Τα μάτια ανοίγουν για λίγο μόνο.
Κι η αγκαλιά της το ίδιο.
Θα προσέχεις;
Η πόρτα κλείνει.
Όταν ξανανοίξει θα 'χουν περάσει 9 ώρες περίπου.
9 εξαντλητικές ώρες.
Στην ίδια καρέκλα.
Κοιτώντας την ίδια οθόνη.
Τα μάτια του θα είναι κουρασμένα.
Και τα δικά της όμως το ίδιο.
Θα είναι κουρασμένα αλλά θα έχουν αρκετό φως για να πλημμυρίσουν την καρδιά του.
Τι έκανες όλη μέρα;
Τίποτα.
Πως είσαι;
Καλά.
Πόσες μέρες έχει γίνει αυτή η ρουτίνα;
Για πόσες μέρες θα γίνει ακόμα;
Άραγε βλέπει αυτό το φως από τα μάτια της;
Κι αν το βλέπει, το αφήνει να μπει στην καρδιά του;
Τι θα φάμε;
Δεν ξέρω.
Πειράζει να μην μαγειρέψω σήμερα;
Όχι.
9 ώρες είναι πολλές κάθε μέρα.
Είναι ο λόγος να σταματήσει τα πάντα.
Δεν μπορεί να το κάνει τώρα όμως.
Μέχρι τότε, θα απορροφά κάθε σπίθα φωτός από τα μάτια της.
Κάθε μέρα.
9 ώρες.
9 ώρες την κάθε φορά.
Θα προσέχεις;
Ναι.
Σίγουρα;
Ναι.
by Louis
Αυτό το φως που πλημμυρίζει την καρδιά του πρωταγωνιστή είναι φωτιά ζωής που μπορεί να σβήσει αλλά δεν πρέπει να σβήσει ποτέ. P.S. Louis is back! YES!
ΑπάντησηΔιαγραφή