INNOC. DEVIL: 1.2 Αυθορμητισμός & ένστικτα...

To Innocent Devil είναι η εβδομαδιαία ιστορία του Θεόδωρου Καλαμπόκη, της οποίας τα πνευματικά δικαιώματα, είναι κατοχυρωμένα στο όνομα του

Πατήστε εδώ αν δεν έχετε διαβάσει το υποκεφάλαιο 1.1: Το θέατρο του παραλόγου.

INNOCENT DEVIL

(H ακόλουθη ιστορία είναι φανταστική. Οποιεσδήποτε ομοιότητες με πρόσωπα η καταστάσεις είναι συμπτωματικές και ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα.)

Χωρισμένο σε 3 ενότητες, 1.1 , 1.2 , 1.3 ως επεισόδιο γνωριμίας με την σειρά Innocent Devil, το πρώτο επεισόδιο έχει 3πλάσια έκταση από αυτά που θα ακολουθήσουν !!

Episode 1.2... Αυθορμητισμός και ένστικτα, ένοχοι για την δολοφονία της λογικής..

Η mainstream μουσική που ακουγόταν στο χώρο της πισίνας έως τώρα, σταμάτησε απότομα. Ήταν από τις ελάχιστες φορές που η απόλυτη σιωπή είχε ρόλο κομπάρσου.. Καμία αμηχανία, καμία αντίδραση στον ερχομό της. Η εικόνα της Χριστίνας να πλατσουρίζει μέσα στην πισίνα πρωταγωνιστούσε, αιχμαλωτίζοντας τα βλέμματα όλων ανεξαιρέτως των καλεσμένων. Όπως ήταν λογικό οι πρώτες αντιδράσεις δεν άργησαν έρθουν. Ο κ. Αναγνώστου, 2 σερβιτόροι και η μαμά μου, έτρεξαν προς το μέρος μας. Οι 3 πρώτοι πανικόβλητοι, προσπαθούσαν να γλιτώσουν την Χριστίνα από τα παγωμένα νερά, ενώ η μαμά μου, άρχισε να μου μιλάει σε πολύ έντονο ύφος.

"καλά αγόρι μου είσαι ηλίθιος? τίποτα δεν εκτιμάς? τόσες ετοιμασίες, τόσοι καλεσμένοι, μα τίποτα?"

Eίχα δημιουργήσει την ευκαιρία που ήθελα, για να καταστρέψω και επισήμως, όλον αυτόν τον ερασιτεχνικό θίασο, που τόλμησε να δώσει παράσταση στο σπίτι μου χωρίς την άδεια μου... περίμενα απλώς μέχρι να βγάλουν την Χριστίνα, και όταν πλέον τους είχα όλους απέναντι μου άρχισα να φωνάζω.

"Ακούτε όλοι??.. Ακούτε? Αναγνώστου, Μαρίνος, Μαμά, Χριστίνα και οι λοιποί μαλακές??"

η μάμα μου άρχισε να κοκκινίζει, φαινόταν έτοιμη να λιποθυμήσει από την ντροπή της. Αδιαφόρησα όμως, ήμουν αποφασισμένος...

"εγώ έχω γενέθλια, εγώ γίνομαι 18 και εγώ δεν κάλεσα κανέναν σας. Όλο αυτό το σκηνικό ήταν ιδέα της μαμάς μου. Για χάρη της, προσπάθησα πολύ για να το υπομείνω αλλά δεν άντεξα. Εγώ γελάω με κάτι τέτοια, όπως γελάω και μαζί σας υποκριτές... ε Μαρίνο? ε Χριστινάκι? ε Μαμά? Λοιπόν σας δίνω 30' να φύγετε όλοι.."

η μαμά λιποθύμησε, η μάλλον επειδή την ξέρω, έκανε πως λιποθύμησε για να γλιτώσει την κατακραυγή. Αφού ολοκλήρωσα όσα είχα να πω, δεν ήθελα να βλέπω κανέναν τους. Έτσι έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα στο δωμάτιο μου. Μόλις μπήκα, κλείδωσα την πόρτα, ξάπλωσα στο πάτωμα και έμεινα εκεί να κοιτάζω το ταβάνι. Κλεφτά έριξα μια ματιά στο ρολόι μου. 00.01. H μόνη διαφορά με τα χρόνια που πέρασαν, ήταν πως εκτός από μόνος, ήμουν πλέον και ενήλικος. Μόλις με έπιασα να λέω ψέματα στο ίδιο μου τον εαυτό. Ποτέ δεν ήμουν ολομόναχος στην ζωή. Επηρεασμένος όμως από την χαοτική μητέρα μου και την απουσία του πατέρα μου από την δεξίωση γενεθλίων, ένιωθα απαίσια..

----- Υπάρχουν στιγμές στη ζωή, που ο άνθρωπος γίνεται παιχνίδι, στα χέρια των ίδιων του των συναισθημάτων. Για παράδειγμα, η μοναξιά, ο θυμός, η αδικία, το αίσθημα της απόρριψης, η θλίψη και η ελπίδα, έπαιζαν με τον Αλκίνοο, από την αρχή της βραδιάς.

στις 02.39, το παιχνίδι αυτό θα λάμβανε απότομα τέλος, δίνοντας την θέση του στο απόλυτο κενό. Στις 02.40 ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΛΕΟΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΚΙΝΟΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.......... ------

23.50 στο σπίτι του κύριου Κώστα στο Κολωνάκι

Σε ένα σκοτεινό δωμάτιο 4 τύποι έπαιζαν εδώ και 6 ώρες ακατάπαυστα πόκερ. Μεταξύ τους και ο Σπύρος Οικονόμου, πατέρας του Αλκίνοου. Η αίσθηση του ρίσκου και τα λεφτά, ήταν για τον Σπύρο και την ''παρέα'' του, τα πιο εθιστικά ναρκωτικά. Ετσι ήταν απόλυτα λογικό ο τζόγος - η αμεσότερη μορφή χρηματικού ρίσκου ανά τον πλανήτη - να έχει μετατρέψει τον Σπύρο σε έρμαιο του. Τα μάτια του ήταν κατακόκκινα από την κούραση του παιχνιδιού. Μάλιστα τον έκαιγαν τόσο, ώστε τα πρώτα δάκρυα δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνιση τους. Ήξερε ότι σε 10' ο μοναχογιός του θα έκοβε την τούρτα για τα 18α γενέθλια του. Ήξερε πως το σπίτι του Κώστα ήταν το τελευταίο μέρος που θα έπρεπε να βρίσκεται τέτοια ώρα. Και όμως το πάθος του για τα χαρτιά, τον είχε τρελάνει. Βέβαια είχε κερδίσει 100.000 ευρώ από τις 16.00 που είχαν αρχίσει να παίζουν. Δεν του έφταναν όμως. Όσο περισσότερα δώσεις στον μέσο άνθρωπο, τόσο περισσότερα θα σου ζητήσει. - και προφανώς δεν αναφέρομαι μόνο στα χρήματα - Ο Σπύρος ανήκει ξεκάθαρα σε αυτή την κατηγορία ανθρώπων. Η απληστία του δεν είχε όρια. Στην ίδια κατηγορία, άνηκαν και Ο Γιάννης και o Ανδρέας, που στον τελευταίο γύρο τα έχασαν όλα, από 150.000 ευρώ ο καθένας. Έτσι έμειναν στο τραπέζι ο Σπύρος και ο Κώστας. Ο Σπύρος κοίταξε τότε το ρολόι του. 23.55 και με 120.000 ευρώ κέρδος. "Ωρα να πηγαίνω" σκέφτηκε, και έκανε να σηκωθεί από το τραπέζι μαζί με τους άλλους 2. Η απληστία που λέγαμε όμως, ήταν έτοιμη να πλήξει τον Σπύρο με θανάσιμο χτύπημα. Πριν προλάβει να σηκωθεί, ο Κώστας τον κοίταξε στα μάτια με σοβαρό ύφος.

"Ρε Σπύρο?? τώρα που μου ήρθε η όρεξη για χοντρό παιχνίδι πας να την κάνεις??"

"Έχω να πάω και από τα γενέθλια του γιού μου ρε Κωστή, το ξέχασες?"

"έλα ρε μαλάκα, μια ζωή σε περιμένει ο μικρός, λες να αγανακτήσει τώρα?"

Η φράση του Κώστα έκανε τον Σπύρο να θολώσει. Όχι τόσο η ίδια η ατάκα, όσο το γεγονός ότι κάθε λέξη της έκρυβε την βαθύτερη αλήθεια της σχέσης του με τον γιό του. Ο Σπύρος ποτέ δεν ήταν δίπλα στον Αλκίνοο. Το μόνο που τον ένοιαζε ήταν η δουλεία του - ήταν βιομήχανος -, ο τζόγος και το ποτό. Βέβαια τα 2 τελευταία, είχαν αρχίσει εδώ και καιρό να καταστρέφουν τόσο την καριέρα του, όσο και την οικογένεια του. Λάθος. Δεν έιχε ''δημιουργήσει'' ποτέ οικογένεια ώστε να την καταστρέψει κιόλας. Ήταν μονίμως απών. Όταν ο Αλκίνοος έκλεισε τα 15 του χώρισε και με νομικούς όρους από την γυναίκα του. Τότε ήταν που τα δύο μεγάλα του πάθη, κυριεύοντας τον ολοκληρωτικά, άρχισαν σιγά-σιγά να τον μετατρέπουν σε ζωντανό νεκρό.

"σκάσε Κώστα, αν το ξαναπείς αυτό θα σκοτωθούμε" απάντησε οργισμένος ο Σπύρος, οι τύψεις που ένιωθε έκαναν καλά την δουλεία τους.

"καλά καλά όπως θές. Να πούμε 3 γύρους μεταξύ μας και τέλος??"

"εντάξει"

Στον πρώτο γύρο, ο Σπύρος έχασε τα μισά του κέρδη. Στον 2ο βρέθηκε να χρωστάει και 70.000 ευρώ στον Κώστα. Δεν τις είχε όμως για να συνεχίσει στον 3ο γύρο. Ο Κώστας βρήκε τότε το έδαφος που περίμενε, για να τον οδηγήσει στην απόλυτη καταστροφή του.

"Δεν υπάρχει λόγος να τα παρατήσεις ρε Σπυράκο. Άκου τώρα κάτι που θα σε ανεβάσει. Βάζω μια επιταγή 5.000.000 ευρώ στο όνομα σου, και εσύ βάζεις το σπίτι σου στο Ψυχικό.. Ο νικητής τα παίρνει όλα."

"τρελάθηκες ρε?? Το σπίτι είναι γραμμένο στο όνομα του Αλκίνοου. Άσε που η δουλειά πάει από το κακό στο χειρότερο. Δεν έχω την πολυτέλεια να χάσω αυτό τον γύρο."

Ο Κώστας είχε έτοιμη την απάντηση του.

"Καλά... ο Σπύρος που ήξερα, ο θαρραλέος, ο άρχοντας που δεν υπολόγιζε τίποτα μόλις πέθανε. Άντε δίνε του και ψάξε να μου βρεις τα 70.000 ευρώ, δάνειο από τον πατέρα σου όπως το κόβω! Α ρε Σπύρο ανάπηρε."

Ο Σπύρος τρελάθηκε.

Ήταν γεγονός πως η οικονομική του κατάσταση ήταν άθλια, όπως άλλωστε και η προσωπική του ζωή. Ο άλλοτε θωρακισμένος ψυχολογικός του κόσμος είχε παραχωρήσει την θέση του, σε ένα νέο, χάρτινο, που από στιγμή σε στιγμή ήταν έτοιμος να παραδοθεί στις φλόγες. Ήταν γεγονός πως ο πατέρας του Σπύρου - ο πολυαγαπημένος πάππους του Αλκίνοου κ. Σωκράτης - είχε μεγάλη οικονομική επιφάνεια. Στην ουσία αυτός και η γυναίκα του είχαν μεγαλώσει τον Αλκίνοο σαν να ήταν παιδί τους. Έμεναν συχνά μαζί τον χειμώνα και τα καλοκαίρια τα περνούσαν οι τρείς τους στο αρχοντικό του κ. Σωκράτη στη Σύρο. Βέβαια με τον Σπύρο ο κ. Σωκράτης δεν είχε ούτε καλημέρα. Το φταίξιμο ήταν εξ' ολοκλήρου του Σπύρου, όμως αυτό δεν είχε σημασία τώρα. Όσο μπλεγμένος και να ήταν ο Σπύρος, η περηφάνια του δεν θα τον άφηνε σε καμία περίπτωση να ζητήσει την βοήθεια του πατέρα του.

Ο Κώστας είχε πετύχει τον σκοπό του. Η πρόκλησή του, έκανε τον Σπύρο να χάσει την ψυχραιμία του, και να ενδώσει άνευ όρων.

"είσαι μεγάλος μαλάκας ρε Κωστή. Σου αξίζει να στα πάρω τα 5.000.000 ευρώ καθίκι. Μέσα είμαι, εκτός και αν θες να κάνεις εσύ τώρα πίσω!"

Ο Κώστας δεν απάντησε αμέσως. Μέσα του ήξερα πως αν και το πόκερ θέλει στρατηγική και τύχη, μια αρχαία κινέζικη παροιμία έλεγε.... ''αν καταφέρεις να χάσει ο εχθρός σου την ψυχραιμία του πριν από την μάχη, είναι σαν να έχεις ήδη κερδίσει την μάχη, πριν καν αρχίσει.'' Όση ώρα καθυστερούσε να απαντήσει, έδινε στον Σπύρο την εντύπωση πως τον φοβάται. Λάτρευε να παίζει με την ψυχολογία των αντιπάλων του.

"το ξανασκέφτομαι, δώσε μου ένα λεπτό ρε Σπύρο"

"ποιός είναι τώρα η κότα Κωστάκη?" έκανε γεμάτος πλέον αυτοπεποίθηση ο Σπύρος.

"Εντάξει ρε .. Μέσα"

αποκρίθηκε ο Κώστας , φανερώνοντας παράλληλα ένα χαρτί επικυρωμένο απο δικηγόρο.

"υπογράφεις εδώ ότι δέχεσαι να μου παραχωρήσεις το σπίτι στο Ψυχικό. Αν νικήσεις το σκίζεις και παίρνεις την επιταγή - η επιταγή των 5.000.000 ευρώ ήταν ήδη πάνω στο τραπέζι στο όνομα του Σπύρου Οικονόμου -αν χάσεις είναι δικό μου". "Ωραία Κωστή, και ποιοί θα είναι οι καινούργιοι κανόνες?"

"Αν πας πάσο πριν πέσουν τα 3 πρώτα χαρτιά , μου χρωστάς απλώς τις 70.000 ευρώ από τον προηγούμενο γύρο και είμαστε κομπλέ. Αν πάω εγώ, δεν χρωστάει κανένας τίποτα σε κανέναν. Αν πάει κάποιος πάσο αφού πέσουν τα 3 πρώτα χαρτιά χρωστάει στον άλλο 1.000.000 ευρώ. Αν πάμε και οι 2 μέχρι τέλους ισχύουν η επιταγή μου και το συμφωνητικό για το σπίτι.."

"ανακάτεψέ........"

00.40

Τα φύλλα μοιράστηκαν. Ο Κωστής είχε στα χέρια του 2 Α (δύο άσσοι είναι το καλύτερο φύλλο με το οποίο μπορείς να ξεκινήσεις ένα γύρο πόκερ). Ενώ ο Σπύρος είχε 2 τεσσάρια. Μέχρι στιγμής ο Κωστής είχε το πάνω χέρι , αλλά και ο Σπύρος δεν ήταν κακός.

"Σπύρο εγώ συνεχίζω ,εσύ?"

"πάμε"

Α, 4, 5, τα φύλλα που έπεσαν στο τραπέζι. Πλέον είχαν και οι δύο από τρία όμοια φύλλα. Βέβαια οι τρείς άσσοι του Κωστή κέρδιζαν μέχρις στιγμής.

Γεμάτος από αυτοπεποίθηση ο Κωστής ξαναπήρε το λόγο

"αν πας πάσο τώρα μου δίνεις 1.000.000 ευρώ και φεύγεις. Εγώ είμαι μέσα, αν είσαι και εσύ το πάμε μέχρι τέλους"

η αδρεναλίνη της στιγμής, δεν άφηνε κανένα περιθώριο στον Σπύρο να σκεφτεί με βάση τις πιθανότητες. Ήταν σίγουρος πώς τα τρία 4αρια του θα τον οδηγούσαν στα 5.000.000.

"μεσ.." δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την φράση του.

"Σπύρο σε λυπάμαι ρε, δεν θέλω να σε καταστρέψω. Εχω τρία Α σκέψου το καλά πριν συνεχίσεις. Άλλο να μου δώσεις 1.000.000 και άλλο το σπίτι σου." είπε ο Κωστής

Μόνο με θαύμα πλέον κέρδιζε ο Σπύρος. Έπρεπε να πέσει κάτω 4αρι. Σε κάθε άλλη περίπτωση έχανε. Μαθηματικοποιημένη η παραπάνω πρόταση σήμαινε 2% πιθανότητες επιτυχίας. Ξαφνικά όλα σκοτείνιασαν. Άρχισε να βλέπει τον εαυτό του αρκετά νεότερο, να κρατάει τον Αλκίνοο, μωρό ακόμα, στην αγκαλιά του. Φαινόταν πολύ ευτυχισμένος. Μιλούσε στον γιό του, τον πείραζε και εκείνος τον κοιτούσε με τα 2 μεγάλα μπλέ μάτια του και χαμογελούσε. "Τι άλλο θα μπορούσε να ήταν η ευτυχία, αν όχι αυτή η εικόνα?" αναρωτήθηκε ο Σπύρος.

"Σπύρο πάσο η όχι ...? τελείωνε..." Ο Κωστής είχε αρχίσει να χάνει την υπομονή του βλέποντας τον Σπύρο χαμένο στις σκέψεις του.

Ενστικτωδώς, το βλέμμα του Σπύρου κόλλησε πάνω στην επιταγή των 5.000.000, υπογεγραμμένη στο όνομα του. Τα νούμερα τότε άρχισαν να χορεύουν λάγνα. Μπροστά από τα μάτια του περνούσαν πολυτελή ξενοδοχεία, εξωτικής ομορφιάς γκόμενες, εξωπραγματικές ανέσεις. Ναι! Ήταν πλέον σίγουρος πως θα αντάλλασε με ευκολία την ανάμνηση, που λίγο πολύ όρισε πριν ως ευτυχία, προκειμένου να είχε στην κατοχή του την επιταγή. Διεφθαρμένος όσο ποτέ και κυριευμένος από την τρέλα της φιλαργυρίας, δεν έχασε καθόλου χρόνο.

"παίζω ,παίζω.. άνοιξε και τα επόμενα φύλλα ηλίθιε, τι στο διάολο περιμένεις????"

τα δυο τελευταία φύλλα που έπεσαν στο τραπέζι είχαν τους αριθμούς 8 και 10 αντίστοιχα. Ο Κωστής ήταν ο μεγάλος νικητής του τελευταίου γύρου. Μόλις συνειδητοποίησε τι είχε συμβεί, το σατανικό του γέλιο ακούστηκε σε όλο το σπίτι. Σήκωσε αμέσως την επιταγή από το τραπέζι, και αφού σιγουρεύτηκε πως ο Σπύρος κρεμόταν από την κάθε του κίνηση, άρχισε να την σκίζει με μανία. ο σαδισμός του βέβαια δεν σταμάτησε εκεί.

"Σπυράκο νιώθω τύψεις ρε γαμώτο που θα μείνει ο μικρός σου άστεγος, γιατί έχασες και με στενοχωρείς ρε παλιόφιλε??", του ψιθύρισε με λόγια βουτηγμένα στην ειρωνεία ο Κωστής.

Ο Σπύρος παρέμεινε ανέκφραστος.

Ο ψίθυρος είχε μεταμορφωθεί σε καρφίτσα, που εισχωρούσε βίαια στο αυτί του, και σιγά σιγά με τελικό προορισμό το μυαλό του, κατέστρεφε ότι έβρισκε γύρω της.

Ο ''φίλος'' του, είχε μεταμορφωθεί σε καθρέπτη, που αντικατόπτριζε τις χειρότερες σκέψεις του.

Η κατάσταση είχε ξεφύγει πλέον εντελώς από τον έλεγχό του. Χωρίς καμία δεύτερη σκέψη, πετάχτηκε από το τραπέζι, έπιασε τον Κωστή από τον λαιμό και τον κόλλησε στον τοίχο.

"Κάθαρμα δεν θα σε αφήσω να με καταστρέψεις" γρύλισε δακρυσμένος.

Η ενστικτώδης αντίδραση του όμως, έκανε τον Κωστή έξω φρενών.

"δεν θα φύγεις από εδώ αν δεν μου δώσεις το συμφωνητικό που επικυρώνει ότι πλέον το σπίτι σου στο Ψυχικό μου ανήκει... παλιορεμάλι , πουτάνας γιέ."

"θα στο δώσω ρε αληταρά , μόνο που αν δεν σε πειράζει θα είναι σε πολλά κομματάκια" ολοκληρώνοντας την φράση του, ο Σπύρος άφησε τον Κώστα να πάρει ανάσα και αφού μάζεψε το συμφωνητικό από το τραπέζι το έσκισε μπροστά στα έκπληκτα μάτια του Κωστή.

"τι έκανες ρε ανάπηρε?? μπορείς να μου πεις τι στο διάολο έκανες εκεί?? Έμπλεξες όσο δεν φαντάζεσαι με αυτή σου την ανοησία. Θα σε σκοτώσω τιποτένιε ανάπηρε."

στο άκουσμα των απειλών του, ο Σπύρος άρχισε να τον χτυπάει αλύπητα, μπουνιές κλωτσιές... Σταμάτησε μόνο όταν το πρόσωπο του Κωστή είχε γεμίσει με αίματα....

"φεύγω τώρα μορφονιέ, πάω να καμαρώσω τον γιό μου στην δεξίωση που δίνει στο σπίτι μας στο Ψυχικό... ακούς κάθαρμα?? σπίτι μας...! αν δεν σου έφτασε το πόκερ, πέρνα από εκεί για τον επόμενο γύρο..."

Αφήνοντας τον Κωστή αιμόφυρτο να σφαδάζει στο πάτωμα, βάδισε προς την πόρτα της εξόδου. Όταν έφτασε μπροστά της, την άνοιξε, έριξε μια τελευταία ματιά πίσω του και αφού βγήκε, την έκλεισε με μανία. Η ώρα ήταν αισίως 01.00

TO BE CONTINUED........ διάβασε την Πέμπτη 25 Μαρτίου την 1.3 ενότητα, για να ανακαλύψεις τι επιφυλάσσει στους ήρωες της σειράς, το τέλος του 1ου επεισοδίου...


Για να γίνεται μέλη του group του Innocent Devil στο Facebook πατήστε εδώ.