Επιλογές

Μπαίνει στο αυτοκίνητο του και αρχίζει να οδηγεί χωρίς να ξέρει που πηγαίνει, προς τα που κατευθύνεται. Απλά οδηγεί χωρίς προορισμό. Θέλει να φύγει μακριά, όσο πιο μακριά μπορεί. Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που του ήρθε στο μυαλό, νόμιζε θα αισθανόταν καλύτερα.

Θέλει όμως στ' αλήθεια να φύγει; Αυτό χρειάζεται; Δεν ξέρει... Για πρώτη φορά δεν ξέρει. Είναι όλα τόσο μπερδεμένα. Πως να μην είναι άλλωστε; Πήρε μία απόφαση, έκανε μία επιλογή. Αλλά ήταν όντως επιλογή; Το ήθελε όντως;

Χάος...
 
Συνέχεια στη ζωή μας πρέπει να παίρνουμε αποφάσεις. Ζούμε την κάθε μέρα κάνοντας επιλογές και διαλέγοντας δρόμους. Βάζουμε το μυαλό μας σε μία συνεχή διαδικασία σκέψης. Τι πρέπει να κάνω τώρα, τι είναι σωστό, τι είναι καλύτερο... Από το πιο απλό πράγμα που αντιμετωπίζουμε, μέχρι το μεγαλύτερο πρόβλημα που μπορεί να μας τύχει, η διαδικασία δεν αλλάζει.

Είναι όμως κάποιες φορές που αυτή η στιγμή της επιλογής, της απόφασης, δεν θα ήθελες να έρθει ποτέ. Είναι εκείνη η στιγμή, που ενώ γνωρίζεις πως η απόφαση σου είναι η σωστότερη ή η καλύτερη για σένα, νιώθεις πως χάνεις ένα κομμάτι σου.

Κυρίως οι δυσκολότερες αποφάσεις είναι αυτές που παίρνοντας τες κλείνεις έναν κύκλο. Κλείνεις ένα κεφάλαιο που μπορεί να σε είχε σημαδέψει με κάθε τρόπο. Κι αυτό είναι το δυσκολότερο, ότι με την κάθε επιλογή κερδίζεις κάτι καινούριο, αλλά σχεδόν πάντα χάνεις κάτι σημαντικό. Και εκεί είναι το ρίσκο, εκεί έρχονται οι αμέτρητες σκέψεις και συγκρούονται με συναισθήματα, αναμνήσεις.

Είναι τα θέλω και τα πρέπει. Το σωστό και το λάθος. Η καρδιά και η λογική. Τα "ζούσα" και τα "θα ζήσω".

Και σκέφτεσαι, σκέφτεσαι πολύ... συνέχεια.

Είναι τότε που ακούς τους άλλους απλά και μόνο για να τους ακούσεις, που οι συμβουλές τους λειτουργούν άλλοτε σαν παράσιτα στ' αυτιά σου κι άλλοτε σαν μια μικρή ενθάρρυνση για να νιώσεις για μια στιγμή καλύτερα.

Νιώθεις τον χρόνο να σε πιέζει. Ξέρεις πως πρέπει να αποφασίσεις, αλλά μέσα σου το καθυστερείς. Είναι ο φόβος της λανθασμένης επιλογής. Ο φόβος πως δε θα μπορείς να διορθώσεις πιθανό λάθος.

Και πιέζεσαι κι άλλο.

Διστάζεις, φοβάσαι... Τι φοβάσαι όμως; Να πληγώσεις ή να πληγωθείς; Ή μήπως τον ίδιο σου τον εαυτό; Δε μπορείς να αποφασίσεις. Νιώθεις πως δεν σε ξέρεις και σου λες ψέμματα. Γεμίζεις τον εαυτό σου με αυταπάτες και ψευδαισθήσεις.

Και θυμώνεις, θυμώνεις που πρέπει να αφήσεις κάτι που ενώ σημαίνει τόσα πολλά, ήρθε η στιγμή που πρέπει να συνεχίσεις χωρίς αυτό. Δε το δέχεσαι...

Νιώθεις πως το μυαλό σου θα εκραγεί, πως δεν μπορείς να σκέφτεσαι άλλο.

Νιώθεις πως φταις. Φταις που άφησες τα πράγματα να φτάσουν σ' αυτό το σημείο.

Και συνεχίζεις να θυμώνεις και να σκέφτεσαι.

Τρελαίνεσαι που ενώ έχεις τόσο έντονα συναισθήματα μέσα σου, νιώθεις τόσο αδύναμος. Αυτό συμβαίνει επειδή είναι από εκείνες τις στιγμές που μισείς, που πρέπει να βάλεις τη λογική σου πάνω από την καρδιά σου.

Και επιλέγεις...

Συνεχίζει να οδηγεί ασταμάτητα. Δεν ξέρει για ποιόν λόγο το κάνει αυτό. Οδηγεί μέχρι να φτάσει κάπου. Πού όμως;

Δεν ξέρει, δεν θέλει να ξέρει. Μπροστά του άγνωστος δρόμος. Να σταματήσει; Να γυρίσει πίσω; Το άγνωστο πάντα τον τρόμαζε.

Πατάει γκάζι...

by Cos