Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2014

Για πάντα νέος


Ξημερώνει, ανοίγει τα μάτια του, είναι ενενήντα χρονών, ναι, ενενήντα  χρονών. Το σώμα του μοιάζει να μην αντέχει πια, τα πόδια του μοιάζουν να μη μπορούν να αντέξουν το κορμί του. Δε θέλει να αποδεχτεί την ηλικία του, δε θέλει να σκέφτεται ότι έχει γεράσει τόσο πολύ. Κάνει ό,τι μπορεί για να μην το σκέφτεται. Αντιστέκεται, όσο κι αν ο χρόνος του παίζει ύπουλα παιχνίδια.

Ενενήντα χρονών νέος, ναι, νέος!

Κάθε μέρα αισθάνεται τυχερός. Τυχερός που ξύπνησε, που μπορεί να ζήσει ακόμα μία μέρα.

Τυχερός γιατί ανοίγει τα μάτια του και δίπλα του αντικρίζει τη γυναίκα του, ενενήντα χρονών κι εκείνη. Ακόμα μαζί, από παιδιά μαζί, εβδομήντα χρόνια μαζί.

Θεέ μου, πόσο όμορφα νιώθει. Παίρνει μια βαθιά ανάσα. Πόσο ζωή του δίνει αυτό...

Είναι καλοκαίρι. Άραγε πόσα καλοκαίρια έχει περάσει; Πόσα ακόμα θα ζήσει;

Κάθε μέρα τον σκέφτεται, πώς να μην τον σκέφτεται. Δε θα του χαριστεί όμως, όχι, τον νίκησε, για ακόμη μία μέρα τον νίκησε.

Σήμερα θα βγει. Θα πάει στο καφενείο, θα δει τους φίλους του, θα παίξει τάβλι, χαρτιά, θα πιει καφέ γλυκό, όπως πάντα. Όταν ο ήλιος θα αρχίσει να καίει πολύ, θα γυρίσει σπίτι του.


Το τραπέζι θα είναι έτοιμο, θα τον περιμένει η γυναίκα του. Πόσο τυχερός που ακόμα έχει κάποιον να τον περιμένει... Θα μιλήσουν, θα πουν για τη μέρα τους, θα χαζέψουν τηλεόραση. Μπορεί και να τσακωθούν. Ναι, έχουν ακόμα αντοχές για καβγάδες. Πόσο χαρούμενος νιώθει που μπορεί να μαλώνει ακόμα με τη γυναίκα του. Είναι εκείνες οι στιγμές που τις βαριόταν πριν χρόνια, τον κούραζαν και τώρα του δίνουν μόνο ζωή! Πόσο τις εκτιμά τώρα αυτές τις απλές στιγμές.

Το απόγευμα ίσως βγει πάλι. Θα περπατήσει στο πάρκο, θα συναντήσει γνωστούς, θα πιάσει κουβέντα. Αν βρει παρέα, μπορεί να πιει και κάνα ουζάκι, λάτρευε πάντα τους μεζέδες. Θα φροντίσει, όμως, να επιστρέψει νωρίς σπίτι. Δε θέλει να την αφήνει μόνη, θέλει να περνάει όσο περισσότερη ώρα μπορεί μαζί της. Άλλωστε έχει τόσα να κάνει την επόμενη μέρα. Ναι, ενενήντα χρονών και έχει τόσα να κάνει!

Θα πάει για ψάρεμα το πρωί, λατρεύει το ψάρεμα. Μετά θα πάει στον κήπο του. Έχει ζέστη, χρειάζεται πότισμα. Έσπειρε λαχανικά αυτό το καλοκαίρι, όπως κάθε καλοκαίρι!

Σιγά σιγά θα νυχτώσει... Δεν του αρέσουν τα βράδια. Μόνο τότε αισθάνεται γέρος, ανίκανος αισθάνεται τα βράδια. Σαν να σπαταλάει λεπτά που του δόθηκαν, σα να σπαταλά λίγη ζωή. Και σκέφτεται, σκέφτεται πολύ τα βράδια, όλα αυτά που τη μέρα δεν τον αγγίζουν, όλα αυτά που δεν τον ενοχλούν.

Όσο και να χρειάζεται τον ύπνο, δε θέλει να κλείσει τα μάτια του τώρα που αισθάνεται αδύναμος.

Πάλι τον σκέφτεται, αλλά δεν τον φοβάται. Ξέρει ότι γεννήθηκε και θα πεθάνει νέος γιατί δεν ξέχασε ακόμα και στα ενενήντα του χρόνια να απολαμβάνει την κάθε μέρα. Ξέρει πως είναι ευτυχισμένος.

Δεν αιχμαλωτίστηκε από την ιδέα του, δε φοβήθηκε στο άκουσμα του. Έκανε αυτό που ήξερε καλύτερα. Ζούσε, δεν επιβίωνε, ήταν ελεύθερος.

Αυτά θα σκεφτεί και τα μάτια του θα κλείσουν από την κούραση της μέρας. Άραγε θα βγει νικητής το πρωί;

Υ.Γ. Όταν καταλαβαίνεις πως οι άνθρωποι που αξίζουν τον θαυμασμό σου βρίσκονται δίπλα σου, αντιλαμβάνεσαι και όλα εκείνα τα πράγματα που πρέπει τελικά να δίνεις αξία στη ζωή σου! Μην ξεχνάτε να δίνετε ένα μεγάλο φιλί στους παππούδες σας!



by Cos

5 σχόλια:

  1. Πολύ όμορφο κείμενο με πολύ όμορφη επιλογή λέξεων Cos. Εκείνο που με ακούμπησε περισσότερο είναι το σημείο που μιλάς για το βράδυ.

    "Σιγά σιγά θα νυχτώσει... Δεν του αρέσουν τα βράδια. Μόνο τότε αισθάνεται γέρος, ανίκανος αισθάνεται τα βράδια. Σαν να σπαταλάει λεπτά που του δόθηκαν, σα να σπαταλά λίγη ζωή. Και σκέφτεται, σκέφτεται πολύ τα βράδια, όλα αυτά που τη μέρα δεν τον αγγίζουν, όλα αυτά που δεν τον ενοχλούν."

    Κάθε μέρα που ζούμε δεν επιστρέφει ποτέ. Όσο πιο νωρίς το καταλάβουμε τόσο πιο καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΥΓ Ωραία και η επιλογή μουσικής. Αλλά αυτά θα σου τα πει άλλος :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. χαχαχαχα! Παίρνω την πάσα από τον συνάδελφο και ξεκινάω με τη μουσική :P Έχετε βαλθεί οι ξαδέρφες να με κερδίζετε πρώτα με τη μουσική; Η Δανάη από το La vita e bella κι εσύ από το Amelie; Το καταφέρατε! χαχαχαχα! Όπως σου είπα, Cos, αυτό ήταν για μένα το ομορφότερο κείμενο σου μέχρι στιγμής. Το μεγαλύτερο στοίχημα στη ζωή μας είναι να μην γερνάει η ψυχή μας ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το κείμενο εξαιρετικό!η περιγραφή συγκλονιστική!μα πιο πολύ συγκινούμαι γιατί μιλάει για τους παππούδες μου.Θα τους θυμόμαστε και θα ευχόμαστε να φτάσουμε τα χρόνια τους!και επειδή ο χρόνος παίζει ύπουλα παιχνίδια..Ας χαμογελάμε για να μας χαμογελάει και η ζωή!!(Cos ένα μεγάλο μπράβο για το κείμενο αυτό).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γενικά προσπαθώ να σκέφτομαι αυτό που λες Louis κάθε μέρα, και αυτομάτως όσα κάνεις αποκτούν περισσότερο νόημα! :) Dom, γενικά είμαστε χαρισματικές στο σόι! όσο μπόι μας λείπει! :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή