία πως τον είχε απατήσει με τον Αλκίνοο. Με λίγα λόγια δηλαδή, είπε πως στην προσπάθεια της να απαλλαγεί από τον Γιάννη, εκείνη τον οδήγησε στο να χάσει τα λογικά του. Τέλος κατέθεσε πως εκείνο το ξημέρωμα ο Γιάννης την οδήγησε με τη βία στο σπίτι του Αλκίνοου για να ξεκαθαρίσουν όλοι μαζί . Εκεί διαπληκτιστήκαν και ο Γιάννης αφού χτύπησε τον Αλκίνοο με τον λοστό, αφήνοντας τον αναίσθητο, σκότωσε με το ένα όπλο του τα άλλα δύο παιδία . Εκείνη όμως βλέποντας το θέαμα σοκαρίστηκε, υποθέτοντας πως ο Αλκίνοος που αγαπούσε ήταν νεκρός, και έτσι αιφνιδίασε τον Γιάννη και αφού βούτηξε στιγμιαία το άλλο όπλο που είχε στην τσέπη του, του έριξε με μανία. Τέλος δήλωσε πως φεύγοντας σοκαρισμένη, αφού σκούπισε τα όπλα, τα έβαλε στα χέρια των παιδιών για να γλιτώσει... Έτσι η Βάνα με την καταγγελία της δολοφονίας και της ηθικής αυτουργίας καταδικάστηκε σε ισόβια. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να απαλλαγεί ο Αλκίνοος ουσιαστικά από τις κατηγορίες της δολοφονίας, για να γίνει όμως αυτό και τυπικά, έπρεπε να καταθέσει και εκείνος μόλις και αν συνέλθει...

Το πρόβλημα λοιπόν του παππού και του Σταύρου ήταν πως θα το πάρει ο μικρός όταν μάθει ότι η Βάνα του έφταιγε για όλα όσα του συνέβησαν, ότι η Βάνα του πήρε πάνω της όλες τις κατηγορίες, και τελικά κατέληξε στην αυτοκτονία μετά από ένα χρόνο κακομεταχείρισης στην φυλακή... Έτσι, αφού πλέον παππούς και Σταύρος βρίσκονταν στο κυλικείο, ο παππούς πήρε το λόγο...

"Μακάρι να ήξερα τι στο διάολο συνέβη στην πραγματικότητα σε εκείνο το διαμέρισμα..."

"Δεν εμπιστεύεσαι την κατάθεση της κοπέλας ;;;"

"Οχι, όχι, Σταύρο, σε καμία περίπτωση. Σίγουρα και αυτή είναι μπλεγμένη με τον τρόπο της, όχι όμως έτσι..."

"Δηλαδή, τι πιστεύεις;"

"Επίτηδες τα είπε όλα αυτά ρε Σταυράκο, για να ξεμπλέξει τον δικό μας από τις κατηγορίες. Βγάζει μάτι αυτό. Το γιατί είναι λογικά η αγάπη της για τον μικρό μας... Το θέμα τώρα είναι πως θα τον κάνουμε να πει τα ίδια με την κοπέλα για να γλιτώσει εντελώς από τις κατηγορίες..."

"Δηλαδή, το βρίσκεις αδύνατο να είναι τα πράγματα έτσι όπως τα κατέθεσε ;;"

"Εσύ είσαι ο αστυνόμος, εγώ πρέπει να στα λέω ;;"

"Συγνώμη, έχετε δίκιο... Δυστυχώς, όμως, δεν έχω καμία ιδέα..."

"Πρέπει να σκεφτώ κάτι και γρήγορα... Αλλιώς, ο Αλκινοάκος κινδυνεύει. Είμαι σίγουρος πως αυτός δεν έχει αγγίξει κανέναν, αν όμως έχει σκοτώσει τον Γιάννη κάποιος από τους φίλους του, τότε μπορεί να φάει με ευκολία πολλά χρόνια ποινή σαν συνεργός σε έγκλημα... Πάντως δεν πρέπει να μάθει σε καμία περίπτωση, ούτε πριν, ούτε κατά την διάρκεια της κατάθεσης για την ισόβια καταδίκη και την αυτοκτονία της Βάνας..."

"Το σφραγισμένο γράμμα που μας άφησε κρυφά για τον Αλκίνοο πριν αυτοκτονήσει θα του το δώσουμε ;;"

Θα ταραχτεί Σταύρο μου, οφείλουμε όμως. Ο μικρός πρέπει να ξέρει...

Οι φωνές μιας νοσοκόμας, διέκοψαν απότομα τον συνειρμό του παππού.

"Κύριε Σωκράτη, Κύριε Σταύρο... Ο μικρός ξύπνησε, σας ζητάει κοντά του... Έχετε 10 λεπτά μαζί του και μετά ξεκινάει η ανάκριση... Φροντίστε να του αναφέρετε μόνο όσα επιτρέπονται... Καλή τύχη"

Τότε οι 2 άνδρες άρχισαν να τρέχουν γρήγορα προς τα πάνω... Την ώρα που έφταναν έξω από το δωμάτιο, ο παππούς είχε μια ιδέα...

"Σταύρο, άκου. Πάρε ένα χαρτί και γράψε σε γενικές γραμμές τι κατέθεσε η Βάνα. Μόλις μπούμε στο δωμάτιο, πες ότι θες να πας τουαλέτα, μπες και άσ' το σε οποιοδήποτε ευδιάκριτο σημείο. Μόνο εκεί δεν έχει στήσει κάμερες η αστυνομία. Υπόγραψε το χαρτί "Πες ακριβώς αυτά, μέχρι το σημείο που λιποθυμάς. είναι για καλό και των 2 μας... Σε αγαπάω, ΒΑΝΑ''. Έπειτα θα τον πείσουμε να πάει στην τουαλέτα μέχρι να τελειώσει η 10λεπτη προθεσμία με κάποιο τρόπο... Αν και έχουμε ελάχιστες πιθανότητες να πετύχει, είναι η μόνη λύση που μας απομένει..."

"ΟΚ κύριε Σωκράτη. Έχω κάτι στο μυαλό μου, άσ' το πάνω μου..."

Μόλις άνοιξαν την πόρτα του δωματίου, ο Αλκίνοος τους πήρε από τα μούτρα...

"Παππού, τι κάθεσαι και κάνεις με αυτό τον βλάκα... Διώξ' τον σε παρακαλώ, πρέπει να μιλήσουμε. Μόλις έμαθα οτι από στιγμή σε στιγμή θα με ανακρίνουν. Παππού δεν είμαι καθόλου καλά. Συνειδητοποίησα απότομα πως όλα όσα σου έλεγα μόλις ξύπνησα ήταν ασυναρτησίες. Δόλια παιχνίδια που μου έπαιζε ο λήθαργος στον οποίο βρισκόμουν. 3 χρόνια πέρασαν έτσι ;;; Συγνώμη"

"3 παλικάρι μου... Δεν είναι ώρα για συγνώμες, από εδώ και πέρα πρέπει να κοιτάξεις τον εαυτό σου και μόνο. Να γίνεις καλά, να σταθείς στα πόδια σου. Και όλα τα άλλα θα τα βρούμε, μην ανησυχείς..."

Ο Σταύρος πήρε απότομα τον λόγο.

"Κύριε Σωκράτη, με αφήνεται για λίγο μόνο με τον Αλκίνοο μέχρι να έρθουν οι αστυνομικοί για την κατάθεση..."

"Όπως θέλεις αγόρι μου... Αλκίνοε, ο Σταύρος, 3 χρόνια τώρα, είναι κάθε Σαββατοκύριακο στο Λονδίνο. Αφήνει την οικογένεια του μόνη της για σένα... Κάνε μου την χάρη αγόρι μου. Σεβάσου τον, άκου αυτά που έχει να σου πεί... Έστω μόνο για όσο προλάβει να διαρκέσει η κουβέντα σας... Θα σας δω σε λίγο παιδιά μου"

Έτσι ο κυρ Σωκράτης έφυγε από το δωμάτιο και ο Αλκίνοος πήρε αμέσως τον λόγο.

"Να το ξέρεις, μόνο για τον παππού μου το κάνω..."

"Και καλά κάνεις ρε Αλκίνοοε... Αυτός αξίζει πολλά, εγώ πάλι όχι..."

"Κάπως έτσι... Για πες τώρα. Όσο καιρό "κοιμόμουν", εσύ έκανες οικογένεια ρε μπαγάσα ;; Εγώ είχα μείνει στην Αλίκη... Αυτή είναι η τυχερή ή έχω μείνει τόσο πίσω ;;;"

"Χα! Ναι ρε βλάκα, με την Αλίκη... Έχουμε και παιδάκια.. Δίδυμα. Ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι..."

"Τι λες ρε φίλε... Συγχαρητήρια. Και πως τα λέτε αν επιτρέπετε;"

"Την μικρή την λέμε Ελπίδα..."

"Αχά! Ωραίο όνομα. Και τον μπαγάσα τον αντράκο, πως τον λέτε ;;"

"Αλκίνοο... Σσυγνώμη για όλα φίλε..."

"Αλκίνοο ;; Αφού τον πατέρα σου Βαγγέλη τον λένε... Πως και έτσι ;;"

"Μην κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις... Το κάνεις χειρότερο... Συγνώμη..."

"Μόνο εσένα και τον παππού είχα... Εκείνος μου στάθηκε σαν πατέρας... Εσύ γιατί όχι σαν αδερφός ;; Αυτό περίμενα ρε Σταυράκο... Και στις διακοπές και στα ποτά και στα ξενύχτια ήσουν πρώτος συμπαραστάτης... Γιατί οχι τότε ;; Τότε που σε είχα ανάγκη περισσότερο από ποτέ..."

"Φοβήθηκα... Οι γονείς μου, μου είπαν πως αν σταθώ δίπλα σου, να τους ξεχάσω..."

"Τι λες ;;;"

"Αλήθεια ρε φίλε... Ξέρεις πόσο συντηρητικοί και πιεστικοί είναι..."

"Και τι σχέση έχει αυτό με μένα ;;"

"Να, επειδή οι γονείς σου αποδείχθηκε πως ήταν μπλεγμένοι με τον υπόκοσμο, μου έλεγαν, εγώ - ένα μελλοντικό όργανο του νόμου - δεν θα έπρεπε να έχω τέτοιες κακές παρέες... Στο σπίτι μου γινόταν πόλεμος κάθε μέρα. Φέρθηκα άνανδρα. Λύγισα και πρόδωσα τη φιλία μας. Συγνώμη. Μέσα από την καρδιά μου συγνώμη ρε φίλε. Εμπιστέψου με και δεν θα σε ξανααπογοητεύσω..."

"Αλήθεια λέει ο παππούς ;; 3 χρόνια είσαι κάθε Σαββατοκύριακο εδώ ;;"

"Έτσι είναι..."

"Καλά, τρελάθηκες ρε; Δεν φτάνει που σπατάλησες το όνομα του μικρού για πάρτη μου, χαλάς και τις μέρες ξεκούρασης σου ;;"

"Δεν γινόταν αλλιώς... Πονούσα για σένα. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαρούμενος είμαι που έγινες καλά... Σε νοιάζομαι και σε αγαπάω πολύ ρε φίλε... Θα με αφήσεις να στο δείχνω από εδώ και πέρα ;;"

"Εννοείται ρε παρανοϊκέ τύπε... Αλλά πρώτα πρέπει να πάμε να ρωτήσουμε αν γίνεται να ξαναβαφτίσεις τον μικρό..."

"Χα, χα... Αυτός είναι ο Αλκίνοος που ξέρω..."

"Με τις σπουδές ;; Τελείωσες την σχολή αξιωματικών της αστυνομίας ;;"

"Ναι !!! Εδώ και δυο χρόνια... Από το σώμα μου είπαν πως σε 2-3 μήνες το αργότερο θα αναλάβω την πρώτη μου προσωπική υπόθεση ως αστυνόμος..."

"Αδερφέ πόσο χαίρομαι για σένα... Οικογένεια, καριέρα, η Αλίκη που σε αγαπάει περισσότερο και από τη ζωή της... Μήπως ξέρεις που είναι η Βάνα και αν είναι καλά; Είμαι πολύ ερωτευμένος μαζί της φίλε... Στο λήθαργο μου την έβλεπα συνέχεια... Σε παρακαλώ πες μου... Είναι καλά ;;"

"Ναι κοίτα... Κολλητέ θέλω να συγκεντρωθείς για λίγο σε κάτι που έχω να σου πω..."

"Τι ρε ;;"

"Να, θυμάσαι το παιχνιδάκι που παίζαμε μικροί με τις χάρτινες βαρκούλες στο νερό ;;"

"Εεε ;;"

"Να ρε, αυτό που βάζαμε τα ονόματα μας σε κάθε βαρκούλα, και όποιου η βάρκα βούλιαζε πρώτη λέγαμε ότι θα έχει κακή τύχη..."

"Ναι, αλλά τι σχέση έχει αυτό με αυτό που εγώ σε ρώτησα..."

"Να, πες αδερφέ ότι η δική σου η βαρκούλα βουλιάζει συνέχεια πρώτη τον τελευταίο καιρό."

"Συνεχίζω να μην καταλαβαίνω"

Τότε ο Σταύρος έβγαλε ένα χαρτί από την τσέπη του, φτιαγμένο σε σχήμα βάρκας...

"Είσαι να πάμε τουαλέτα, να γεμίσουμε τον νιπτήρα και να την ρίξουμε ;;"

"Ρε μαλάκα έχεις τρελαθεί τελείως ;;"

"Πάμε ρε που σου λέω..."

Έτσι, ο Αλκίνοος και ο Σταύρος κατευθύνθηκαν προς το μπάνιο...

"Άλκη δεν έχουμε χρόνο, σε έφερα εδώ γιατί μέσα είχε κάμερες. Θα στα πω όσο πιο απλά και γρήγορα γίνεται..."

Είπε ο Σταύρος, και έβγαλε ένα άλλο χαρτί από την τσέπη του...

"Φιλαράκο, διάβασε προσεκτικά τι λέει αυτό το χαρτί. Εγώ και ο παππούς έχουμε καταλήξει πως η Βάνα σε αγαπούσε πάρα πολύ ρε φίλε και θα σε αγαπάει, όπου και να βρίσκεται αυτήν τη στιγμή... Ίσως πολύ περισσότερο απ' ότι η Αλίκη εμένα, με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο όμως"

"Δεν καταλαβαίνω..."

"Δεν υπάρχει καθόλου χρόνος για ερωτήσεις... Άκου, μόλις διαβάσεις αυτό το χαρτί, εξαφάνισε το, δεν πρέπει να το βρουν για κανένα λόγο πάνω σου στην ανάκριση. Σκέψου πως όσα λέει είναι η τελευταία επιθυμία της Βάνας. Πρέπει να τα σεβαστείς φίλε... Αν το κάνεις δεν θα βουλιάξει και η βαρκούλα σου σήμερα..."

"Τελευταία επιθυμία ;; Πες μου ρε μαλάκα τι γίνεται ;;"

"Τελευταία ;; Είπα εγώ τελευταία, αποκλείεται να είπα εγώ τελευταία. θα παράκουσες. Σε ικετεύω με λίγα λόγια για μένα, για τη Βανα και για τον παππού, διάβασε στα γρήγορα ότι λέει το χαρτί και εφάρμοσε το κατά γράμμα στην ανάκριση. Είναι για το καλό σου αδερφέ... Εγώ βγαίνω έξω τώρα, σε αφήνω να σκεφτείς... Το ξέρω ότι θα έχεις ερωτήσεις, το ξέρω ότι θα έχεις κενά... Σου υπόσχομαι να τα λύσουμε μαζί και με τον παππού όλα μετά. Έγινε;"

"Έγινε, άντε πήγαινε"

5 ΛΕΠΤΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ......

Δύο ασχημομούρηδες τύποι μπήκαν απότομα μέσα στο δωμάτιο.

"Βγείτε όλοι έξω... Αρχίζει η ανάκριση του Αλκίνοου Οικονόμου..."

Τo be continued.....

Μην χάσετε το επόμενο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΓΙΑ ΦΕΤΟΣ του INNOCENT DEVIL....

Για να γίνεται μέλη του group του Innocent Devil στο Facebook πατήστε εδώ.