Ένα χειμωνιάτικο απόγευμα, ο άντρας γύρισε κουρασμένος στο σπίτι μετά από μία δύσκολη μέρα στο γραφείο. Κρέμασε το παλτό του, έβγαλε τα παπούτσια του και, χωρίς να χάσει χρόνο, ξάπλωσε στον καναπέ του σαλονιού. Αισθανόταν τόσο αδύναμος και τόσο πιεσμένος. Τον τελευταίο καιρό τα προβλήματα αυξάνονταν συνεχώς. Δε μπορούσε να σκεφτεί τίποτα θετικό.
Κάθε απόγευμα μετά τη δουλειά συνήθιζε να παρακολουθεί τις ειδήσεις. Σήμερα, όμως, αποφάσισε να μη το κάνει. Δεν ήθελε να σκεφτεί τίποτα άσχημο για λίγο, ήθελε να ηρεμήσει το μυαλό του, αν γινόταν δεν ήθελε να σκέφτεται καν.
Κάτι όμως αναστάτωσε την ησυχία του. Ξαφνικά άρχισε να κινείται βιαστικά προς τη βιβλιοθήκη που βρισκόταν στο δίπλα δωμάτιο. Ήταν σίγουρος πως ήταν εκεί, ήταν σίγουρος ότι το είχε φυλάξει. Ήταν το αγαπημένο του παραμύθι όταν ήταν παιδί, ήταν σίγουρος πως το είχε κρατήσει. Θυμάται τη μαμά του να του το διαβάζει ξανά και ξανά και κάθε φορά τελειώνοντας την ανάγνωση δίνοντας του ένα μεγάλο φιλί να του ψιθυρίζει "να φτιάχνεις πάντα το δικό σου παραμύθι".
Έπρεπε να το βρει, έπρεπε να το ξαναδιαβάσει...
Μια φορά και έναν καιρό, σε ένα μεγάλο δέντρο στο πάρκο μιας τεράστιας πόλης υπήρχε μια φωλιά στην οποία ζούσαν τρία μικρά σπουργιτάκια με τη μαμά τους. Η μητέρα τους τα φρόντιζε και έψαχνε την καλύτερη τροφή γι' αυτά κάθε μέρα. Τα αγαπούσε πολύ και προσπαθούσε να τα διδάξει σωστά για να είναι έτοιμα όταν τα φτερά τους θα μεγάλωναν και θα έπρεπε να πετάξουν μόνα τους μακριά.
Η πόλη ήταν όμως γεμάτη κινδύνους και φοβόταν πολύ για τα μικρά της. Κάθε φορά που έφευγε για να βρει τροφή τα συμβούλευε να προσέχουν πολύ καθώς παίζουν, για να μην πέσουν από τη φωλιά και βρεθούν απροστάτευτα στο έδαφος όπου υπήρχαν γάτες και άνθρωποι που θα μπορούσαν να τα βλάψουν. Μια μέρα, όταν η μαμά τους έλειπε, ένα σπουργιτάκι δεν πρόσεξε και έπεσε από το μεγάλο δέντρο. Τρομαγμένο άρχισε να κλαίει και να ζητά τα αδέρφια του και τη μητέρα του. Τότε, είδε ξαφνικά μπροστά του έναν τεράστιο γάτο και αμέσως το κλάμα του έγινε πιο δυνατό. Ο γάτος το κοίταξε έντονα στα μάτια και το ρώτησε:
- Γιατί κλαις μικρό μου πουλάκι;
- Γιατί έχω πέσει από τη φωλιά μου και θα με φας, απάντησε το σπουργιτάκι.
- Εγώ εσένα; Δεν θα σε πείραζα ποτέ! Ό,τι και να λένε, να ξέρεις πως εγώ είμαι φίλος σου και δεν θα έβλαπτα ποτέ ένα τόσο όμορφο πλάσμα. Θα σε πάω σπίτι.
Ο γάτος έπιασε απαλά το μικρό πουλάκι, σκαρφάλωσε στο δέντρο και αφού το άφησε πίσω στα αδέρφια του, ξανακατέβηκε στο έδαφος.
"Σ' ευχαριστώ πολύ γάτε", φώναξε το πουλάκι, "σου υπόσχομαι ό,τι από σήμερα είσαι ο καλύτερος μου φίλος, θα πω στη μαμά μου ότι εκεί κάτω ο κόσμος δεν είναι τόσο κακός τελικά...".
Ο άντρας έκλεισε το παραμύθι και το ξανά τοποθέτησε στο ράφι της βιβλιοθήκης. Έπειτα ήπιε μια γουλιά από τον ζεστό καφέ του, νοστάλγησε τα παιδικά του χρόνια, χαμογέλασε και σκέφτηκε πως ίσως αύριο να είναι μια καλύτερη μέρα...
Μεγαλώνοντας μέσα από τα παραμύθια πήρες μερικά από τα πιο μεγάλα και σπουδαία μηνύματα για τη ζωή και τους ανθρώπους. Τώρα που δεν είσαι παιδί πλέον, φτιάξε στο μυαλό σου το δικό σου παραμύθι. Όχι για να ζεις μέσα σε έναν φανταστικό κόσμο χωρίς αίσθηση της πραγματικότητας, αλλά για να γίνει η έμπνευσή σου. Μέσα στο παραμύθι σου θα υπάρχουν συναισθήματα αγνά, συναισθήματα που θα ήθελες να νιώσεις, σχέσεις που θα ήθελες να ζήσεις. Στην ιστορία σου θα υπάρχει ο κόσμος στον οποίο πιστεύεις, θα υπάρχει η ελπίδα στους ανθρώπους. Έχε το παραμύθι σου οδηγό και μέσα από τα ιδανικά που εκεί θα χτίσεις, βελτίωσε τη ζωή σου, τον χαρακτήρα σου. Γίνε ο ήρωας του δικού σου παραμυθιού! Άσε τη φαντασία να μπει στη ζωή σου! Μη στηρίζεσαι μόνο στη λογική, γιατί έτσι θαμπώνει το συναίσθημα!
Υ.Γ. Μήπως ήρθε η ώρα να πιστέψεις στις νεράιδες, τα ξωτικά και τους πρίγκιπες; Για ψάξε καλύτερα, πολλές φορές είναι δίπλα σου και δεν τους βλέπεις...
Να είστε δημιουργικοί! :)
by Cos
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου