Ψαρόσουπα Vs Μπριζόλα (quotes)

Ξεκαθαρίζω κάτι από την αρχή του κειμένου μου. Αγαπημένο μου φαγητό είναι η ψαρόσουπα! Ναι, το ξέρω, δεν είναι και το δικό σας αγαπημένο. Αλλά είναι το δικό μου! Συνήθως τα αγαπημένα μας φαγητά δεν έχουν να κάνουν τόσο με τη γεύση όσο με την ανάμνηση που τη συνοδεύει.

“What keeps me motivated is not the food itself but all the bonds and memories the food represents.” Michael Chiarello

Πριν αρχίσετε να διαβάζετε το άρθρο πατήστε να παίζει και το παρακάτω τραγούδι...

Ο Michael Chiarello, γνωστός αμερικάνος chef, το γνώριζε αυτό και το αποτύπωσε στο quote του: αυτό που μετράει είναι οι μνήμες και το συναισθηματικό δέσιμο που έχουμε με κάποια φαγητά.

Αυτό μπορώ να το κάνω πιο κατανοητό με τα δικά μου παραδείγματα, και ύστερα μπορείτε να σκεφτείτε (και αν θέλετε να μου γράψετε) τα δικά σας.

Αρχίζω λοιπόν με το πρωινό. Μία πορτοκαλάδα, τσουρέκι με μαρμελάδα πορτοκάλι και αυγό μελάτο. Ο λόγος που είναι το αγαπημένο μου; Δεν είναι η προτίμηση μου στη συγκεκριμένη μαρμελάδα, ούτε στο μελάτο αυγό. Ο λόγος είναι ότι όταν πήγαινα σχολείο αυτό ήταν το πρωινό που έβρισκα στην κουζίνα, οπότε αυτό το πρωινό για μένα αντιπροσωπεύει την αγάπη και τις θυσίες της μητέρας μου.

Το μεσημέρι έρχεται η ψαρόσουπα. Για αυτήν θα σας μιλήσω πιο μετά. Το απογευματάκι καφές. Αγαπημένος καφές: Frapuccino Caramel Grande από τα Starbucks. Η γεύση του εξαιρετική, οι αναμνήσεις μου για αυτόν εξαιρετικότερες. Ήταν ο πρώτος καφές που έπινα στο σχολείο. Είναι συνδεδεμένος με το Λύκειο και την αίσθηση της εφηβείας. Το μέρος, ο καφές, η γεύση και το μέγεθος του δεν άλλαζαν για κανέναν λόγο.

Και έφτασε το βράδυ. Αγαπημένο σουβλάκι; Του Πανερυθραϊκού. Εδώ υπάρχει το εξής ζήτημα. Αντικειμενικά είναι πιθανώς σε γεύση το καλύτερο σουβλάκι που θα δοκιμάσετε στη ζωή σας. Αλλά αν το είχα φάει μόνος μου γιατι πείναγα καθώς γυρνούσα από τη δουλειά αμφιβάλω πάρα πολύ αν θα το κατέτασσα ως No1. Νομίζω ότι οι αξέχαστες βραδιές με τους αγαπημένους μου ανθρώπους (είτε στην Ν.Ερυθραία είτε σε κάποιο σπίτι) είναι που φέρνουν αυτό το σουβλάκι στην κορυφή.

ΨΑΡΟΣΟΥΠΑ

Το αγαπημένο μου φαγητό. Ό,τι γεύσεις και να βάλω ποτέ στο στόμα μου δεν πιστεύω ότι αυτό θα αλλάξει. Και ο λόγος είναι η δύναμη της ανάμνησης και του συναισθηματικού δεσίματος. Πρώτα το μαγείρευε η γιαγιά μου η Στέλλα. Ύστερα η μητέρα μου. Δεν το έτρωγες ποτέ Δευτέρα με Σάββατο. Μόνο Κυριακή. Σερβίρεται στο τραπέζι του σαλονιού. Και όλη η οικογένεια είναι παρούσα. Η ζεστασιά της σούπας δεν είναι η συνηθισμένη. Γιατί ουσιαστικά είναι η ζεστασιά της οικογένειας. Η ψαρόσουπα για μένα δεν είναι μία γεύση. Είναι μία ανάμνηση που θα κρατήσω για όλη μου τη ζωή.

ΜΠΡΙΖΟΛΑ

Και να το πιο συνηθισμένο αγαπημένο φαγητό! Ε, πείτε μου εσείς πως γίνεται να συγκριθεί μία λαχταριστή μπριζόλα με τη ψαρόσουπα μου; Ο μόνος τρόπος για να συγκριθεί είναι η δικιά σας μπριζόλα να συνοδεύεται από μία συναισθηματική νύχτα, από μία καλοκαιρινή μέρα, από μία παιδική συνήθεια...

Κλείνοντας, μπορώ να πω ότι τώρα πλέον ξέρετε πως να με περιποιηθείτε για μια ολόκληρη μέρα! Λάθος! Όσο και να το θέλετε, ακόμα και τα ίδια συστατικά να χρησιμοποιήσετε, αυτό που θα φτιάξετε δεν θα είναι η ψαρόσουπα μου...

Υ.Γ: Αν κάνετε σήμερα μια καινούρια γνωριμία ρωτήστε τον/την ποιό είναι το αγαπημένο του/της φαγητό; Και χωρίς να το πει από μόνος/η του/της ρωτήστε ποιά ανάμνηση το συνοδεύει. Θα μάθετε πολλά για αυτόν/αυτήν...

by Dominic