Νάπολι, μια απρόβλεπτη γοητευτική ιταλίδα...

Πριν από λίγες ημέρες γύρισα από ένα ταξίδι από την Νάπολι. Αυτή η πόλη, αν και έχω πάει πολλές φορές, κάθε φορά με εκπλήσσει και με καταπλήσσει. Είναι αδιαμφισβήτητα η πιο όμορφη και πιο γοητευτική πόλη της Ιταλίας. Για να το κατάλαβει όμως αυτό κάποιος πρέπει να σταματήσει να σκέφτεται με το κεφάλι και να αρχίσει να σκέφτεται με την καρδιά. Πολλοί θα διαφωνήσουν μαζί μου. Θα πουν ότι η Νάπολι είναι μια πόλη βρόμικη, άναρχη, επικίνδυνη... Και είναι αλήθεια μέχρι ένα σημείο. Αυτόί όμως που θα το πουν δεν μπορούν να πιάσουν την ενέργεια της πόλης, μιας πόλης γεμάτης ζωή, συναίσθημα, ερωτισμό... Είναι αυτοί που θα προτιμήσουν μια ήσυχη, προβλέψιμη, προγραμματισμένη, επιφανειακή Ελβετίδα από μια γοητευτική, ερωτική, απρόβλεπτη, συναισθηματική και παθιάρα Ιταλίδα.

Η Νάπολι είναι μια πόλη ικανή για το καλύτερο και το χειρότερο. Είναι η πατρίδα της πίτσας αλλά και της καμόρα (μιας από τις πιο επικίνδυνες εγκληματικές οργανώσεις του κόσμου). Από την μία είναι μια πόλη με πολύ πλούσια πνευματική κληρονομιά, με πάρα πολλά μεσαιωνικά κτήρια πολύ καλά διατηρημένα, με μερικά από τα σημαντικότερα κάστρα, μουσεία και πάρκα της Ιταλίας. Από την άλλη είναι μια πόλη άναρχη όπου τα μηχανάκια πηγαίνουν παντού αδιαφορώντας για την ύπαρξη πεζοδρομίων, φαναριών ή οτιδήποτε άλλο εμποδίζει την κυκλοφορία τους. Από την μία είναι μια πόλη όπου το φαγητό είναι μια απόλαυση. Δεν είναι μόνο η πίτσα ή η μακαρονάδα "αλα ναπολετάνα". Ο κάθε ναπολετάνος μαγειρεύει σαν ένα κορυφαίο σεφ απλά και πεντανόστιμα πιάτα ενώ οι τιμές είναι τόσο χαμηλές που είναι προσεγγίσιμες από όλους. Από την άλλη είναι μια πόλη με "απαγορευμένες ζώνες", περιοχές που εξαιτίας της υψηλής εγκληματικότητας είναι επικίνδυνο να κυκλοφορεί κανείς το βράδυ. Οι ναπολετάνοι είναι επίσης ικανοί για το καλύτερο και το χειρότερο. Μπορούν να τσακωθούν σε ένα μαγαζί με παπούτσια θέλοντας να πάρουν αυτοί το τελευταίο ζευγάρι που κάποιος είχε διαλέξει πριν αλλά οι υπάλληλοι της δημοτικής βιβλιοθήκης καταπατούν, με προσωπικό ρίσκο, όλους τους κανόνες της βιβλιοθήκης προκειμένου να σε εξυπηρετήσουν καλύτερα ενώ οι ταξιτζήδες διακινδυνεύουν να τρακάρουν προκειμένου να μην χάσεις τις εξετάσεις σου. Οι ναπολετάνοι είναι επίσης και πολύ ιδιαίτερος λαός. Πρέπει να είναι ο μοναδικός λαός στον κόσμο ο οποίος βρίζει τον άγιο προστάτη της πόλης αν αργήσει να κάνει το ετήσιο καθιερωμένο θαύμα του (λιώσιμο του αίματος του) και ένας από τους λίγους λαούς ο οποίος λατρεύει σαν θεό έναν ποδοσφαιριστή ο οποίος έπαιξε στην ομάδα της πόλης τους 20 χρόνια πριν: τον Ντιέγο Αρμάντο Μαραντόνα ο οποίος στο τέλος της δεκαετίας του '80 και στις αρχές της δεκαετίας του '90 οδήγησε την Νάπολι σε μεγάλες επιτυχίες. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλά αγόρια στην Νάπολι από 20 μέχρι 25 χρονών ονομάζονται Ντιέγο.

Στην Νάπολι τίποτα δεν λειτουργεί με την λογική. Όλα λειτουργούν με την καρδιά, την καρδιά ανθρώπων για τους οποίους η ζωή δεν είναι καθόλου εύκολη, την καρδιά ανθρώπων που έχουν πονέσει, την καρδιά ανθρώπων που έχουν μια τεράστια θέληση για ζωή και μια τεράστια ικανότητα να την απολαμβάνουν παρ' όλες τις δυσκολίες της. Άλλωστε μια πόλη που είναι χτισμένη δίπλα σε ένα ηφαίστειο δεν μπορεί να μην βράζει...