INNOCENT DEVIL: 1.1 Το θέατρο του παραλόγου

INNOCENT DEVIL

το Innocent Devil είναι η εβδομαδιαία ιστορία του Θεόδωρου Καλαμπόκη, της οποίας τα πνευματικά δικαιώματα, είναι κατοχυρωμένα στο ονομά του.

(Η ακόλουθη ιστορία είναι φανταστική.. οποιεσδήποτε ομοιότητες με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι συμπτωματικές και ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα.)

Χωρισμένο σε 3 ενότητες, 1.1 , 1.2 , 1.3 ως επεισόδιο γνωριμίας με την σειρά Innocent Devil, το πρώτο επεισόδιο έχει 3πλάσια έκταση από αυτά που θα ακολουθήσουν !!

episode 1.1... το θέατρο του παραλόγου..

23.00

Παρατηρούσα επίμονα το είδωλο μου, καθώς αναδυόταν μέσα από τα φωτισμένα νερά της πισίνας μας. Μαύρο κοστούμι ,καλοχτενισμένα κάστανα μαλλιά στο ύψος των ώμων, κόκκινη γραβάτα, λευκό πουκάμισο....παραλίγο να ξεχάσω πως φορούσα και ένα μεγάλο χαμόγελο, ανάλογο της περίστασης. Δεν ταιριάζουν βλέπεις μελαγχολικές γκριμάτσες και 2 θλιμμένα μπλε μάτια σε δεξίωση ενηλικίωσης. Βέβαια ένα ωραίο περιτύλιγμα μπορεί να ξεγελάσει ακόμα και τους πιο υποψιασμένους! Ομολογουμένως αταίριαστη στρατηγική για να εφαρμόζεις από την αρχή της γενεθλιακής σου ημέρας..Δεν είχα επιλογή όμως. Οι καταστάσεις μου την επέβαλαν χωρίς καμία δεύτερη σκέψη.

13.00

"Αλκίνοοεεεε Αλκινοααααακο! ποιός γιορτάζει σήμερα??" "λές να γιορτάζει κανείς τέτοια ώρα ??" "άσε τις εξυπνάδες αγόρι μου...γίνεσαι άντρας σήμερα..ο Αλκινοάκος μου επιτέλους ενηλικιώνεται"

πόσο μου την έδινε να με λέει Αλκινοακο δεν φαντάζεσαι, γενικότερα σιχαίνομαι οποιονδήποτε εκβιάζει τις λέξεις για να ακούγονται χαριτωμένες, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για το ίδιο μου το όνομα

"ξύπνα παιδί μου ξύπνα, έχουμε ετοιμασίες"

"τώρα ρε μαμά"

"πότε θα προβάρεις το κουστούμι σου? πρέπει να δεις και το σκηνικό που στήνουμε στην μεγάλη πισίνα, εκεί θα σβήσεις τα κεράκια σου!"

"ενταξ..." δεν πρόλαβα καν να αρθρώσω την λέξη, με είχε πάρει από τα μούτρα.

"πρέπει να είσαι περήφανος..Σκέψου πως ο Αναγνώστου ο καναλάρχης, Δραγούμης και Αλεξίου οι υπουργοί ,Λαμπρινός ο εκδότης και Μαρινος ο βιομήχανος θα είναι όλοι μαζί μας το βράδυ στην δεξίωση, για να σου ευχηθούν. Τέλειο?"

Ήθελα τόσο πολύ να της πω, πως κανένας μαλάκας πλούσιος φίλος της δεν είχε σχέση μαζί μου, πόσο μάλλον με τα 18α γενέθλια μου .Ματαιόδοξοι καριερίστες , προγραμματισμένοι .να σκέφτονται τελολογικά με μοναδικό προορισμό τα λεφτά, τα οποία και εξίσωναν με κύρος και επιτυχία. Βέβαια και εγώ, είμαι ιδιαίτερα φιλόδοξος από μικρός δεν λέω..με την μόνη διαφορά, ότι ορίζω με διαφορετικό τρόπο την επιτυχία και το κύρος. Επιτυχημένος είναι αυτός που στην ζωή του γίνεται, αυτό που είναι ικανός -γνωρίζοντας όλες τις ιδιαίτερες κλήσεις του και εξαντλώντας όλες τις δυνατότητες του-να γίνει!..ανεξαρτήτως αν στο τέλος του μονοπατιού τον περιμένουν λεφτά και δόξα...

"Αλκiνοοε τα έχασες από τα νέα που άκουσες αγοράκι μου και δεν μιλάς ε? πες μου πες μου όμως τέλειο?"

επανέλαβε η μαμά μου βλέποντας με χαμένο στις σκέψεις μου..Οι κόσμοι μας είχαν πράγματι τεράστια απόσταση, επέλεξα να υποκριθώ ,μόνο έτσι θα γλίτωνα..

"ναι μαμά ,είναι πραγματικά απίστευτο αυτό που μόλις είπες"

και όμως με πίστεψε, το τραγικό είναι πως με πίστεψε, πως να μην το έκανε άλλωστε? τι και αν είναι μαμά μου? ποτέ δεν προσπάθησε να δει τι κρύβεται μέσα μου. Από τότε που την θυμάμαι το μόνο που την ενδιέφερε ήταν η μόδα .Επιδείξεις τάσεις ,απόψεις στύλ και περιοδικά. Όταν ήμουν μικρός έκανε και Modeling..τι κρίμα που ο εσωτερικός της κόσμος δεν κατάφερε ποτέ να πλησιάσει ούτε στο ελάχιστο, το κάλος και την αρμονία που απέπνεε η εξωτερική της μεσογειακή φιγούρα. Με αγαπούσε με τον δικό της τρόπο..18 ολόκληρα χρόνια απλώς νόμιζε οτι με ήξερε, και σε αυτό έμεινε.....

23.15

Κατάφερα επί 15 ολόκληρα λεπτά να αποδράσω από το τώρα. Η σκέψη μου δηλαδή, γιατί το βλέμμα μου παρέμεινε όλη αυτή την ώρα χαμένο στην φυλακή που μoυ επέβαλε η φιγούρα μου, αναδυόμενη μέσα από τα νερά της πισίνας...Ξαφνικά ένιωσα ένα χέρι στον ώμο μου. Ο κύριος Μαρίνος με επανέφερε απότομα στην πραγματικότητα.

"Αλκίνοοε να ζήσεις αγόρι μου, ευχήθηκα και στην μητέρα σου πριν λίγο"

"ευχαριστώ πολύ κ. Μαρίνε"

"έμαθα ότι θα ξαναδώσεις εξετάσεις για το MIT φέτος έτσι?"

"ναι ναι έτσι λέω"

"θα το πετύχεις αγόρι μου ,αστέρι είσαι δεν σε φοβάμαι..τόσα βραβεία έχεις πάρει σε διαγωνισμούς μαθηματικών, και με δείκτη iq 170 απορώ πως δεν σε πήραν από πέρσι.."

"τι να σας πω??" απάντησα εμφανώς αμήχανος από την ερώτηση του

"έλα τώρα μην κρύβεσαι μικρέ...μου τα είπε όλα η μητέρα σου, για την ερωτική σου απογοήτευση πέρσι στις πανελλήνιες...μπορεί να συμβεί στον καθένα, η κόρη του Αναγνώστου δεν ήταν?? μα πως έγινε αυτό? είναι καλό κορίτσι και με ανατροφή η Χριστίνα"

ναι ρε Μαρίνε αυτή ηταν, ούτε που με ξέρεις καλά καλά και τόσο αδιάκριτος? καλό κορίτσι? -μάλλον δεν λέμε για την ίδια...με παράτησε το βράδυ πρίν δώσω το 1ο μάθημα για τις Πανελλήνιες, ξέρεις πως? με απάτησε, και ήρθε σπίτι μου και μου το πε σαν να μην τρέχει τίποτα, - καλή πουτάνα θα έλεγα εγώ, και τώρα αν δεν σε πειράζει δίνε του μαλάκα.

...δεν ξεστόμισα τίποτα από όλα αυτά...

"τι να σας πω, μάλλον κάποια παρεξήγηση θα έγινε, το έχω ξεπεράσει άλλωστε"

"έτσι μπράβο, μορφωνιός είσαι τόσες μικρές κυκλοφορούν"

όση ώρα μιλούσε ο Μαρίνος προσπαθούσα να μην κοιτάζω την απαίσια κρεατοελία που είχε κάτω απο το δεξί του μάτι. Οπου όμως και να έστρεφα το βλέμμα μου δεν κατάφερα να ξεφύγω απο την ασχήμια του. Καράφλας 65αρης κοντά στα 150 κιλά ,εικόνα που δεν μου άφηνε το παραμικρό περιθώριο αισθητικής απόδρασης.

"και τώρα με συγχωρείς"

είπε προς μεγάλη μου ανακούφιση και σήκωσε το κινητό του βαδίζοντας μακριά μου.

Τι γελοίος και υποκριτής τύπος σκέφτηκα. Μου ευχήθηκε μόνο και μόνο για να μάθει για την Χριστίνα και το MIT.Πάντως ήταν ο μόνος που κατάφερε να ανακαλύψει το καταφύγιο που διάλεξα, για να γλιτώσω απο όλους τους μασκαράδες καλεσμένους μας. Αναφέρομαι στην μικρή πισίνα του πίσω κήπου μας. Εδώ βρίσκομαι απο τις 23.00 με μοναδική παρέα ένα ποτήρι κόκκινο κρασί και το είδωλο μου. Ευτυχώς που η δεξίωση δίνετε αποκλειστικά στον μπροστά μεγάλο κήπο του σπιτιού μας στο Ψυχικό . Εκεί έχουμε πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων, γύρω της είναι στημένοι όλοι οι μασκαράδες και τα λένε μεταξύ τους Τόσο προβλέψιμοι τόσο ψεύτικοι , σαν να βλέπεις κουκλοθέατρο χειρίστου είδους. Μοιράζονται στα 3 φωτισμένα ,υπερπλήρη απο ποτά μπάρ, που πλαισιώνουν αρμονικά την πισίνα. Βάζουν ποτό και πάλι πίσω για ''ποιοτικές'' συζητήσεις. Ποιός πήδηξε την γυναίκα ποιού? ποιός έχει το γρηγορότερο και ακριβότερο αμάξι για τους κυρίους, ενώ για τις κυρίες ούτε που θέλω να ξέρω. Αυτές είναι οι τελευταίες εικόνες που είχα από τον χώρο της δεξίωσης, αναγκάζοντάς με θέλοντας και μη , να αλλάξω πορεία στο βράδυ μου.

Συνέχισα να πίνω κόκκινο κρασί ολομόναχος πλέον στον πίσω κήπο και να σκέφτομαι. Αν και δικά μου γενέθλια κανένας δεν είχε αντιληφθεί την απουσία μου τόση ώρα απο την δεξίωση. Κανείς δεν με αναζήτησε. Λογικό, αν σκεφτεί κανείς πως οικοδέσποινες ήταν απόψε -σαρκωμένες στο πρόσωπο της μαμάς μου-, ήταν η υποκρισία, η ματαιοδοξία και η χλιδή. Αν και δεν έπρεπε ,εγώ ένιωθα τύψεις για λογαριασμό καθεμίας από τις οικοδέσποινες. Για σκέψου, εγώ μένω σε σπίτι με 2 πισίνες και άλλοι ζούν σε τρύπες στην κυριολεξία. Διάβαζα χτες το βράδυ στο glenti.blogpot.com πως μια 3μελής οικογένεια στην Γαλλία ζει σε 17 τετραγωνικά λόγω φτώχειας. Ως αποτέλεσμα της παραπάνω κατάστασης ο μικρός της οικογένειας διαβάζει τα μαθήματα του στην τουαλέτα γιατί αλλιώς δεν χωράνε. Εντάξει είναι γλυκεία η καλή ζωή δεν λέω ,αλλά αυτό που με τρελαίνει είναι πως το καθίκι ο πατέρας μου τόσα φράγκα ,ούτε 1ευρώ δεν έχει δώσει σε φιλανθρωπία.

Οπως και να έχει άρχισα σιγά σιγά να κατευθύνομαι προς τον μπροστά κήπο. Δεν ήθελα, έπρεπε όμως. Είχε πάει 23.50 και σε λίγο θα κόβαμε την τούρτα. Καθώς προχωρούσα κοιτούσα κάτω το γρασίδι και παράλληλα σκεφτόμουν πως δεν είχα λύσει όσες ασκήσεις ήθελα σήμερα-δούλευα σκληρά για να μην έχω το ίδιο αποτέλεσμα με πέρσι στις πανελλήνιες- αλλά δικαιολόγησα τον εαυτό μου λόγω γενεθλίων. Ξαφνικά έπεσα πάνω σε κάποιον άθελα μου. Σηκώνοντας σιγά σιγά το βλέμμα μου, παρατήρησα με την σειρά ενα ζευγάρι κόκκινες γόβες , 2 καλλιγραμμα πόδια, που ενα κοντό μαύρο φόρεμα άφηνε προκλητικά ακάλυπτα , ενώ παράλληλα διέγραφε πεντακάθαρα το σκανδαλιστικό στήθος της κοπέλας, 2 μεγάλα κασταννά εκφραστικά μάτια και τέλος τα λιτά ξανθά ολόισια μαλλία της. Εμεινα σαν άγαλμα να την κοιτάζω μην έχοντας τίποτα να πω, ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί..Ποιός την κάλεσε αυτήν? "η μητέρα μου",αποκρίθηκα με σιγουρία στον εαυτό μου. Ο εσωτερικός μου μονόλογος διακόπηκε απότομα από την φωνή της Χριστίνας Αναγνώστου.

"χρόνια πολλά μωρό μου"

δεν απάντησα., τα μάτια μου μιλούσαν για λογαριασμό μου.

"τι? δεν περίμενες οτι θα σου ευχηθεί το Χριστινάκι σου?"

έσφιξα τα δόντια μου όμως η λέξη "κόφτο" ξέφυγε.

"αγριάδες πουλάς Αλκινοάκο?"

δεν άντεξα "εχεις το θράσσος να έρχεσαι σπίτι μου μετά από όσα μου έχεις κάνει?"

"σιγά ρε συ, περασμένα ξεχασμένα" είπε η Χριστίνα ενώ παράλληλα με το χέρι της άρχισε να χαιδεύει την κοιλία μου. Ηδη αισθανόμουν το χέρι της πιο κάτω και πιο κάτω. Ηθελα τόσο πολύ να συνεχίσει, ταυτόχρονα ένιωθα όμως πως την μισούσα περισσότερο απο ποτέ.

Της ψιθύρησα κάτι ,εκείνη χαμογέλασε και έγνεψε καταφατικά. Προσεκτικά χωρίς να μας αντιληφθεί κανείς την πήγα στο δωμάτιο μου. Μόλις σιγουρεύτηκα οτι έχουμε απομονωθεί τελείως , κλείδωσα και άρχισα να την φιλάω σαν τρελός. Τους 9 τελευταίους μήνες -από τότε που με απάτησε και χωρίσαμε - μου είχε γίνει έμμονη ιδέα να την πηδήξω χωρίς κανένα συναισθηματισμό . Να την μετατρέψω έστω και για ενα βράδυ σε σκεύος ηδονής. Διάολε την είχα εδώ μπροστά μου ,να με φιλάει καβλωμένη ,είχα την ευκαιρία που τόσο καιρό περίμενα ,όμως αντί να ζω την στιγμή, στο μυαλό μου ερχόταν μνήμες απο την σχέση μας.. "Απαράδεκτε ,απαράδεκτε" έλεγα και ξαναέλεγα στον εαυτό μου. Σταμάτησα να την φιλάω για να ξεφύγω από τις μνήμες..εκείνη με κοίταξε τότε με το πιο πρόστυχο βλέμμα που είχε. Και ενώ ήξερα απο το παρελθόν τι ζητούσε η Χριστίνα κάθε φορά που είχε αυτό το βλέμμα ,τα μάτια της να με κοιτάζουν έκαναν τις μνήμες εντονότερες. "Παρανοϊκός είσαι αγόρι μου ?" βρέθηκα να μιλάω ξανά με τον εαυτό μου. Αυτό ήταν, την κόλλησα βίαια στον τοίχο, ενώ παράλληλα έκλεισα το φώς ώστε να μην μπορώ να διακρίνω καθαρά τα μάτια της. Σήκωσα το μαύρο φόρεμα και τότε ανακάλυψα πως δεν φορούσε εσώρουχο.. αυτό με τα μάτια δεν είχε λυθεί τελείως ακόμα, καθώς το φώς συνέχισε να μπαίνει από τις γρίλιες του πατζουριού στο δωμάτιο. Την γύρισα να κοιτάζει τον τοίχο..πλέον το μόνο που αντικρίζαμε και οι 2 ήταν οι σκιές των κορμιών μας, όπως το ημίφως τις διέγραφε πάνω στον τοίχο. Αυτό ήμασταν, 2 σκιές από το παρελθόν. Μπήκα μέσα της χωρίς να αισθάνομαι τίποτα , εκείνη αναστέναζε δυνατά, τις έκλεισα το στόμα για να μήν μας ακούσουν ενώ ήμουν σίγουρος πως βίωνα την κάθαρση, ως άλλος πρωταγωνιστής του δικού μου αρχαίου δράματος που αριθμούσε ήδη στο μυαλό μου 9 μήνες ζωής

"σου αρέσει μωρό μου να σε χαϊδεύω εκεί ε?" η φωνή της Χριστίνας με επανέφερε στην πραγματικότητα

"θεέ μου τι συνέβη??" ρώτησα εμφανώς απορημένος τον εαυτό μου. Η απάντηση ήταν προφανής, ενώ η Χριστίνα χάιδευε το πέος μου το τελευταίο 5λεπτο στον κήπο σε απόσταση 150 μέτρων απο την δεξίωση , την ίδια ώρα η φαντασία μου , μου είχε παίξει το πιο αρρωστημένο παιχνίδι της. "Δεν την πήγα ποτέ πάνω δηλαδή?" ξαναρώτησα τον εαυτό μου..ποτέ ήταν η απάντηση..η Χριστίνα μόλις με είχε οδηγήσει ενα βήμα απο την τρέλα.. Θόλωσα, εκτός εαυτού της έπιασα το χέρι και άρχισα να την σέρνω προς την δεξίωση..

"ηλίθιε με πονάς , τι σε έπιασε ξαφνικά?" τσίριξε

εγώ βέβαια δεν της έδωσα καμία σημασία

"εγώ δεν είμαι παιχνίδι σου κατάλαβες?" τις είπα..

Πλέον ήμουν 20 μέτρα μακριά από την δεξίωση. Έτσι, η οπτική επαφή με τα σαστυσμένα βλέμματα των καλεσμένων ήταν γεγονός. η Χριστίνα συνέχισε να φωνάζει να την αφήσω..ήμουν όμως αποφασισμένος. Είχαμε φτάσει πια στον πυρήνα της δεξίωσης μπροστά στην μεγάλη πισίνα..

όλοι οι παρευρισκόμενοι ,παγωμένοι προσπαθούσαν να καταλάβουν γιατί τραβολογούσα την Χριστίνα. Εκτός εαυτού την πέταξα στα παγωμένα νερά της πισίνας. Τα βλέμματα όλων των καλεσμένων ήταν στραμμένα πάνω μας. Πότε σε μένα, που χάζευα κυριευμένος από μίσος την αξιοθρήνητη Χριστίνα στην προσπάθεια της να βγει από την πισίνα πλατσουρίζοντας, και πότε σε αυτήν. ...

TO BE CONTINIUED...... Τι απέγινε η Χριστίνα μετά από την πτώση της στην πισίνα . Πως αντέδρασαν οι παρευρισκόμενοι στην τρέλα του Αλκίνοου? Ανακάλυψε τα μυστικά που κρύβει, η συνέχεια της ιστορίας Innocent devil στο episode 1.2 την Πέμπτη 18 Μαρτίου!

Για να γίνεται μέλη του group του Innocent Devil στο Facebook πατήστε εδώ