Lucio Dalla - "Caruso" (song)

Με αφορμή την είδηση του θανάτου του Lucio Dalla, αναδημοσιεύομε την επιλογή που είχαμε κάνει στη στήλη μας song of the day στις 27 Σεπτεμβρίου του 2010.

Το σημερινό μας τραγούδι είναι ένα ιδιαίτερο και πολύ γνωστό κομμάτι του Lucio Dalla (Λούτσο Ντάλα), το Caruso (Καρούζο). Είναι αφιερωμένο στον, μεγάλο ναπολετάνο τραγουδιστή της όπερας, Ενρίκο Καρούζο, έναν από τους μεγαλύτερους τραγουδιστές στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου, ο οποίος έκανε μεγάλη επιτυχία κυρίως στις ΗΠΑ. Το τραγούδι αφηγείται τις τελευταίες ημέρες του Ενρίκο Καρούζο στο Σορέντο (πόλη νότια της Νάπολης).

Caruso

Qui dove il mare lucicca,

e tira forte il vento

sulla vecchia terazza,

davanti il golfo di Suriento

un uomo abraccia una ragazza,

dopo che aveva pianto

cosi schiarisse la voce

e ricomincia il canto

Te voglio bene assai,

ma tanto tanto bene sai

e una catena ormai

e scioglia il sangue dinda vene sai.

Vide le luci in mezz al mare

penso alle notti la, in America

erano solo le lampare,

la bianca-scia di un elica

senti il dolore nella musica,

si alzo dall pianoforte

quanto vide la luna uscire da una nuvola

li sempro piu dolce anche la morte

guarada negli occhi la ragazza,

quegli occhi verdi come il mare

poi al improviso usci una lacrima,

e lui credete di afogare.

Potenza della lirica,

dove ogni drama e un falso

che con un po di trucchi e con la mimica,

puoi diventare un altro

ma due occhi che ti guardano cosi

vicini e veri

fanno scordare le parole

confondono i pensieri

cosi divento tutto piccolo,

anche le nottti la, in America

i volti aventire della tua vita,

come lascia di un elica

a si e la vita che finische

ma lui non ci pensa poi tanto

anzi si sentiva gia felice,

e ricomincia il suo canto


Μετάφραση

Εδώ που η θάλασσα ιριδίζει

Και φυσά δυνατά ο αέρας

Πάνω σε μια παλιά ταράτσα

Μπροστά στον κόλπο του Suriento

Ένας άντρας αγκαλιάζει μια κοπέλα

Αφού έχει κλάψει

Ύστερα καθαρίζει τη φωνή του

Και ξαναρχίζει το τραγούδι

Σε θέλω πάρα πολύ

Μα τόσο τόσο πολύ, ξέρεις

Τώρα πια είναι μια αλυσίδα

Που λιώνει το αίμα στις φλέβες, ξέρεις

Βλέπει τα φώτα στη μέση της θάλασσας

Σκέφτεται τις νύχτες εκεί στην Αμερική

Ήταν μόνο οι λάμπες

Και η λευκή σκια ενός έλικα

άκου τον πόνο μέσα στη μουσική

Που ανεβαίνει από το πιάνο

Μα όταν βλέπεις το φεγγάρι να βγαίνει από ένα σύννεφο

Φαίνεται πιο γλυκός ακόμα και ο θάνατος

Κοίτα μέσα στα μάτια της κοπέλας

Αυτά τα μάτια τα πράσινα σαν τη θάλασσα

Έπειτα ξαφνικά βγαίνει ένα δάκρυ

Και αυτός σκέφτεται να το σκουπίσει

Η δύναμη του θεάτρου

Όπου κάθε δράμα είναι ένα ψέμα

Και με λίγο μακιγιάζ και μίμιση

Μπορείς να γίνεις κάποιος άλλος

Μα δυο μάτια που σε κοιτάζουν

Τόσο κοντινά και αληθινά

Κάνουν τις λέξεις να...

Και μπερδεύουν τις σκέψεις

Έτσι όλα γίνονται τόσο μικρά

Ακόμα και οι νύχτες εκεί στην Αμερική

Φορές που βλέπεις τη ζωή σου

Σαν τη σκια ενός έλικα

Και ναι, είναι η ζωή που τελειώνει

Μα αυτός δεν το σκέφτεται πια

Και ήδη νιώθει ευτυχισμένος

Και συνεχίζει το τραγούδι του.