Αγαπητέ Chris Gardner,
ποιος είναι ο διάβολος στη δική μου πλάτη; Θέλω να τα καταφέρω τόσο πολύ αλλά μήπως τελικά απλώς δεν μπορώ;
Πρώτος διάβολος στην πλάτη μου είναι η καθημερινότητα. Η ρουτίνα που σου περιορίζει τον δημιουργικό χρόνο. Το όνειρο μου το θυμάμαι το βράδυ. Αλλά το βράδυ είμαι κουρασμένη. Και το μυαλό μου μπορεί μόνο να ονειρευτεί και όχι να σκεφτεί πως θα κατακτήσει αυτό που θέλει τόσο πολύ.
Σ' όλη μου τη ζωή εγώ ήμουν το χέρι που τράβαγε τ' άλλο χέρι έξω από την κανονική ροή του χρόνου. Κάποιος πρέπει να εμπνεύσει. Κάποιος πρέπει να οργανώσει. Κάποιος πρέπει να κάνει τους άλλους να πιστέψουν στο ταλέντο τους. Αυτή ήμουν εγώ.
Πόσο θα 'θελα τώρα να βρεθεί ένα άλλο χέρι να τραβήξει εμένα. Να το κάνει πιο εύκολο.
Δεύτερος διάβολος στην πλάτη μου είναι αυτός. Και αυτός δεν έχει όνομα. Δεν ξέρω ποιος είναι αυτός. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτός έχει κάποια κλειδιά. Και όταν είναι άγγελος ανοίγει όλες τις πόρτες, ενώ όταν είναι διάβολος με κλειδώνει στην πιο μικρή μπάμπουσκα.
Έχω, όμως, ελπίδες ότι και το άλλο χέρι να μη με τραβήξει, θα βρω τον τρόπο να τα καταφέρω. Γιατί; Γιατί φοβάμαι. Ο φόβος είναι χαστούκι που σε ξυπνάει. Φοβάμαι την ολοκληρωτική δυστυχία που θα έχω αν φτάσω στην ηλικία που πλέον θα είναι αργά να προσπαθήσω για το όνειρο μου.
Γι' αυτό τώρα σου γράφω. Για να μη χαθεί ο παλμός. Γιατί σύντομα θα ουρλιάξω πιο δυνατά από 15 οργασμούς. Πρέπει, όμως, μέχρι τότε να έχω ακόμα φωνή...
Φιλικά,
Χριστίνα
Χριστίνα
Υ.Γ: You got a dream. You gotta protect it. People can't do somethin' themselves, they wanna tell you you can't do it. If you want somethin', go get it. Period.
τι μας κάνεις ρε Dom!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήTeleiooo :)
ΑπάντησηΔιαγραφήpoli wraio Dom !
ΑπάντησηΔιαγραφήits always darkest before the dawn !!
ΑπάντησηΔιαγραφή:):)