Δευτέρα 18 Μαρτίου 2013

Καταθέσεις ζωής, κούρεμα στιγμής

"Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυση της;"
(θεατρικός συγγραφέας, Μπέρτολντ Μπρεχτ)

"Τι είναι η ληστεία του κόσμου μπροστά στη διάσωσή της;"
(μεταπτυχιακή φοιτήτρια, Λουκία Τσαγγαρίδου)


17-03-2013 ΣΑΒΒΑΤΟ ΜΕΡΑ 1η

Πήρα το Σάββατο το πρωί τηλέφωνο τη μαμά μου (που είναι Λεμεσό) για να δω απλά αν είναι καλά. Μου λέει: "Μάνα μου εν τα έμαθες;". Εγώ στον κόσμο μου, Λευκωσία με το Πανεπιστήμιο, είχα μείνει λίγο πίσω. "Για καταθέσεις μέχρι 100.000 θα μας πάρουν το 6,7 % και για μεγαλύτερες από 100.000 9,9%. Τι εννά κάμουμε;  Εδουλεύκαμε τόσα χρόνια για να έρτουν να μας τα πιάσουν;".

Πάγωσα... Πώς ήταν δυνατό οι καταθέσεις των γονιών μου (και όλου του κυπριακού λαού) που για χρόνια και χρόνια δούλευαν κανονικό οκτάωρο στον ιδιωτικό τομέα να απειλούνται σε μια στιγμή; Προσπαθούσα να παρηγορήσω τη μαμά μου αλλά δεν έβρισκα και πολλά επιχειρήματα. Εμένα τι με ενόχλησε; Αρχικά το ότι οι κόποι των γονιών μου, αυτό που κατάφεραν να αποταμιεύσουν με τη δουλειά τους τόσα πολλά χρόνια, θα εξανεμιζόταν επειδή η Ευρώπη αποφάσισε να γίνουμε τα πειραματόζωα! Το ότι έγινε υπόγεια, ένα Σάββατο, μετά από το οποίο θα ακολουθούσε μια δημόσια αργία (αυτή της Καθαράς Δευτέρας), πού το πάτε;  Ο κόσμος έτρεχε να αποσύρει τα λεφτά του από τις αυτόματες μηχανές, νομίζοντας πως θα γλυτώσει κάτι. Αυτό που δεν ήξερε ήταν ότι το ποσό που του αντιστοιχούσε ως "τέλος αλληλεγγύης επί των καταθέσεων" του το είχαν δεσμεύσει, ασχέτως αν αυτός δεν είχε δώσει την άδειά του. Και εγώ διερωτόμουν πραγματικά πόσο δημοκρατικό ήταν αυτό από τη στιγμή που ακόμη δεν ήταν σίγουρο εφόσον δεν είχε περάσει το σχέδιο. "Να πάμεν αλλού μάνα μου, ποδά εν έχουμε σωτηρία".

Διαβάζω σαν τρελή στο Ίντερνετ, να δω τι συμβαίνει και γράφω στον τοίχο μου στο Facebook: "Ξέρω ότι τα πράματα είναι δύσκολα... Ξέρω ότι είμαστε στην κρίση... Ξέρω ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα... Νιώθω ότι όλο αυτό που πρόκειται το πιο πιθανό να γίνει είναι απλά για να επιπλεύσουμε για λίγο και μετά θα ακολουθήσει και κάτι άλλο και κάτι άλλο... Μέχρι που θα μας πάρουν, όμως; Εμένα τι με ενοχλεί αν τελικά γίνει το κούρεμα; Με ενοχλεί που έγινε ύπουλα (π.χ. ο παπάς μου στον τραπεζικό χθες: θα γίνει κούρεμα, να λάβουμε τα μέτρα; Τραπεζικός: Εν εσχεί φου αλλά σήμερα το συνεργατικό ήταν κλειστό! Εγω ρωτώ: Δεν το ήξερε ότι δεν θα πάει δουλειά σήμερα λόγω κουρέματος;) αλλά κυρίως με ενοχλεί το ότι θα κουρευτούν οι κόποι των γονιών μου που δούλευαν και δουλεύουν για χρόνια ολόκληρα με τις ώρες στον ιδιωτικό τομέα... Πόσο αισιόδοξοι μπορεί να είμαστε τελικά;".

Θλίψη για τους κόπους των γονιών μου που φεύγουν, αδικία, αγανάκτηση και αηδία μαζί για την κατάσταση που θέλουν να μας επιβάλουν.

18-03-2013 ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΡΑ 2η

"Θα γίνει με όλους", "ας πούμε πως εν οι τόκοι που μας εδιούσαν για κάποια χρόνια" ήταν λόγια που άκουσα από δικούς μου ανθρώπους. Πρέπει να είμαστε χαρούμενοι που θα αποφύγουμε την "άτακτη" χρεωκοπία, μας λένε.  Να πεις το χάβω για μια φορά αλλά ποιος μας εγγυάται ότι δε θα έρθει και άλλο κούρεμα και άλλο και άλλο;

Ο κόσμος να προσπαθεί να το χωνέψει, σκαρφιζόμενος ότι δικαιολογία μπορείτε να φανταστείτε. "Εκλογίκευση" δεν το αποκαλούν στη ψυχολογία; Μερικές φορές αυτή η διεργασία ονομάζεται "εκλογίκευση των ξινών σταφυλιών", σύμφωνα με το μύθο του Αισώπου για την αλεπού και τα σταφύλια, είτε όταν κάτι κακό έχει ήδη συμβεί και εκ των υστέρων αποφασίζουμε ότι τελικά αυτό δεν ήταν και τόσο κακό "η εκλογίκευση του γλυκού λεμονιού". Μα πώς γίνεται γλυκά σταφύλια να είναι ξινά και ένα ξινό λεμόνι να είναι γλυκό;

"Να ντυθούμε κουρέες τζιαι να κατεβούμε καρναβάλια με ψαλίδια", λέει ένας θείος. Τουλάχιστον αυτό το τελευταίο θα είχε νόημα. Βλέπω το άρθρο και γράφω στον τοίχο μου στο Facebook: "Έεεεετσι! Οι Ισπανοί στους δρόμους, εμείς χαπάρι... Και βάζω και τον εαυτό μου μέσα... Θλιβερό κατ' εμένα... Αυτό που με ενοχλεί είναι που έβλεπα ένα σωρό προεκλογικές κόντρες με μύρια posts στα wall όλων και τώρα τίποτε... Ούλοι εν μια χαρά με τα καρναβάλια... Δε λέω να σταματήσουμε να διασκεδάζουμε αλλά τα καρναβάλια εν σήμερα, εχτές τι εγίνετουν; Διερωτώμαι πραγματικά, τόσο δε σας (μας) επηρεάζει ή απλά τόοοοσο δε σας (μας) απασχολεί;".   Ενώ εμείς ήμαστε στα καρναβάλια, ένας φίλος μου Ισπανός έκανε posts στο ισπανικό Twitter του. Εν τέλει τον ανακαλύπτει ένας δημοσιογράφος, καταλήγοντας να του παίρνει συνέντευξη από το Skype για την κατάσταση. Μιλούσαν για ώρα πολλή... Σε κάποια φάση ζήτησαν και τη γνώμη μου, του την είπα μαζί με ένα μεγάλο ευχαριστώ που διαμαρτύρονταν εκεί στην Ισπανία για εμάς και γι' αυτούς, ενώ εμείς ήμαστε στα καρναβάλια.

Γράφω σε μια φίλη: "Ξέρω ότι στην Ελλαδάρα μας είναι όλα χάλια αλλά γιατί δε με παρηγορεί καθόλου; Ένιωθα ήδη από πριν πολλά νεύρα για τον κόσμο που υποφέρει εκεί, για έναν φίλο μου που του έπιασαν το σπίτι, για τους ανέργους, για αυτούς που αυτοκτονούν... Ένιωθα και αηδία που οι πολιτικοί ανά το παγκόσμιο απλά νοιάζονται για τα λεφτά και όχι για τους Ελλαδίτες, τους Ισπανούς, τους Πορτογάλους... Μάλλον, όπως λες, αυτό ΜΟΝΟ τα λεφτά τους ενδιαφέρουν! Πως γίνεται κόρη, πως; Αυτοί δεν είναι άνθρωποι, δεν πονούν, δεν υποφέρουν; Όπως και να' χει, ήταν κάτι πιο μακρινό... Τώρα δεν το βλέπουμε απλά ούτε μας χτυπάει απλά την πόρτα, μπήκε μέσα στα σπίτια μας χωρίς να μας ρωτήσει... Τώρα πως νιώθω; Ακόμα πιο εκνευρισμένη, μπουχτισμένη και πιο πολύ για την απάθεια του κόσμου! Νιώθω ότι δεν αφουγκράζεται κανένας τον παλμό του άλλου...". Ντροπή που είπα τα ανωτέρω για την ίδια μου τη χώρα και απογοήτευση για την απάθεια μας...

19-03-2013 ΔΕΥΤΕΡΑ ΜΕΡΑ 3η

Η Δευτέρα της Καθαράς. Περνάω για να πάρω τα παιδιά. Μόλις βλέπω το πανό ενός Ισπανού φίλου μου, υποκλίνομαι. Πήραμε με 2 φίλες Ισπανίδες, 2 φίλους Ισπανούς και μια Βελγίδα τα Σαρακοστιανά μας και στις 14:00 ήδη ήμαστε στο πάρκο για να κόψουμε τη "Μούττη της Σαρακοστής", με άλλα λόγια να γιορτάσουμε την Καθαρά Δευτέρα. Χαρταετό δεν πετάξαμε, πού όρεξη; Κατά τ' άλλα τα περάσαμε πολύ καλά. Η ώρα πέρασε, ήδη ήταν 15:30 και ένας φίλος Ισπανός μου λέει: "Είναι ώρα, έτσι;". Στις 15:00 ξεκινούσε η διαμαρτυρία στη Βουλή, ήταν ώρα να πάμε να φωνάξουμε για τα δικαιώματά μας.

Δεν πήγαμε για να φωνάξουμε εναντίον της κυβέρνησης (της νυν ή της τέως), πήγαμε για να φωνάξουμε για εμάς και για όλους ανά το παγκόσμιο. Ασχέτως κομμάτων, έπρεπε να πηγαίναμε εκεί γιατί το χρωστούσαμε σε εμάς και την Ευρώπη όλη. 


Κόσμος πολύς. Θα μπορούσαμε να είμαστε και πιο πολλοί.  Πολύ το χάρηκα όμως. "Αντίσταση παντού, να φύγει η κυβέρνηση και το του-του-του", φώναζαν κάποιοι αλλά ευτυχώς δεν ήταν η πλειοψηφία. Χάρηκα επίσης ιδιαίτερα που η έμφαση δεν ήταν στην αντιπολίτευση, όχι γιατί υποστηρίζω την κυβέρνηση ή κάτι, απλά γιατί πιστεύω πως δεν ήταν αυτός ο στόχος.


Οι πολιτικοί ανά το παγκόσμιο έπρεπε να μας ακούσουν, να δουν ότι δε συμβιβαζόμαστε, ότι δε μας αρέσει. Γιατί να το μάθουν δε χρειάζεται, νομίζω το ξέρουν. Και αυτό εκνευρίζει. Εμένα τουλάχιστον... Πού είναι η ανθρωπιά;  Η απάντηση στο πανό που κρατούσε ένας Γερμανός. Πόσο δυνατό είναι το σύμβολο αυτό; Νομίζω τον παραλληλισμό με την ερώτησή που τέθηκε πιο πάνω μπορούμε να τον κάνουμε εύκολα...


Πήγαμε και Προεδρικό μετά, τα πράγματα πολύ πιο ήσυχα και ο κόσμος πολύ πιο λίγος. Έρχομαι σπίτι και μια φίλη μου έχει ήδη κάνει ένα post: 


Εγώ σχολιάζω: "Φάνηκε σε κάποιες περιπτώσεις (λάβαρο με σημαία Κύπρου με Παρθενώνα μέσα ή κόσμος ντυμένος με φανέλες της Ομόνοιας) πως ήταν δύσκολο... Ιδέες υπήρχαν απλά ήταν λίγο παρά-ήσυχο για διαδήλωση, Ισπανία δε θα συνέβαινε έτσι σε καμία περίπτωση! Το κίνημα των αγανακτισμένων εκεί ονομάζεται έτσι γιατί πραγματικά νιώθουν έτσι και φαίνεται στο πόοοοσο δυνατά φωνάζουν! Θα μπορούσαμε να είμαστε πολύ πιο πολλοί και δυνατοί, όμως όπως και να' χει ένιωσα περηφάνια που έγινε γιατί από κάπου πρέπει να αρχίσουμε!".

Χαρά που προσπαθήσαμε έστω και πολύ δειλά να διαμαρτυρηθούμε και περηφάνια που αυτό ένοιαζε και κόσμο που δεν είχε να κάνει με αυτό... Δύο ισχυρά παραδείγματα μου έρχονται στο μυαλό. Ο Πέπε και ο άγνωστος Γερμανός. Ο Πέπε (δεν έχει καν λογαριασμό σε Τράπεζα της Κύπρου) είναι ο φίλος μου ο Ισπανός που ήθελε να προχωρούμε σιγά-σιγά για τη διαδήλωση. Δέστε το βλέμμα του μόνο και θα καταλάβετε γιατί βιαζόταν τόσο πολύ να πάμε...


Τελικά και λαγάνες μπορούμε να φάμε και καρναβάλι μπορούμε να γιορτάσουμε και στη Βουλή και το Προεδρικό μπορούμε να πάμε όμως... Με αυτόν, ο άγνωστος Γερμανός, τυλιγμένος με τη σημαία της Κύπρου, διαδήλωνε μαζί μας...  Γιατί; Τι τους ένοιαζε; Η ανθρωπότητα ίσως; Γι' αυτόν το λόγο και μόνο, είχα υποκλιθεί το πρωί μπροστά στον Πέπε.


Στην τελική, μπορεί να φώναζαν υπόρρητα κατά Αναστασιάδη ή Μέρκελ αλλά εγώ κρατώ, ελπίζω και εσείς, ότι φώναζαν για εμάς. Ένα τελευταίο πανό έγραφε: "Εάν δε μας αφήνουν να κάνουμε όνειρα, δε θα τους αφήσουμε να κοιμηθούν" και εγώ λέω: "Όνειρα δικαιούμαστε να κάνουμε, έτσι;". Είναι δυνατό να μας τα πάρουν και αυτά;  


Ο φίλος μου ο Πέδρο από την Ισπανία (καθηγητής ωρομίσθιος στο Πανεπιστήμιο Κύπρου) εξηγεί την κατάσταση στα ισπανικά ΜΜΕ. Όσα ξέρει και αυτός γιατί σήμερα μας ανήγγειλαν μείωση του "κουρέματος" μας αναγγέλλουν σήμερα για καταθέσεις μέχρι 100.000 ευρώ από 6,75% σε 3% και την αύξηση για τις καταθέσεις πάνω από 100.000 ευρώ στο 10%. Για τις καταθέσεις άνω των 500.000 ευρώ προτείνεται "κούρεμα" της τάξεως του 12,5%. Κάτι λένε πως οι μικροκαταθέτες (μέχρι 20.000 ευρώ) δε θα επιβαρυνθούν. Ποιος ξέρει, όμως; Stand-by... 


Η μαμά μου πριν λίγο μου είπε: "Μάνα μου όπως το πραξικόπημα, άλλοι το έκαμαν, άλλοι επληρώσαν". Εγώ της είπα: "Μάμα μου, τουλάχιστον εμείς επροσπαθήσαμε και θα προσπαθούμε". Dum spiro spero δε λένε εξάλλου; 



Της Λουκίας Τσαγγαρίδου

8 σχόλια:

  1. Το κείμενο και οι φωτογραφίες της Λουκίας μας έδωσαν εξαιρετικά την αντίδραση στην Κύπρο μετά απ' αυτό που έγινε πριν λίγες μέρες. Για μας στην Ελλάδα που είμαστε... έμπειρα πειραματόζωα είναι ξεκάθαρο ότι βλέπουμε το ίδιο έργο. Αυτό που, όμως, θα πρέπει να ανησυχεί περισσότερο είναι ότι στην Κύπρο, όπως και στην Ιταλία, ο λαός δεν έχει - ακόμα - τα κοινωνικά αντανακλαστικά που θα έπρεπε να έχει σε μία τέτοια κατάφωρη αδικία.

    Υ.Γ: Ακόμα κι αν δεν πετύχεις όσα θέλεις, η κίνηση του να βγεις στο δρόμο και να ενώσεις τη φωνή σου με τον διπλανό σου, σου δίνει μία αίσθηση ζωντάνιας, μία αίσθηση ότι δεν σου έχουν πάρει τουλάχιστον τη ψυχή ακόμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και εγώ σαν Κύπριος νιώθω πολύ άσχημα που ακόμη δεν έχουμε βγει στους δρόμους και επαναπαυόμαστε στο "comfort zone" μας. Και εγώ ακόμη περιμένω σαν υπνωτισμένος να συνεδριάσει η βουλή και να καταλήξει πριν να αντιδράσω...

    Μπορεί όντως η Κύπρος να κοιμάται τώρα (ή έτσι φαίνεται τουλάχιστο) είναι όμως τεράστιος ο θυμός που συσσωρεύεται και θα τα σαρώσει όλα...

    Ένα παραμένει σίγουρο, τα κίνητρα των δραστών (Eurogroup) φάνηκαν ξεκάθαρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Dominic m, afto einai p me anhsyxei k emena. Se kamia periptwsh de vgazw ton eafto m ektos... Hmaste sth vulh 1000 peripu k proedriko 100, oi alles oles xiliades p htan?? H toso de mas noiazei h toso de mas ephreazei mallon... Alla k deftero na symvainei, o Pepe gt htan sthn prwth grammh?? WE ARE ALL GREEKS, opws leei k t group st face... Na katalh3w loipon sto prwto?? ARNUMAI!! Oso g t ysterografo s, mborw na s ypograyw pws isxyei... Einai h prwth fora st zwh m p eniwsa na kylaei aima mesa m, p eniwsa oti h zwh m exei nohma... Ontas k metaptyxiakh st Didaktikh tu glwssiku ma8hmatos, twra m kanun megalytero nohma ta nea analytika mas, sta opoia diaxeetai h 8ewria tu kritiku grammatismu, p sxetizetai k me koinwnikh drash. Oi ma8htes ws energa onta, na mhn pairnun ta nohmata ws dedomena alla na dierwtwntai ti kryvetai pisw apo ke8e le3h k telika na anakataskevazun ton kosmo tus!! To erwthma p m dhmiurgeitai loipon einai ean telika h apa8eia einai k 8ema ek/shs kamia fora?? ... LOUKIA

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Bravo Lucia για το κειμενο σου !!! Χαίρομαι που κινητοποιήθηκες και που ασχοληθηκες ενεργά για να αντιδράσεις ενεργά στην αδικία που συμβαίνει. Πράγματι θα ήθελα περισσότερους χθες στους δρομους αλλά ειναι και αυτό μια αρχή νομίζω . !! Ελπίζω να αποδώσαμε το κείμενο σου στο Γλέντι με τον τρόπο που ήθελες ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όλα μα όλα έχουν σχέση και με την εκπαίδευση ή ακόμα καλυτερα με την παιδεία ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εύγε Λουκία και για τα λόγια ψυχής και για τον ακτιβισμό. Ήμουν και γω χτες έξω απ' την Βουλή και τα είδα αυτά τα παιδιά μα δεν ήξερα πως είναι ξένοι. Εύγε και σ' αυτούς. Ελπίζω απόψε (στις 6) να είμαστε χιλιάδες.
    -Βασίλης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Mia xara to apodwsate alej m k sas efxaristw para para poly!! Milane g plan b shmera... http://www.sigmalive.com/news/local/35828. Avrio poios 3erei?? Opws k na ´xei, g na dume smr ti 8a ginei sth diadhlwsh, 8a sas enhmerwsw!! Filia apo Kypro, Loukia.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Apo to na eimai aktivistria apexw poly akm... Eyge se opoion prospa8ei vasilh, evge se sena k stn ka8e polith p htan ekei x8es h/kai p 8a einai ekei shmera!! Loukia

    ΑπάντησηΔιαγραφή