"Δεν αντέχω άλλο την ανάσα της. Δεν αντέχω άλλο τη μυρωδιά της. Τι ώρα είναι; Ακόμα; Πρέπει να με πάρει ξανά ο ύπνος για να ξυπνήσω και αμέσως να πάω στη δουλειά. Εκεί θ' ανασάνω. Μακριά της. Τουλάχιστον πλέον δεν μ' αγγίζει. Δε νιώθει την υποχρέωση. Τώρα που έφυγαν τα παιδιά απ' το σπίτι, έγινα αόρατος. Θεέ μου, όταν ήμουν νέος, τι όνειρα είχα; Κάποια μέρα να είμαι αόρατος στη γυναίκα μου και να χαίρομαι γι' αυτό; Σύντομα θα κοιμάμαι στο δωμάτιο του γιου μου. Αυτή; Ούτε που θα το καταλάβει."
"Δεν ξέρω αγάπη μου γλυκιά πως θα καταφέρω να πεθάνω. Δεν θέλει και προσπάθεια, εδώ που τα λέμε, εννοώ δεν ξέρω αν θα είμαι έτοιμος. Πάντα έλεγα ότι ο μόνος τρόπος να είσαι έτοιμος να πεθάνεις είναι να κάνεις παιδιά. Γιατί τότε ο θάνατος σου είναι προτιμότερος από τον θάνατο των παιδιών σου. Και να 'μαι τώρα μόνος μου. Δεν ξέρω πως θα πεθάνω αλλά ξέρω πως θα συνεχίσω να ζω. Στο σπίτι μας είχαμε βάλει μουσική να παίζει όλη τη νύχτα. Ανοίξαμε το παράθυρο για να κάνει δροσιά. Και αγκαλιαστήκαμε. Και κοιμηθήκαμε αγκαλιά. Η ανάμνηση ενός ανθρώπου που έγινε θεός μπορεί να τον κρατήσει στη ζωή."
Φτάνει που κλαίμε (Στίχοι: Ελένη Ζιώγα, Μουσική:
Αντώνης Μιτζέλος, Εκτέλεση: Γιάννης Κότσιρας)
"Όταν έγινα πατέρας, κοιμήθηκα αγκαλιά της. Όταν έχασε τον πατέρα της, κοιμήθηκε αγκαλιά μου. Όταν ήταν άρρωστη, κοιμήθηκε αγκαλιά μου. Όταν ήμουν άρρωστος, κοιμήθηκα αγκαλιά της. Όταν φοβόμουν, κοιμόμουν αγκαλιά της. Όταν νευρίαζε, δεν κοιμόταν αγκαλιά μου. Για λίγο. Την επόμενη μέρα η αγκαλιά θα ήταν πιο σφικτή. Όταν κάναμε έρωτα, κοιμόμασταν αγκαλιά γυμνοί. Όταν πάψαμε να κάνουμε έρωτα, κοιμόμασταν αγκαλιά φορώντας πελώριες πυτζάμες. Τις περισσότερες μέρες, η αγκαλιά κράταγε λίγα λεπτά. Μετά έκανε ζέστη. Και τα σώματα μας ξέμπλεκαν. Σήμερα θα ανοίξω το παράθυρο για να κάνει δροσιά. Και θα την κρατήσω αγκαλιά όλη τη νύχτα."
Ένας χαρακτήρας που ερμήνευσε το 2009 ο Robin Williams έλεγε: Νόμιζα ότι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να μου συμβεί είναι να καταλήξω μόνος μου. Όμως δεν είναι αυτό. Το χειρότερο πράγμα που μπορεί να μου συμβεί είναι να καταλήξω με ανθρώπους που με κάνουν να νιώθω μόνος μου.
Μην επιλέξεις τον άνθρωπο σου με το μυαλό σου. Μην επιλέξεις τον άνθρωπο σου γιατί είσαι ανασφαλής να μείνεις μόνος σου για καιρό. Επέλεξε τον με την καρδιά σου. Αν επέλεξες σωστά, θα σ' επιλέξει κι αυτός. Αλλιώς έκανες λάθος. Δεν πειράζει. Συνέχισε να ψάχνεις.
Υ.Γ: Πάντα με άγγιζε η μουσική παραπάνω από τον στίχο. Γι' αυτό στα 10 αυτά κεφάλαια έσπρωξα τον εαυτόν μου να... ακούσει καλύτερα. Και μετά προσπάθησα να βρω πρωταγωνιστές και ιστορίες. Για 10 Στιχομένες Δευτέρες.
by Dominic
Ε ρε Ντομ...φοβερος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπήκε στις αγαπημένες μου ''Στιχομένες Δευτέρες''!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. Ντομ,ψήνεσαι να τις κάνεις 20 ;;; :P