"Συνέντευξη μ' έναν νικητή της ζωής" by Danai

Ξέρεις πως είναι να διαβάζεις στο σκοτάδι

ξέρεις πως είναι να δακρύζεις στα κρυφά

φώτα της πόλης και μεγάλοι άδειοι δρόμοι

τα όνειρα της Κυριακής κοστίζουν ακριβά

Υπόγεια Ρεύματα, "Aσημένια σφήκα"

Με το θέμα των ναρκωτικών, λοιπόν, όπως πιθανώς να καταλάβατε, ένα ζήτημα που έχει τις ρίζες του στα βάθη του χρόνου - θα τολμήσω να πω - αλλά πάντα επίκαιρο, θα εγκαινιάσω κι εγώ με τη σειρά μου τη συμμετοχή μου στο Γλέντι.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω την πολύ καλή μου φίλη (πρώην χρήστρια - θα μείνει ανώνυμη για ευνόητους λόγους) που μου παραχώρησε χωρίς δεύτερη σκέψη την παρακάτω συνέντευξη.


Δ: Σε ποια ηλικία ξεκίνησες να κάνεις χρήση;

Χ: Ήμουν 16 χρονών, 1η λυκείου.

Δ: Από που ξεκίνησες και γιατί;

Χ: Χμμ, εδώ είναι που επαληθεύεται μάλλον το γνωστό κλισέ του ότι πάντα ξεκινάς από τα χαμηλά για να φτάσεις στα ψηλά κατά μια έννοια! (γέλια) Ξεκίνησα και εγώ λοιπόν από μπάφο αραιά στην αρχή και έπειτα ανακάλυψα ότι δεν μου ήταν αρκετό όποτε και συνέχισα με τριπάκια, κοκαΐνη κτλ. ώσπου κατέληξα στην ηρωίνη. Το γιατί είναι κάτι απλό σαν ερώτηση ωστόσο έχει δύσκολη απάντηση. Παίζουν πολλά: καταπίεση γονέων, άσχημο οικογενειακό περιβάλλον, σκάρτες ερωτικές εμπειρίες, μαγκιά. Δεν μπορείς να πεις ότι φταίει κάτι μεμονωμένα. Το σύνολο είναι που οδηγεί σε τέτοιες καταστάσεις - τουλάχιστον στην δική μου περίπτωση.

Δ: Δηλαδή ισχύει το "κλισέ" όπως λες και εσύ που ξεκινάνε όλα από τον μπάφο και καταλήγουν στα σκληρά;

Χ: Δεν μπορώ να είμαι απόλυτη σ' αυτό, απλά έτσι δείχνουν τα πράγματα και στη δικιά μου περίπτωση αυτό έγινε.

Δ: Σε βλέπω πολύ χαλαρή με το όλο θέμα, πολλοί στην θέση σου θα δυσκολεύονταν να μιλήσουν γι' αυτό. Τι σε κάνει να έχεις αυτήν τη στάση;

Χ: Κοίταξε να δεις, όταν έχεις περάσει από τόσες καταστάσεις και έχεις δει τόσα πολλά, κατανοείς ότι πρέπει να χαλαρώσεις τους ρυθμούς σου και να την δεις αλλιώς. Διαφορετικά θα ξανακυλήσεις.

Δ: Πες μου λίγο για εκείνα τα χρόνια. Πως ήταν;

Χ: Αααα! Ήταν τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου! (γέλια) Έφυγα από το σπίτι, έμενα Ομόνοια, σχεδόν άστεγη, ήμουν φτιαγμένη συνεχώς και δεν με ένοιαζε τίποτα. Για το σχολείο, δεν χρειάζεται καν να το συζητάμε! Έχω φάει πολύ ξύλο, παραλίγο να βιαστώ και άλλα τέτοια ωραία! Πράγματα που ζει ο καθένας στην εφηβεία του! (γέλια) Χωρίς πλάκα όμως τώρα. Ήταν πολύ δύσκολα χρόνια που ωστόσο με έχουν κάνει δυνατή και γεμάτη εμπειρίες και έτσι πλέον αντικρίζω τη ζωή με άλλο μάτι! Φυσικά και έτσι θα έπρεπε να ήμουν από την αρχή αλλά καλύτερα αργά παρά ποτέ, σωστά;

Δ: Σίγουρα! Θα ήθελα πολύ να μου πεις για την περίοδο αποτοξίνωσης σου. Πώς ήταν;

Χ: Κατ' αρχήν να σου πω κάτι πολύ σημαντικό. Αποτοξινώνεται ΟΠΟΙΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟ ΘΕΛΕΙ. Δεν μπορείς να πιέσεις το παιδί σου, για παράδειγμα, να πάει σε κέντρο εάν δεν το πάρει το ίδιο απόφαση γιατί τότε σύντομα θα ξαναπέσει στα ναρκωτικά. Εγώ το ήθελα πραγματικά. Οι γονείς μου με βοήθησαν πολύ σ' αυτό, ακόμα και αν τους είχα κάνει τη ζωή τους κόλαση. Μέσα στο κέντρο ήταν πολύ δύσκολα. Συνεχής μάχη με τον εαυτό σου και πίστεψε με δεν είναι καθόλου εύκολο αυτό. Πονάς, κλαις, ιδρώνεις όλη την ώρα, αρρωσταίνεις γιατί σου λείπει η ουσία. Είναι τραγικό...

Δ: Τελικά όμως βγήκες νικήτρια, πως αισθάνεσαι γι' αυτό;

Χ: Κοίταξε να δεις. Η αλήθεια είναι ότι μια φορά ξαναγύρισα, έφτασα όμως κοντά στον θάνατο και τότε είπα τέλος. Και από τότε είμαι δύο χρόνια καθαρή. Σπουδάζω και όπως ξέρεις παλεύω σε καθημερινή βάση για να αποδείξω τι αξίζω και τα καταφέρνω. Και ναι, μπορώ να πω ότι πλέον είμαι πολύ περήφανη για μένα και αγαπάω τον εαυτό μου.

Δ: Όταν είχαμε πρωτογνωριστεί δεν μου το είχες αποκαλύψει από την αρχή το όλο θέμα της χρήσης. Ποιοι ήταν οι ενδοιασμοί σου;

Χ: Δανάη, ξέρεις πολύ καλά πως, ακόμα κι εάν ζούμε στον 21ο αι. και η τεχνολογία προχωρά, οι άνθρωποι μένουν ίδιοι δυστυχώς. Πώς το λέει και εκείνο το τραγούδι; "Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν". Υπάρχει ρατσισμός και απομόνωση από την κοινωνία. Λες και η χρήση μεταδίδεται με χειραψία !!! Από το κέντρο μας συμβουλεύουν να μην το λέμε παραέξω. Ότι δεν χρειάζεται να ξέρει ο κόσμος. Εγώ, όμως, πιστεύω πως τα άτομα που θες να κρατήσεις πραγματικά δίπλα σου πρέπει και οφείλουν να ξέρουν την αλήθεια. Γιατί είναι κομμάτι του παρελθόντος σου άρα κομμάτι του εαυτού σου. Άμα είναι να σε αποδεχτούν, θα πρέπει να σε αποδεχτούν όπως είσαι. Φίλοι από τα παλιά δεν μου μιλάνε. Φοβούνται και τους καταλαβαίνω. Δεν μπορούν να πιστέψουν ότι άλλαξα και είναι λογικό να είναι καχύποπτοι. Αλλά οι άνθρωποι αλλάζουν, κόντρα σε όλα.


Η συνέντευξη τελειώνει εδώ πίνοντας την τελευταία γουλιά καφέ. Έχει να διαβάσει μου λέει, δίνει εξετάσεις. Σε λίγες μέρες θα γίνει η απονομή της πρώτης της υποτροφίας. Άριστη των αρίστων και πρότυπο για τους άλλους συμφοιτητές της διαβάζω στο επίσημο γράμμα που στάλθηκε από τη σχολή της. Είμαι πολύ συγκινημένη. Η φίλη μου είναι δυνατή. Είναι νικήτρια. Είναι ζωντανή βιολογικά και κοινωνικά. Έμαθε να μάχεται και θα συνεχίζει να το κάνει για μια ζωή...

by Danai