Εφυγε από τη ζωή στα 85 της χρόνια η ηθοποιός Καίτη Λαμπροπούλου. Η Καίτη Λαμπροπούλου έπαιξε σε πολλές ταινίες του κινηματογράφου, αλλά και σε παραστάσεις του θεάτρου.
Υπήρξε ιδιαίτερα αγαπητή στον κόσμο και ο χαρακτηρισμός που την συνόδευε ήταν «γλυκομίλητη». Η κηδεία της θα γίνει στις 3 το μεσημέρι της Τετάρτης από το Α' Νεκροταφείο Αθηνών. Υπήρξε σύζυγος του Γεωργίου Ρούσσου.
Η Καίτη Λαμπροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1926, αλλά μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη, όπου είχε μετακομίσει η οικογένειά της λόγω των εμπορικών δραστηριοτήτων του πατέρα της.
Η Καιτούλα -όπως τη φώναζαν- ήταν το δεύτερο παιδί της οικογένειας Λαμπροπούλου με πρώτο τον αδερφό της Ηρακλή και τρίτη την αδερφή της Τοτό.
Το ξεκίνημά της άρχισε νωρίς, το 1942, όταν ήταν ακόμη μαθήτρια. Τότε ξεκίνησε τα μαθήματα στο θέατρο Τέχνης -κρυφά απο την οικογένειά της.
Συμμετείχε στην πρώτη παράσταση του Θεάτρου Τέχνης μαζί με τον Κάρολο Κουν το 1942-1943, στην Αγριόπαπια του Ίψεν.
Με το Θέατρο Τέχνης συνεργάστηκε στα έργα Σουάνεβιτ, Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε, Κωνσταντίνου και Ελένης, Βυσσινόκηπος, Στέλλα Βιολάντη, Το πρώτο έργο της Φάννυ, Δεν μπορείς να ξέρεις, Χαρούμενα νιάτα, Βρικόλακες.
Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο υπό τη διεύθυνση του Ροντήρη και πήρε μέρος στις παραστάσεις: Φοιτηταί, Ζητείται υπηρέτης, Συρανό ντε Μπερζεράκ, Το φιντανάκι, Λοκαντιέρα, Ο Κατά Φαντασίαν Ασθενής, Οι Εύθυμες Κυράδες του Ουίνδσορ κ.ά.
Ακολούθησε τον Ροντήρη στην Ελληνική Σκηνή, αλλά συνεργάστηκε και με άλλους θιάσους σε πολλές παραστάσεις.
Στον κινηματογράφο έκανε την πρώτη της εμφάνιση το 1951 στην ταινία Το παιδί μου πρέπει να ζήσει. Εμφανίστηκε και σε τηλεοπτικές σειρές, καθώς και στο περίφημο Θέατρο της Δευτέρας.
Στις 20 Δεκεμβρίου 2004 απονεμήθηκε στην ίδια και την Σμαρούλα Γιούλη το έπαθλο «Κυβέλη» για τη συνολική τους θεατρική προσφορά.
Υπήρξε ιδιαίτερα αγαπητή στον κόσμο και ο χαρακτηρισμός που την συνόδευε ήταν «γλυκομίλητη». Η κηδεία της θα γίνει στις 3 το μεσημέρι της Τετάρτης από το Α' Νεκροταφείο Αθηνών. Υπήρξε σύζυγος του Γεωργίου Ρούσσου.
Η Καίτη Λαμπροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1926, αλλά μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη, όπου είχε μετακομίσει η οικογένειά της λόγω των εμπορικών δραστηριοτήτων του πατέρα της.
Η Καιτούλα -όπως τη φώναζαν- ήταν το δεύτερο παιδί της οικογένειας Λαμπροπούλου με πρώτο τον αδερφό της Ηρακλή και τρίτη την αδερφή της Τοτό.
Το ξεκίνημά της άρχισε νωρίς, το 1942, όταν ήταν ακόμη μαθήτρια. Τότε ξεκίνησε τα μαθήματα στο θέατρο Τέχνης -κρυφά απο την οικογένειά της.
Συμμετείχε στην πρώτη παράσταση του Θεάτρου Τέχνης μαζί με τον Κάρολο Κουν το 1942-1943, στην Αγριόπαπια του Ίψεν.
Με το Θέατρο Τέχνης συνεργάστηκε στα έργα Σουάνεβιτ, Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε, Κωνσταντίνου και Ελένης, Βυσσινόκηπος, Στέλλα Βιολάντη, Το πρώτο έργο της Φάννυ, Δεν μπορείς να ξέρεις, Χαρούμενα νιάτα, Βρικόλακες.
Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο υπό τη διεύθυνση του Ροντήρη και πήρε μέρος στις παραστάσεις: Φοιτηταί, Ζητείται υπηρέτης, Συρανό ντε Μπερζεράκ, Το φιντανάκι, Λοκαντιέρα, Ο Κατά Φαντασίαν Ασθενής, Οι Εύθυμες Κυράδες του Ουίνδσορ κ.ά.
Ακολούθησε τον Ροντήρη στην Ελληνική Σκηνή, αλλά συνεργάστηκε και με άλλους θιάσους σε πολλές παραστάσεις.
Στον κινηματογράφο έκανε την πρώτη της εμφάνιση το 1951 στην ταινία Το παιδί μου πρέπει να ζήσει. Εμφανίστηκε και σε τηλεοπτικές σειρές, καθώς και στο περίφημο Θέατρο της Δευτέρας.
Στις 20 Δεκεμβρίου 2004 απονεμήθηκε στην ίδια και την Σμαρούλα Γιούλη το έπαθλο «Κυβέλη» για τη συνολική τους θεατρική προσφορά.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου