"Αγαπητοί φίλοι και συγγενείς,
βλέπω τα πρόσωπα σας στεναχωρημένα και είναι λογικό. Έζησα με τον Άλεξ τα τελευταία πάνω - κάτω 50 χρόνια κι αν κάτι μπορώ να σας πω με σιγουριά είναι ότι πρέπει να συνοδεύσετε τα δάκρυα σας με χαμόγελα.
Θα σας εξηγήσω γιατί ο Άλεξ έβλεπε τη ζωή σαν μία προετοιμασία. Μία προετοιμασία για τη στιγμή του θανάτου. Ο θάνατος σας φοβίζει; Εμένα πλέον πολύ λιγότερο. Τον Άλεξ τον φόβιζε ελάχιστα. Όταν τον γνώρισα τον φόβιζε όσο τίποτα. Πως το ξεπέρασε;
>
Πρώτα κατάλαβε ότι πεθαίνει κάθε μέρα...
Κάθε μέρα στο τέλος της πεθαίνει. Και μαζί της πεθαίνει ότι ζήσαμε μέσα σ' αυτή. Γίνεται ανάμνηση, γνώση, συναίσθημα. Αλλά πεθαίνει.
Μετά βρήκε εμένα...
Μπορεί να με βλέπετε τώρα με μικρή καμπούρα και κάποια παραπανίσια κιλά αλλά στα 25 μου ήμουν χάρμα οφθαλμών! Ο Άλεξ έλεγε ότι ο δημιουργός πάντα εξαρτάται από τη μούσα του με τρεις διαφορετικούς τρόπους. Η δημιουργία έρχεται εύκολα όταν η μούσα αποτελεί παρελθόν. Η δημιουργία έρχεται ευχάριστα όταν η μούσα βρίσκεται στο παρόν. Η δημιουργία έρχεται δύσκολα όταν η μούσα αποτελεί μελλοντική επιθυμία, άγνωστη στο παρόν.
Ύστερα κατάλαβε τι τον φοβίζει περισσότερο στον θάνατο...
Ο μεγαλύτερος φόβος του Άλεξ ήταν να φύγει από τη ζωή χωρίς να έχει προλάβει να αφήσει το στίγμα του στον κόσμο. Χωρίς να ξεχωρίσει. Η δημιουργία σε κάνει να ξεχωρίζεις. Όχι η αντιγραφή.
Και στη συνέχεια δημιούργησε χωρίς σταματημό...
Δημιούργησε μουσικές, σκέψεις και χρώματα... Δημιούργησε γέλια και χαμόγελα... Όταν προσπαθείς να είσαι μοναδικός, δημιουργείς πρωτόγονα συναισθήματα. Κι αυτά είναι τα πιο δυνατά...
Και λίγο πριν μας χαιρετήσει, σήμερα εδώ, ο Άλεξ δημιουργεί ξανά. Σήμερα δεν είναι μία ακόμα κηδεία. Σήμερα είναι η κηδεία του Άλεξ. Ο πόνος που νιώθετε σήμερα δε μοιάζει με τους άλλους. Είναι διαφορετικός. Είναι μοναδικός. Γι' αυτό και θα τον θυμάστε. Όπως θα θυμάστε και τον Άλεξ.
Αν ο Άλεξ μπορούσε να γράψει τον επίλογο σ' αυτό το κείμενο θα έλεγε αυτό: μη ξεχνάτε ότι θα πεθάνετε. Στοχεύστε η μέρα της κηδείας σας να είναι σημαντική."
Η Χριστίνα με αληθινά δάκρυα στα μάτια κοίταξε προς το μέρος του Άλεξ και χαμογέλασε αληθινά...
anatrixiasa!!
ΑπάντησηΔιαγραφήsimera sto sxoliasmo tou ad of the day ksekinisa na grafw oti exeis paramelisei auto pou kaneis kalitera. kai meta to esvisa. eutixws
twra xamogelw giati eida oti me perimenei kai to part 10 :)
Το πιο έντονο για μένα συναισθηματικά κείμενο από τα δέκα...
ΑπάντησηΔιαγραφήTook me away..
μπράβο.