Μπορεί η καθιέρωση πραγματικής δημοκρατίας να είναι ο πολιορκητικός κριός της αιγυπτιακής εξέγερσης, αλλά ο εκρηκτικός δυναμισμός προέρχεται από το κοινωνικό της φορτίο.
Οπως και η Τυνησία του Μπεν Αλι, η Αίγυπτος του Μουμπάρακ εμφανιζόταν μέχρι πρόσφατα ως καλός μαθητής του νεοφιλελευθερισμού, παράδειγμα προς μίμηση για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), με ετήσια ποσοστά οικονομικής μεγέθυνσης της τάξης του 5%. Ωστόσο, τους καρπούς αυτής της ανάπτυξης σφετερίζονται περίπου χίλιες οικογένειες της αιγυπτιακής κλεπτοκρατίας, αφήνοντας τη μεγάλη μάζα του πληθυσμού στην ανέχεια. Το 40% των Αιγυπτίων κερδίζει λιγότερα από δύο δολάρια τη μέρα. Ο κατώτερος μισθός του δημοσίου υπαλλήλου είναι 240 δολάρια και του ανειδίκευτου εργάτη 170, ενώ ένα κιλό μοσχάρι κάνει 10 δολάρια και ένα κιλό κοτόπουλο 6 - μεγάλες μάζες του πληθυσμού τρέφονται κυρίως με ψωμί, ρύζι και όσπρια.
Η επανάσταση του Νάσερ έλυσε το χρόνιο αγροτικό πρόβλημα εθνικοποιώντας τη γη. Καθένας είχε δικαίωμα να καλλιεργεί γη, αλλά όχι να την κατέχει. Μπορούσε μόνο να αγοράσει μέχρι 14 στρέμματα γης ύστερα από 20 χρόνια χρηστής χρήσης. Ο Μουμπάρακ άνοιξε τον δρόμο για την ιδιωτικοποίηση της γης, με αποτέλεσμα εκατομμύρια αγρότες να την εκποιήσουν για ένα κομμάτι ψωμί και να βρεθούν σύντομα στις παραγκουπόλεις των αστικών κέντρων.
Στα πρότυπα της μετασοβιετικής Ρωσίας, η μετανασερική Αίγυπτος προχώρησε σε σκανδαλώδεις ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων επιχειρήσεων, από τις οποίες πλούτισε η πέριξ του κυβερνώντος κόμματος κλεπτοκρατία. Σύμφωνα με τον βρετανικό Guardian (4 Φεβρουαρίου), η οικογένεια Μουμπάρακ -ο πρόεδρος, η σύζυγός του και οι δύο γιοι τους- διαθέτουν περιουσία 50 έως 70 δισ δολάρια: καταθέσεις στην Ελβετία, ακίνητα στο Λονδίνο, ξενοδοχείο στην Ερυθρά Θάλασσα, μετοχές στη Γουόλ Στριτ. Η μίζα που παίρνουν για κρατικές προμήθειες κυμαίνεται, κατά τη γαλλική Le Monde (7 Φεβρουαρίου), σε 20%. Ο γιος του Μουμπάρακ Γκαμάλ (ο οποίος προοριζόταν για διάδοχος του φαραώ, αλλά είναι πλέον αυτοεξόριστος στο Λονδίνο) κερδοσκόπησε ασύστολα πάνω στο δημόσιο χρέος της ίδιας της χώρας του.
Στο βιβλίο - μανιφέστο «Η φιλοσοφία της επανάστασης» (Φαλσαφάτ ατ Θάουρα), ο Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ έγραφε τις εξής σκέψεις που ακούγονται και πάλι επίκαιρες:
«Κάθε λαός της γης υποχρεούται να περάσει από δύο επαναστάσεις: Μία πολιτική, μέσω της οποίας απαλλάσσεται από τον εγχώριο τύραννο ή από τον ξένο δυνάστη και αναλαμβάνει την ευθύνη της αυτοκυβέρνησης. Και μία κοινωνική, όπου συγκρούονται οι διάφορες τάξεις και μέσω της οποίας εγκαθιδρύεται μια τάξη σύμφωνη με την αρχή της ισότητας όλων των παιδιών της πατρίδας».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου