Τετάρτη 27 Μαΐου 2015

Ψάχνοντας την αγάπη... σ' ένα βαγόνι του μετρό...


Στέκεσαι όρθιος σε ένα γεμάτο από κόσμο βαγόνι του μετρό. Έχεις να κάνεις μεγάλη διαδρομή και ξέχασες τα ακουστικά σου σπίτι. Πολύς θόρυβος. Κουβέντες, γέλια, ο "σκληρός" ήχος που κάνει το τρένο τρέχοντας στους σκοτεινούς διαδρόμους με μεγάλη ταχύτητα. Πολλές στάσεις, δεκάδες άνθρωποι μπαίνουν και βγαίνουν και συ εκεί, χαμένος να τους παρατηρείς.

Μια γυναίκα κάθεται απέναντι σου διαβάζοντας ένα βιβλίο. Φοράει μαύρα κοκάλινα γυαλιά και έχει μαζεμένα τα μαλλιά της ψηλά. Ένας χαρτοφύλακας βρίσκεται στα πόδια της. Προσπαθείς να δεις καλύτερα. Ποιο βιβλίο να διαβάζει άραγε; Καταφέρνεις και διακρίνεις τον τίτλο, "Οι σαράντα κανόνες της αγάπης". Γελάς. Υπάρχουν κανόνες στην αγάπη, σκέφτεσαι. Κι εκείνη άραγε μπορεί να αγαπάει με κανόνες;

Επόμενη στάση και το βλέμμα σου φεύγει από την καθισμένη γυναίκα. Δίπλα σου στέκεται ένας νέος άντρας. Φοράει όμορφα ρούχα και μοσχοβολάει άρωμα. Στα χέρια του κρατάει μία σακούλα που μοιάζει με δώρο. Δε μπορείς να τον κοιτάξεις στο πρόσωπο, αλλά διακρίνεις τη νευρικότητα στις κινήσεις του. Άραγε, σκέφτεσαι, να πηγαίνει στην αγαπημένη του;

Το βαγόνι σταματάει και ο άντρας κατεβαίνει. Το βλέμμα σου πέφτει τώρα σε ένα νέο ζευγάρι που στέκεται λίγο πιο μακριά. Το αγόρι ακουμπάει το κορμί του στην κλειστή πόρτα του βαγονιού και κρατάει τρυφερά την κοπέλα αγκαλιά για να την προφυλάξει από τα απότομα τραντάγματα του τρένου. Κοιτάζονται στα μάτια και που και που φιλιούνται. Μοιάζει να την αγαπάει.

Μια γλυκιά φωνούλα αποσπά την προσοχή σου. Ένα μικρό, όμορφο, ξανθό αγοράκι κάθεται πάνω στη μητέρα του και κάνει παράπονα. Εκείνη τον ακούει και χαμογελά στοργικά. Του δίνει ένα φιλί στο μάγουλο και ο μπόμπιρας "ανικανοποίητος" συνεχίζει την γκρίνια του. Άραγε, σκέφτεσαι, να μπορεί να φανταστεί πόσο τον αγαπά;

Οι στάσεις περνούν. Στο βάθος του τρένου ακούγεται η φωνή ενός ανθρώπου που ζητάει βοήθεια από τους επιβάτες για να μπορέσει να επιβιώσει. Πλησιάζει προς το μέρος σου. Είναι ρακένδυτος και το πρόσωπό του φαίνεται ταλαιπωρημένο, κουρασμένο. Οι περισσότεροι τον αγνοούν, κάποιοι κοιτούν με λύπηση, κάποιοι ελάχιστοι με αηδία. Πιάνεις τον εαυτό σου να φέρεται όμοια. Το βαγόνι σταματάει. Ο άντρας βγαίνει και συ ντρέπεσαι. Θα βρει άραγε λίγη αγάπη σήμερα; Σκέφτεσαι, εύχεσαι... ντρέπεσαι.

Σχεδόν φτάνεις. Δύο στάσεις ακόμα. Ξαφνικά μία γριούλα που μόλις είχε μπει στο βαγόνι και στέκεται δίπλα σου σε ρωτάει αν έχει πάρει τη σωστή γραμμή για τον προορισμό της. Φαινόταν μπερδεμένη. Την καθησυχάζεις. Είναι πολύ γλυκιά. Μαυροντυμένη, αλλά περιποιημένη για τα χρόνια της, κρατάει μία μικρή τσάντα και μία μεγάλη ομπρέλα. Σ' ευχαριστεί θερμά και κατευθύνεται στη θέση που μόλις είχε αδειάσει. Να έχει μείνει μόνη της, σκέφτεσαι. Άραγε να μοιράζεται ακόμη την αγάπη; Προς στιγμήν μελαγχολείς. Μα τελειώνει η αγάπη; Χαμογελάς... Το βαγόνι σταματάει, Έφτασες.


Υ.Γ. Γεμίστε τη ζωή σας με αγάπη. Τη δικιά σας, όμως, αγάπη, όπως εσείς τη νιώθετε, τη βιώνετε. Μην μπερδεύεστε, η αγάπη δεν μπαίνει σε καλούπια. Δεν έχει όρια και κανόνες. Κανείς μας δεν αγαπάει γιατί πρέπει. Αγαπάς γιατί αισθάνεσαι, αγαπάς γιατί μπορείς να μοιραστείς. Υπάρχει παντού και προσφέρεται εύκολα. Το μοναδικό μυστικό; Κρύβεται από τους δειλούς, τους ψεύτικους, αυτούς που σκέφτονται για να αγαπήσουν! Ουπς, λάθος ρήμα!

Αγαπάω, λοιπόν, σημαίνει... αφήνομαι! Ίσως, μάλλον... ποιος ξέρει;

by Cos

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου