Απέραντο γαλάζιο

Βράδυ, σήμερα είναι ένα ήσυχο καλοκαιρινό βράδυ. Στο χώρο επικρατεί ηρεμία, μία ανεξήγητη ηρεμία. Κάθεσαι στην παραλία, κάτω στην άμμο. Τα πόδια σου βρέχονται από τα αδύναμα κύματα που σκάνε απαλά. Ακόμα και η θάλασσα σήμερα σέβεται αυτήν την ηρεμία, σα να μη θέλει να σε ενοχλήσει, σα να γνωρίζει ότι κάτι βασανίζει τις σκέψεις σου. Γίνεται η παρέα σου, η καλύτερη σου φίλη, η σύντροφός σου. Σ' αφήνει να ταξιδέψεις μαζί της, ξέρει ότι το χρειάζεσαι. Όλα γύρω δείχνουν να καταλαβαίνουν τις σκέψεις σου. Ίσως για πρώτη φορά πρέπει να αφήσεις το μυαλό σου να ξεφύγει. Αυτό χρειάζεσαι, αυτό σου λείπει. Όλα γύρω σου σου δείχνουν τι πρέπει να κάνεις. Θες τόσο πολύ να σε πάρει μαζί της, όσο πιο μακριά γίνεται, κάπου που το μυαλό θα είναι για λίγο ελεύθερο.

Δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που σε βασανίζει, δεν ψάχνεις λύση σε κάτι που σε προβληματίζει. Τη θάλασσα όμως δε μπορείς να την ξεγελάσεις...

Είναι ένα από εκείνα τα βράδια που η ζωή περνά μπροστά από τα μάτια σου σαν ταινία. Δεν ξέρεις γιατί αγάπησες, γιατί πλήγωσες, γιατί ερωτεύτηκες, γιατί εμπιστεύτηκες... Χιλιάδες γιατί βυθίζουν τις σκέψεις σου.

Είναι ένα από εκείνα τα βράδια που ο εαυτός σου σου φαίνεται τόσο άγνωστος. Δεν ξέρεις ποιος είσαι, δεν ξέρεις προς τα που βαδίζεις. Το μόνο που ήξερες είναι ότι ήθελες να έρθεις σ' αυτήν. Αυτή σε καταλαβαίνει καλύτερα απ' όλους. Είναι απέραντη, χαώδης, βαθιά... κάποτε γαλήνια, κάποτε άγρια. Σου θυμίζει τόσο πολύ τη ζωή σου, σου θυμίζει τον κόσμο σου!

Είναι ένα από εκείνα τα βράδια που η μοναξιά δε σε φοβίζει. Τη ζητάς, την επιδιώκεις. Άλλωστε δεν είσαι στ' αλήθεια μόνος, έχεις τη θάλασσα. Ποτέ δεν κατάλαβες το βαθύ δέσιμο που έχεις μαζί της. Σε ξέρει τόσο καλά...

Αισθάνεσαι ασφαλής κοντά της, σίγουρος. Ξέρεις ότι μπορείς να τρέχεις πάντα  σ' αυτή. Θα είναι εκεί να σε περιμένει. Γι' αυτό δένεσαι μαζί της, γιατί δεν θα σε προδώσει ποτέ. Είναι καλή μαζί σου, σ' ακούει, σα να δημιουργήθηκε για να σ' ακούει... σα να φτιάχτηκε για να σε σώζει. Ναι, είναι αυτό το απέραντο γαλάζιο που πάντα σε σώζει.

Μπορείς να μείνεις ώρες μαζί της, δεν σε κουράζει, δεν τη βαριέσαι. Στέκεσαι μπροστά της και είναι από εκείνες τις λίγες φορές που αισθάνεσαι ολόκληρος. Σα να βρήκες στα νερά της τον χαμένο σου εαυτό. Σε βοηθάει τόσο πολύ, απλά με το να βρίσκεσαι δίπλα της. Δεν σου δίνει απαντήσεις, παρά μόνο με την ηρεμία της. Ξέρεις πως και να μπορούσε να μιλήσει, εκείνη πάλι θα σιωπούσε, έτσι σε βοηθάει.

Είναι ένα από εκείνα τα βράδια, που δε θες να τελειώσουν, που θες να τα κρατήσεις για μια ζωή. Δεν επιθυμείς να φύγεις από κοντά της. Φοβάσαι. Φοβάσαι πως θα χάσεις  εκείνο το μέρος του εαυτού σου που αυτή σε βοήθησε να κατακτήσεις.

Θα φύγεις όμως, γνωρίζοντας και συ πια πως θα ξαναγυρίσεις. Στο φώναξε καθώς της γύριζες την πλάτη. Το ήξερε... γιατί πάντα θα χρειάζεσαι τον ωκεανό σου. Πάντα θα υπάρχουν στιγμές για να χάνεσαι μαζί της.

Είναι ένα από εκείνα τα βράδια που θα κάνεις τα ομορφότερα όνειρα, λόγω της γαλήνης που αυτή σου χάρισε. Στα όνειρα σου θα υπάρχει η εικόνα της, το ίδιο ήρεμη και μαγευτική, να σε περιμένει... και θα ξυπνήσεις, θα ανοίξεις το παράθυρο του δωματίου σου και αυτή θα σου χαμογελάσει. Πάντα εκεί, να φυλά τις μέρες και τις νύχτες σου, σα να δημιουργήθηκε για σένα, σα να υπάρχει μόνο για σένα.

Γιατί τη θάλασσα δεν μπορείς να την ξεγελάσεις...

Υ.Γ. Εσείς, έχετε τη δική σας θάλασσα;

by Cos