"Στρογγυλές αναμνήσεις" by Dominic

Από καιρό είχα την ιδέα για το επόμενο κείμενο που ήθελα να γράψω. Αλλά δεν ήξερα ποιες αναμνήσεις να απομονώσω για να τις περιγράψω. Σήμερα θα θυμηθούμε μερικές στρογγυλές αναμνήσεις...

ΚΡΗΤΗ

Η πρώτη στρογγυλή μου ανάμνηση είναι πολύ συγκεχυμένη στο μυαλό μου. Θυμάμαι μόνο κλάσματα του δευτερολέπτου. Θυμάμαι το σπίτι στη Φορτέτσα, στο Ηράκλειο. Θυμάμαι Κρητικό ήλιο. Θυμάμαι τον Γιάννη. Θυμάμαι να κλοτσάω τη μπάλα με τα αδέρφια μου που ήταν στην αντίπαλη ομάδα, προσπαθώντας με πάθος να νικήσω!

ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ - ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ

Όταν ήρθα στην Αθήνα, στο σχολείο θα πήγαινα στην 3η Δημοτικού. Σε ένα διάλειμμα, λοιπόν, παίζαμε ποδόσφαιρο πίσω από ένα κτίριο. Το τέρμα ήταν δύο μεγάλα δέντρα. Και ο τερματοφύλακας από κάτω, ο μικρός Δομήνικος. Ένα παιδί φτάνει τετ-α-τετ απέναντι μου, σουτάρει και εγώ αποκρούω. Τι χαρά! Σ' αυτήν την ηλικία το παιχνίδι για τα αγόρια μπορεί να σου χαρίσει κοινωνική καταξίωση ή απομόνωση. Μετά την απόκρουση, γεμάτος περηφάνια, δίνω το χέρι μου στο συμμαθητή μου Θανάση για να πανηγυρίσω. Αυτός δεν με κοιτάει. Προσπαθεί να κόψει τον αντίπαλο που εκείνη τη στιγμή σουτάρει για δεύτερη φορά. Η μπάλα περνάει ανάμεσα στα δύο δέντρα και μπαίνει γκολ!

Για κάποιο λόγο αυτό το στιγμιότυπο είναι από τις πιο έντονες και ζωντανές αναμνήσεις της παιδικής μου ηλικίας. Δεν μπορώ ακόμα να εξηγήσω το γιατί! Το μυαλό μερικές φορές απομονώνει περίεργα στιγμιότυπα...

ΕΡΩΤΑΣ

Στο σπίτι είχαμε αγοράσει μία μπασκέτα πλαστική και μικρή, από αυτές που κρεμάνε στην πόρτα. Το σετάκι συμπλήρωνε μία πολύχρωμη μπάλα. Παίζαμε διαγωνισμούς εκείνη τη μέρα μέχρι τα ξημερώματα. Γιατί θέλαμε να αντέξουμε μέχρι εκείνη την ώρα ξύπνιοι ώστε να κάνουμε βόλτα στο λιμάνι...

ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΚΑΙ ΓΕΛΙΟ

Δύο στρογγυλές αναμνήσεις διαλέγω από αυτές που έχω με τους φίλους μου. Η μία είναι με τον Κωνσταντίνο. Δεν είναι μία συγκεκριμένη μέρα. Πολλές φορές συνέβαινε το ίδιο. Είτε στο υπόγειο της Δροσιάς, είτε στο "ναό" του Διονύσου, μία μπάλα, συνήθως ποδοσφαίρου, συνόδευε τις πολύωρες συζητήσεις μας για σοβαρά και ασόβαρα θέματα. Κόλπα με τη μπάλα και όνειρα για μια ζωή κινηματογραφική...

Και για τέλος άφησα μία ανάμνηση με τον Νίκο, τον Κώστα και τον Κωνσταντίνο. Και αυτή η στρογγυλή ανάμνηση είναι περισσότερο συναίσθημα από πολλές αναμνήσεις μαζί. Αυτή η ανάμνηση έχει και όνομα: λέγεται βάφτιση! Στην παραλία έχουμε μία μπάλα και προσπαθούμε μέσα στη θάλασσα να παίξουμε βόλεϋ. Αυτός που θα κάνει εξόφθαλμο λάθος και θα ρίξει τη μπάλα στη θάλασσα, αυτός είναι ο άτυχος που θα πρέπει να... βαφτιστεί. Γέλιο που προκαλεί πνιγμό, νερό στα μούτρα, πατητές, και ένα ερώτημα που με δυσκολία μπορεί να απαντήσει ο βαφτιζόμενος: "ποιος είναι ο νονός σου;"...


Είναι πολλές παραπάνω οι στρογγυλές αναμνήσεις που έχω. Κυρίως με τους ανθρώπους που ανέφερα στο κείμενο... Κάποια στιγμή πρέπει να γράψω για τις αθλητικές στρογγυλές εμπειρίες. Για τα θρυλικά παιχνίδια των Friends F.C, για το ταξίδι στην Πορτογαλία, για τους πανηγυρισμούς στις μεγάλες νίκες της Εθνικής μπάσκετ...

Σήμερα, όμως, διάλεξα να γράψω για τις στρογγυλές αναμνήσεις στις οποίες μία μπάλα, πολύχρωμη, μονόχρωμη, μικρή, μεγάλη, φουσκωμένη, ξεφούσκωτη, ήταν απλώς η αφορμή για να τιμήσω πάλι τα συναισθήματα και τους ανθρώπους που συνοδεύουν τη δική μου ζωή....

by Dominic