Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014

Όμορφη Πόλη;


Πριν έναν χρόνο περίπου, μετά τα αποτελέσματα των πανελλαδικών εξετάσεων, η επιθυμία μου για σπουδές στην Αθήνα έγινε πραγματικότητα. Η ευτυχία και ο ενθουσιασμός εκείνων των ημερών είχαν κατακλύσει κάθε άλλο συναίσθημα. Ήταν ένα όνειρο που έβλεπα να παίρνει σάρκα και οστά... ένας στόχος που υλοποιούνταν. Τίποτα άλλο δεν υπήρχε στο μυαλό μου. Νέα αρχή, νέα πόλη, καινούριοι άνθρωποι, ένα δικό μου - ολόδικό μου - σπίτι, μία νέα ζωή!

Την χαρά αυτή άρχισαν, όμως, να σκεπάζουν οι σκέψεις της οικογένειας μου και μερικών φίλων. "Που θα πας εκεί στη ζούγκλα; Πώς θα είσαι μόνη σου στο χάος της πρωτεύουσας; Ξανά σκέψου το, σα τη Θεσσαλονίκη δεν έχει". Οι γονείς μου φοβόντουσαν. Στήριζαν την επιλογή μου αλλά δεν έχαναν την ευκαιρία να εκφράσουν τους ενδοιασμούς τους. Σχεδόν όλοι παρουσίαζαν την Αθήνα σα τη χειρότερη επιλογή. Χάος, εγκληματικότητα, άλλος ρυθμός ζωής, αποξενωμένοι άνθρωποι, χωρίς έντονη φοιτητική ζωή. Ξαφνικά, η εικόνα που είχα στο μυαλό μου διαλυόταν. Άρχισα να αμφιβάλλω για την απόφασή μου. "Έπρεπε να το  είχα σκεφτεί καλύτερα", έλεγα στον εαυτό μου. Μπορώ να πω πως φοβόμουν που και που για το τι θα αντιμετώπιζα. Η ιδέα του άγνωστου, του καινούριου - που κάποτε με ενθουσίαζε - εκείνη τη στιγμή με φόβιζε όσο τίποτα περισσότερο.

Όσο πλησίαζαν οι μέρες της αναχώρησης μου, οι ανησυχίες αυτές γίνονταν όλο και εντονότερες. Μπορεί να ανυπομονείς ολόκληρα τα σχολικά σου χρόνια για τη στιγμή που επιτέλους θα ζεις τη δική σου ζωή, αλλά - όταν εκείνη η ώρα έρθει - τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και εύκολα όσο τα φανταζόσουν. Το γεγονός ότι δε θα ήμουν κοντά στους δικούς μου ανθρώπους με τρομοκρατούσε. Η περίπτωση της λανθασμένης επιλογής, ίσως, ακόμα περισσότερο.

Έφθασα στην Αθήνα με ανάμεικτα συναισθήματα. Είχε όμως απομείνει κάτι από τον αρχικό εκείνον ενθουσιασμό. Οι πρώτες μέρες κύλησαν γρήγορα και ευχάριστα. Αναζήτηση επίπλων, διακόσμηση και οργάνωση σπιτιού. Όταν, όμως, όλα ήταν έτοιμα και έμεινα για πρώτη φορά μόνη μου στο νέο μου σπίτι, το συναίσθημα της χαράς ήρθε να διαδεχθεί ο φόβος. Τις πρώτες εκείνες μέρες, η Αθήνα μου φάνηκε όπως μου την περιέγραφαν όλοι πριν. Χαώδης, μουντή, άσχημη,απρόσωπη... Ήθελα να φύγω, δεν πίστεψα πως μπορούσα να ζήσω εδώ.


Με τον καιρό, ωστόσο, άρχισα να συνηθίζω στο διαφορετικό, στο καινούριο. Άρχισα να γνωρίζω κόσμο, να  βγαίνω... και εκεί η Αθήνα μου έδειξε το αληθινό της πρόσωπο. Ή μάλλον μου έδειξε ένα από τα πρόσωπά της. Γιατί, αν έχει κάτι μαγικό αυτή η πόλη, είναι η δυνατότητα να προσφέρει κάθε στιγμή μία διαφορετική πλευρά της. Μπορείς να μοιραστείς μαζί της κάθε σου συναίσθημα. Μπορείς να ζήσεις σ' αυτήν τη μεγαλύτερη μοναξιά σου, αλλά - ταυτόχρονα - είναι η ίδια πόλη που θα αγκαλιάσει κάθε στιγμή διασκέδασης με τις παρέες σου. Είναι το ίδιο ζεστή και ψυχρή. Μπορείς να "χαθείς" στους δρόμους της αλλά και να βγεις πανέτοιμος απ' αυτούς. Είναι μία πόλη που σου χαρίζει εμπειρίες και γνώση... ναι, γνώση... γνώση για τη ζωή, την αληθινή ζωή. Γιατί δε φοβάται να σου δείξει την αλήθεια, όσο σκληρή κι αν είναι. Θα σου δείξει από τη μία τον πλούτο και από την άλλη τη φτώχεια. Από ένα στενό του κέντρου θα φανεί η  Ακρόπολη και θα σου δείξει τον πολιτισμό που κάποτε είχαμε... και σε ένα άλλο στενό που άστεγοι κοιμούνται σε χαρτόκουτα και αδιάφοροι περαστικοί περνούν δίπλα τους, θα σου δείξει τον πολιτισμό που όντως χάσαμε! Και έτσι θα σου διδάξει την αδιαφορία και την ανθρωπιά. Και  εσύ θα πρέπει να διαλέξεις ποιο θα επιλέξεις να ακολουθήσεις, μαθαίνοντας σου ταυτόχρονα το σωστό και το λάθος.

Είναι μία πόλη γεμάτη από διαφορετικούς ανθρώπους, γεμάτη από διαφορετικά μέρη, γεμάτη όμως από ζωή! Σε έναν δρόμο μπορεί να την ερωτευτείς... σε έναν άλλον να τη μισήσεις. Είναι μία πόλη γεμάτη αντιθέσεις. Αλλά αυτό άλλωστε δεν είναι και το σαγηνευτικό σε ότι αποτελεί τη ζωή μας; Αυτό δεν είναι που μας προκαλεί να  ζούμε με πάθος; Γιατί κανένας δεν θα ερωτευόταν τη ζωή αν δινόταν σε μας απλή, "έτοιμη για χρήση". Το περίπλοκο είναι αυτό που μας κάνει να δίνουμε σημασία σε οτιδήποτε, αυτό έχει την ομορφιά, αυτό δίνει νόημα στις πράξεις μας. Έτσι και η Αθήνα... χαώδης, σύνθετη, αλλά όμορφη! Γι' αυτό την αγαπάς, γι' αυτό την ερωτεύεσαι, γιατί δεν σου χαρίζει τίποτα. Τις στιγμές σου πρέπει να τις διεκδικήσεις, να τις δημιουργήσεις. Αυτό σε μαγεύει, σε γοητεύει.

Ακόμα και τώρα, σε μία από τις δυσκολότερες εποχές που βιώνει η Ελλάδα, η Αθήνα μπορεί και κρατά την ομορφιά της, την ομορφιά όπως εγώ όμως την αντιλαμβάνομαι. Ζώντας έναν χρόνο στην Αθήνα, μεγάλωσα, γέμισα εμπειρίες, γνώρισα πολλούς ανθρώπους, διαμόρφωσα τον χαρακτήρα μου. Είναι μία πόλη που μου χάρισε πολλά και έχει να μου χαρίσει ακόμα περισσότερα! Είναι για μένα μια όμορφη πόλη...



by Cos

6 σχόλια:

  1. Μινι ! με συγκινησες !!!! σε καλωσοριζω στο Glenti και στην Αθήνα αν και πλεον έχεις ενσωματωθει ΠΛΗΡΩΣ ! εισαι ταλενταρα ! keep on the great job !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συγχαρητηρια αγαπημενη μου φιλη! Καλη συνεχεια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλωσόρισες και από μένα! Δεν μένω στην Αθήνα αλλά έχω μόνο όμορφες εικόνες από αυτή την πόλη. Τις εικόνες όμως - προσωπική άποψη - δεν τις κάνει μόνη της η πόλη, αλλά κι οι ανθρώποι της, ειδικά αυτοί με τους οποίους μοιραζόμαστε αυτές τις εικόνες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλώς σας βρήκα λοιπόν !! Ναι,κυρίως οι άνθρωποι δημιουργούν τις εικόνες,θα συμφωνήσω! Απλά,μία πόλη μπορεί να αποτελεί έμπνευση,σημείο αναφοράς για τη ζωή σου και τις στιγμές σου.Απλά κάποιες αναμνήσεις δε θα ήταν ίδιες μακρία από έναν τόπο,ετσι πιστεύω δηλαδή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Οι πρώτες παράγραφοι σε προετοιμάζουν - ετοιμάζουν το σκηνικό - για τις τρεις τελευταίες που είναι πολύ ξεχωριστές. Οι μεγάλες πόλεις έχουν επιλογές, έχουν διαφορετικότητα, έχουν όλες τις όψεις. Και όπως λέει η Ειρήνη, εσύ είσαι αυτός που θα πρέπει να διεκδικήσει την ευτυχία μέσα σ' αυτές. Είναι εφικτή αλλά δεν θα σου χαριστεί. Μου άρεσε πάρα πολύ το συμπέρασμα ότι η Αθήνα σου δίνει την ευκαιρία για "γνώση", την ευκαιρία να διακρίνεις το σωστό από το λάθος, το καλό από το κακό. Και μου άρεσε και η σκέψη ότι η μαγεία κρύβεται στην προσπάθεια, όχι σε ό,τι είναι "έτοιμη για χρήση". Καλώς ήρθες, Cos! Ανυπομονούμε για τη συνεχεία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. "Γι' αυτό την αγαπάς, γι' αυτό την ερωτεύεσαι, γιατί δεν σου χαρίζει τίποτα. Τις στιγμές σου πρέπει να τις διεκδικήσεις, να τις δημιουργήσεις." Τα συνοψίζεις ολα σε αυτη τη φραση! Συνεχισε να δημιουργεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή