Τελευταί μόδα είναι τα μικρά. πρωτοεμφανιζόμενα κόμματα τύπου ''Δράση'' ή ''Οικολόγοι Πράσινοι'', που στην εποχή του εναλλακτικού μοιάζουν σε πολλούς ως απάντηση στις δυσλειτουργίες του πολιτικού μας συστήματος. Οι ευρωεκλογές φύσει ευνοούν τα μικρά κόμματα -αφού τα κανάλια δεν ασχολούνται με την Ευρωβουλή, δεν ασχολείται κανείς ή σχεδόν κανείς και οι πράγματι δημοκρατικά εκλεγμένοι εκπρόσωποί μας στο Στρασβούργο (συγ)κυβερνούν ουσιαστικά ερήμην μας... Στην πραγματικότητα βεβαίως το Ευρωκοινοβούλιο και λόγο έχει και αρμοδιότητες ευρύτατες, συνεπώς όσο κι αν εθελοτυφλούμε τα διλήμματα που τίθενται είναι εξίσου ουσιώδη και κρίσιμα.Τα μεγάλα κόμματα επιλέγουν τη στρατηγική της πόλωσης: το σποτ της ΝΔ κάνει λόγο για πράσινους παπαγάλους, ο Γ. Παπανδρέου μας καλεί να επιλέξουμε όπως λέει ανάμεσα ''στο σοσιαλισμό και τη δημοκρατία ή τη βαρβαρότητα'' (πολύ δημοκρατική άποψη το όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας, αν και θυμίζει κάτι από George W. Bush). Όχι τυχαία βεβαίως. Πράγματι, είτε το θέλουμε είτε όχι, οι μεγάλες πολιτικές οικογένειες στην Ευρωβουλή είναι και πάλι δύο, η κεντροδεξιά και η σοσιαλιστική. Είναι μάλιστα πολύ πιο αξιόπιστες και σταθερές στις θέσεις τους από τα δύο κόμματα εξουσίας εν Ελλάδι, με οδηγό περισσότερο την ιδεολογία και τα πραγματικά προβλήματα παρά τις δημοσκοπήσεις ή τα κελεύσματα του εκάστοτε αρχηγού.Τα μικρά κόμματα, από την άλλη, παλεύουν για λίγη επιρροή ακόμη. Η κ. Παπαρήγα δεν απαιτεί να γίνουμε κομμουνιστές για να την ψηφίσουμε (αυτό θα έλειπε), της αρκεί να ''συμπαθούμε το ΚΚΕ''. Όταν η συμπάθεια μπαίνει στο πολιτικό λεξιλόγιο, αντιλαμβάνεστε για ποια απελπισία μιλάμε... Καταλαβαίνω απολύτως όποιον πιστεύει πως ο Μαρξ είναι Ευαγγέλιο κι ο Λένιν ή ο Στάλιν μεγάλες μορφές (και ταυτόχρονα του εύχομαι περαστικά), δυσκολεύομαι όμως να αντιληφθώ εκείνον που θα χάσει το μπάνιο για να ψηφίσει αυτόν που συμπαθεί -του προτείνω αντί για κόμματα να ψηφίσει σε ριάλιτι...Ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει έμφαση στα σκάνδαλα διαχωρίζοντας τη θέση του και λέγοντας περίπου το ίδιο: ''ψηφίστε μας επειδή είμαστε ηθικά καλύτεροι''. Νομίζω πως κάτι τέτοιο έλεγε και ο Χίτλερ, σύγκριση βεβαίως απολύτως άδικη. Γιατί ο Χίτλερ (για κακή τύχη της ανθρωπότητας) εννοούσε αυτά που έλεγε και σκόπευε να τα κάνει πράξη - ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει να φύγουμε από το Σύμφωνο Σταθερότητας, πράγμα που και όλους τους Έλληνες ευρωβουλευτές να εξέλεγε δε θα μπορούσε να κάνει...Οι Οικολόγοι Πράσινοι τελευταίως έχουν ρεύμα λόγω του πιασάρικου τίτλου... Δεν ξέρω πόσοι από όσους δηλώνουν πως θα τους ψηφίσουν βέβαια έχουν διαβάσει έστω και μια γραμμή από το πρόγραμμά τους, πόσοι ανακυκλώνουν, πόσοι έχουν ημιυπάιθριους. Πόσοι όντως έχουν τη βούληση να παίρνει η Ευρωβουλή οικολογικές αποφάσεις (που παίρνει ούτως ή άλλως πολύ περισσότερες απ'όσες το εθνικό κοινοβούλιο) και πόσοι βρίσκουν στην οικολογία την εύκολη και trendy λύση.Η Δράση είναι αρκετά ''πονηρή'', ευαγγελιζόμενη την αντίδραση στο σύστημα. Στο οποίο βεβαίως βεβαίως μια χαρά μετείχαν οι δημιουργοί της όσο τους βόλευε. Πιθανότατα θα την ψήφιζα, αν έδινε έμφαση σε φιλελεύθερες αρχές, αν άρθρωνε πολιτικό λόγο με περιεχόμενο λιγότερο συνώνυμο της αποχής...Η αποχή όμως για μένα δεν είναι, ούτε και θα είναι ποτέ λύση. Έχω δικαίωμα να συναποφασίσω και προτιμώ να αποφασίσω εσφαλμένα παρά να το κάνουν άλλοι για μένα... Καταλήγουμε λοιπόν και πάλι στον παλαιό δικομματισμό. Προς τα που θέλουμε να πάνε τα πράγματα -δεξιότερ ή αριστερότερα; Ποια είναι η λιγότερο χειρότερη λύση; Μάλιστα στην Ευρωβουλή το ερώτημα όντως έχει σημασία, εκεί ισχύει πολύ περισσότερο το ''δεν είναι όλοι ίδιοι''. Η πολιτική δεν είναι μενού για να επιλέξουμε το πιάτο με την πιο συμπαθητική γεύση, τα καλύτερα υλικά ή το πιο περίεργο όνομα. Είναι τρόπος να λύνουμε τα προβλήματά μας, εδώ συγκεκριμένα το ποια και πόση Ευρώπη θέλουμε. Αυτό πρέπει να έχουμε ως κριτήριο, ώστε τελικά να κάνουμε τα κόμματά μας κόμματα αρχών και όχι λαϊκισμού, να προσδώσουμε νόημα στο αίτημα της απλής αναλογικής (αν έχει ούτως ή άλλως κάποιο) στο εθνικό κοινοβούλιο, να μεταβάλλουμε το ερώτημα από το ''ποιος είναι ο καταλληλότερος'' στο ''ποια είναι η καταλληλότερη λύση, και γιατί;''. Στο χέρι μας είναι. Πλήρως κατοχυρωμένο, αλλά και μοναδικό όπλο μας η ψήφος...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου