"Οι υπαρξιακοί μου προβληματισμοί" by John

Ο Γιάννης Στεφανίδης μας είχε τιμήσει για ένα μικρό χρονικό διάστημα με την παρουσία του ως συντάκτης στο Γλέντι (by john). Τώρα ξεκίνησε μία καινούρια προσπάθεια με το προσωπικό του blog που ονομάζεται Του μπλόγκ ορ νοτ;. Εμείς του ευχόμαστε από την καρδιά μας καλή επιτυχία και αναδημοσιεύουμε την εξαιρετική πρώτη του ανάρτηση...

Οι υπαρξιακοί μου προβληματισμοί

Κατ' αρχάς να σας καλωσορίσω στο νέο μου blog. Ελπίζω να γίνει ένας χώρος όπου θα γράφω ότι περνάει από το μυαλό μου (και έχει νόημα να γραφτεί). Το πρώτο ποστ δεν είναι και πολύ χαρούμενο αλλά παραμένει ανθρώπινο και έτσι αποφάσισα να το αναρτήσω.

Με αφορμή τον πρόσφατο θάνατο του παππού μου, ενός ανθρώπου που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο ποιος είμαι, κάνω τις τελευταίες μέρες ένα σωρό από σκέψεις, που πιστεύω ότι είναι καλό να τις ξεμπροστιάσω.

Κατ' αρχάς, άρχισα να αντιλαμβάνομαι τη σημασία της Αμερικάνικης (ή Βρετανικής τέλος πάντων) ατάκας που λέει: in the grand scheme of things... μπούρου - μπούρου, σε ελεύθερη μετάφραση, αν κάνουμε ανζούμ στον φακό που μας δείχνει τα καλά και τα άσχημα που μας συμβαίνουν, θα συνειδητοποιήσουμε ότι, μπροστά στις αιωνιότητες των αιωνιοτήτων, κάποια πράγματα έχουν μηδαμινή σημασία. Εξ' ου και η ατάκα "life is too short to remove usb safely". Επίσης, η ζωή είναι πολύ μικρή για να έχουμε θήκη και ζελατίνα στο κινητό ή να μας νοιάζει που χάσαμε ένα job interview ή οποιοδήποτε άλλο first world problem. Δεν λέω να μας πιάσει ματαιότητα κιόλας, αλλά το usb τράβα το ρε παιδί μου χωρίς να υπάρχει αύριο, δεν θα πάθει τίποτα εξάλλου.

Άλλη παρόμοια σκέψη έχει να κάνει με το πόσο κωλόφαρδοι είμαστε μόνο και μόνο που ζούμε (μη εξαιρώντας αυτούς που ζήσανε και αυτούς που θα ζήσουν). Ουσιαστικά αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν πρέπει να θεωρείς δεδομένο ότι υπάρχεις. Στατιστικά η πιθανότητα απλά δεν υφίσταται. Δηλαδή να ξανασυμβεί ξέχασε το. Δεν παίζει. Ζήσε αυτήν τη ζωή όσο καλύτερα μπορείς και ξέχνα τα usb. Δεν λέω να το πάμε και στο άλλο άκρο του Steve Jobs, δηλαδή κάθε μέρα που ξυπνάς να κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και να αναρωτιέσαι αν είσαι ευτυχισμένος και αν η απάντηση είναι αρνητική να αλλάζεις τα πάντα στην ζωή σου. Αν ήταν έτσι, θα αναγκαζόμουν κάποιες περιόδους της ζωής μου να αλλάζω κάθε πρωί δουλειά, κάτι το οποίο είναι ανέφικτο όταν η ανεργία έχει φτάσει στο 22%.

Η τρίτη σκέψη, η οποία είναι και η πιο τρομακτική είναι ότι τώρα που αφανίζεται σιγά - σιγά η γενιά των παππουδογιαγιάδων, έρχεται η σειρά των μαμαδομπαμπάδων και μετά; Μετά μάλλον έρχεται η σειρά μας. Δεν δέχομαι ότι αυτή είναι η θετική όψη των πραγμάτων. Δηλαδή ότι πρέπει να χαίρομαι κιόλας μη με πάρει ο διάολος γρηγορότερα.

Κλείνοντας, θέλω να πω το εξής: μερικές φορές πιστεύουμε ότι οι σκέψεις που κάνουμε είναι μοναδικές, ότι δηλαδή είμαστε οι μόνοι που τις κάνουμε και το θεωρούμε τόσο δεδομένο που ούτε καν μπαίνουμε στον κόπο να ρωτήσουμε κοντινούς μας αν τυχών και αυτοί κάνουν παρόμοιες σκέψεις. Το λέω αυτό γιατί όταν ήμασταν με συγγενείς στην κηδεία, σε κάποια φάση είδα από την άκρη του ματιού μου τον παππού να κουνιέται στο φέρετρο και τρόμαξα. Όταν γυρίζαμε σπίτι, μετά από λίγο, μου λέει ο αδελφός ότι σε κάποια φάση τον είδε και αυτός να κουνιέται και μετά το ίδιο είπε και η μαμά μου. Δεν ήταν ζωντανός, ξέρω ότι αυτό σκέφτηκες. Είμαστε σίγουροι, φαινόταν εξάλλου και στο πρόσωπο του. Πολλές φορές, όμως, βοηθάει να μοιράζεσαι ακόμα και τις πιο περίεργες σκέψεις σου, έτσι ρε παιδί μου για να τις ξεφορτώνεσαι. Μόνο καλό κάνει.

by John

πηγή: johnstefanidis.wordpress.com

Γλεντηστε το :)

Πως μοιάζει η μέση Ελληνίδα ; Δείτε εδώ !

Πως μοιάζει η μέση Αγγλίδα; Η μέση Γαλλίδα; Ή ακόμα καλύτερα... η μέση Ελληνίδα; Η faceresearch.org μας απαντάει στο καυτό αυτό ερώτημα μέσα από ένα λογισμικό που δημιούργησε και που πρόσφατα δημοσιοποίησε. Αφού έψαξε η εν λόγο εταιρία και βρήκε φωτογραφίες εκατοντάδων γυναικείων προσώπων από 41 διαφορετικές εθνικότητες, δημιούργησε ένα έξυπνο εργαλείο το οποίο ανέμιξε τα μοναδικά χαρακτηριστικά προσώπων από κάθε χώρα. Το αποτέλεσμα; Η πιο αντικειμενική απεικόνιση της φυλετικής διαφορετικότητας. Δείτε από μόνοι σας και πείτε μας. Κατ' αρχάς, κατάφερε να απαντήσει σωστά στο αρχικό μας ερώτημα; Δηλαδή, μας δίνει σωστή εικόνα για το πώς μοιάζει π.χ. η μέση Γαλλίδα;

by John

Γλεντηστε το :)

Εγώ και o καινούριος μου φίλος... Το iPad !

Πολλές καλησπέρες,

Πριν από λίγες μέρες, το iPad, το τελευταίο δημιούργημα της apple κυκλοφόρησε στην Αγγλία. Για όσους δεν γνωρίζουν, η συσκευή αυτή θυμίζει ένα μεγάλο iPhone με την μόνη διαφορά ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως τηλέφωνο (ακόμα καν να μπορούσε όμως δεν θα ήταν και πολύ εύχρηστο και μάλλον αρκετά γελοίο).

Το βράδυ πριν κυκλοφορήσει, δεκάδες ανυπόμονοι γκαντζετάκιδες είχαν κυριολεκτικά στήσει σκηνές έξω από το κεντρικό μαγαζί της apple στην regent street έτσι ώστε να προλάβουν να προμηθευτούν την συσκευή με το που θα άνοιγε το κατάστημα τις πόρτες του το επόμενο πρωί – μια τρέλα δηλαδή!

Εγώ, ως φτωχός φοιτητής που δεν έχει καν λεφτά να αγοράσει την σκηνή της αναμονής, αποφάσισα να πεταχτώ την επόμενη στη regent street για να αγγίξω την μαγική (όπως την αποκαλεί η apple) συσκευή και να δω αν τελικά αξίζει όλο αυτό το νταβαντούρι. Πρέπει να ομολογήσω ότι αξίζει.

Καταρχάς, με το που ακούμπησα το iPad το ερωτεύτηκα. Όλα ήταν ιδανικά - το μέγεθος, το βάρος η οθόνη αφής. Αμέσως άρχισα να χαζεύω τα δεκάδες απίστευτα applications, και να σερφάρω στο internet. Το internet browsing σε υπολογιστή με οθόνη αφής είναι πραγματικά μαγικό. Η αίσθηση που έχεις όταν ρολάρεις τα δάχτυλα σου για να κατεβεί η σελίδα ή όταν με μια τσιμπιά μεγεθύνεται η οθόνη, είναι τόσο πιο κοντά στην ανθρώπινη κίνηση που ρίχνει σκόνη στο παλιό-κακό ποντικάκι.

Θα την αγόραζα όμως την συσκευή; Μάλλον όχι. Με ενοχλεί που δεν αντικαθιστά τον κανονικό υπολογιστή αλλά ούτε και το κινητό τηλέφωνο. Ουσιαστικά δίνει την δυνατότητα στον χρήστη να έχει μια αληθινά φοβερή browsing εμπειρία, να ακούει μουσική και να παίζει και κανένα παιχνίδι. Αυτά όμως τα κάνει και το iPhone καλά ακόμα και αν η οθόνη είναι κάπως μικρότερη.

Τελοσπάντων, όπως και να έχει αξίζει να πάτε να το χαζέψετε όταν με το καλό φτάσει στην Ελλάδα και να μου πείτε τι πιστεύετε.

by John

Γλεντηστε το :)

Βίντεο-συνομιλίες ή ιντερνετικές ανωμαλίες;

Πριν από δύο βδομάδες, ενώ διάβαζα την Guardian του Σαββάτου, το μάτι μου έπεσε σε ένα άρθρο το οποίο περιέγραφε ένα καινούριο website που δίνει την δυνατότητα σε δύο αγνώστους να βίντεο-συνομιλήσουν.

Ο τρόπος που λειτουργεί είναι απλός. Χωρίς να χρειάζεται να γίνεις μέλος, το site ενεργοποιεί την webcam σου και σε συνδέει αμέσως με κάποιον άλλο χρήστη. Σου αρέσει αυτός/αυτή που βλέπεις, τον κρατάς. Δε σου αρέσει... πατάς το κουμπί και προχωράς στον επόμενο/η.

Στην αρχή μου ακούστηκε βαρετό, κάτι παρόμοιο με το κλασικό web chat που κάναμε (έκανα) μικρά(ος). Αποφάσισα όμως ότι για να το αναφέρει η Guardian, αξίζει να του ρίξω μια γρήγορη ματιά.

Ας περιγράψω λοιπόν την εμπειρία μου. Μπαίνω στο website και θέτω την webcam σε λειτουργιά. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα βλέπω στην οθόνη μου έναν άνδρα. Πριν προλάβω να του πω ένα ‘hi’ η σύνδεση κόβεται, αφού προφανώς με είχε ήδη απορρίψει. Συνδέομαι αμέσως με τον επόμενο άγνωστο παρτενέρ. Αυτή τη φορά μου τυχαίνει ένα Αμερικανάκι 12 περίπου χρονών το οποίο το ‘πετάω’ εγώ, αφού σίγουρα δεν θα είχαμε τίποτα να πούμε. Αμέσως μετά συνδέομαι με έναν άνδρα ο οποίος αυνανίζεται. Αηδιάζω και προχωράω. Το παιχνίδι αυτό συνεχίστηκε για κανένα 10-λεπτο, μέχρι που βρήκα τον ιδανικό παρτενέρ, μια κομψή κυρία γύρω στα 63 με την οποία είπαμε ένα γρήγορο ‘hi’ και αμέσως μετά το διαλύσαμε.

Συμπεράσματα

1) Το website αυτό είναι μια βλακεία

2) 1 στους 20 χρήστες είναι γυναίκα – 3 στους 20 είναι παιδί και οι υπόλοιποι είναι άνδρες.

3) Έχεις 97% πιθανότητα να πετύχεις κάποιον να αυνανίζεται αν κάτσεις για πάνω από 5 λεπτά

4) Αν καταφέρεις και κάνεις κάποιου είδους αξιόλογη συζήτηση στον χώρο αυτό θα σου βγάλω το καπέλο

5) Το website ονομάζεται Chatroulette. Μην μου πεις ότι δεν σε προειδοποίησα!

By John

Γλεντηστε το :)