Η γιορτή συνεχίζεται

Εξι βραδιές πριν, όταν διαλύθηκε το πλήθος των διαδηλωτών µπροστά από τη Βουλή, ο 36χρονος Γρηγόρης έγειρε να κοιµηθεί νιώθοντας αµήχανα στην Πλατεία Συντάγµατος. ∆ίπλα του είχε ξεµείνει ελάχιστος κόσµος. Ηταν η πρώτη τους νύχτα εκείνη. Χωρίς πολλά εφόδια. Μονάχα ένα ράντζο. Είχαν ένα κουρελιασµένο καραβόπανο για τέντα και µερικούς υπνόσακους. Χθες, στα ίδια παρτέρια, ξύπνησε ένα µικρό χωριό.

«Εδώ που βρίσκεσαι, συντελείται ένα κοινωνικό πείραµα» λέει ο Γρηγόρης. Ψηλός, µε µακριά άλουστα µαλλιά και γυαλιά µυωπίας. Ανεργος εδώ και οκτώ µήνες. Κάτοικος πλέον, όπως δηλώνει, της Πλατείας Συντάγµατος. Κοιµάται σε µία από τις 38 σκηνές µε τη σύζυγό του. Και έχει αφήσει την πεντάχρονη κόρη του στο σπίτι µε τη γιαγιά της. «Παλιά αυτή ήταν µια απρόσωπη πλατεία. Τώρα έγινε τόπος συζήτησης και προβληµατισµού. Εγινε σπίτι µου» υποστηρίζει.

Μέχρι πρότινος η Πλατεία Συντάγµατος ήταν ένα σύντοµο πέρασµα.

Μια στιγµιαία στάση για τους τουρίστες. Το πιο κεντρικό σηµείο στην Αθήνα για να κλείσεις ραντεβού. Τις τελευταίες µέρες όµως έχει στηθεί εκεί µια µικρή, αυτόνοµη κοινωνία, στα πρότυπα της ισπανικής Πλατείας Puerta Del Sol. Κάτω από τα δέντρα της, οι περαστικοί του χθες κοντοστέκονται και πιάνουν κουβέντα για την οικονοµική κρίση, χωρίς να γνωρίζουν τον συνοµιλητή τους. Στις σκηνές της κοιµούνται άνεργοι, φοιτητές, συνταξιούχοι. Και κάθε µέρα, πριν από το απογευµατινό κάλεσµα για διαδήλωση, οι κάτοικοι της πλατείας προσπαθούν να οργανώσουν αυτή την αυθόρµητη συµβίωση.

Εχουν ήδη χωριστεί σε οµάδες. Καθεµιά έχει δικό της πόστο στην πλατεία και ένας χάρτης ενηµερώνει τους νεοφερµένους πού βρίσκεται η κάθε δοµή. Αριστερά κάτω, η τέντα της οµάδας σίτισης. ∆εξιά, στη µέση της πλατείας, το ιατρείο. Κάθε οµάδα και διαφορετικός ρόλος. Οσοι συµµετέχουν στις εξορµήσεις – κυρίως οι πιο νέοι – µοιράζουν φυλλάδια έξω από υπηρεσίες του ΟΑΕΔ για να προσελκύσουν περισσότερο κόσµο στις συγκεντρώσεις. Αλλοι είναι υπεύθυνοι για την καθαριότητα. Κάποιοι –συνήθως µεγαλύτεροι σε ηλικία – για το φαγητό. Δίπλα τους έχουν τουλάχιστον 30 δικηγόρους για να βοηθήσουν εθελοντικά αν προκύψουν νοµικά ζητήµατα κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων. Δέκα νέοι έχουν αναλάβει τη διαδικτυακή ενηµέρωση µε φορητούς υπολογιστές. Και άλλοι 15 τις πρώτες βοήθειες. Γιατροί, νοσοκόµες, εθελοντές διασώστες. Ανάµεσά τους και ένας φυσικοθεραπευτής, ο 30χρονος Γιάννης Μοροχάρτζης. Τον συναντάµε στην ιατρική σκηνή. Φοράει την κόκκινη µπλούζα του ναυαγοσώστη και γύρω από τον λαιµό του έχει κρεµάσει µια κίτρινη σφυρίχτρα, από αυτές που ηχούν τα βράδια στη διαδήλωση. «Κατέβηκα γιατί δεν µπορώ να αντέξω κι άλλες περικοπές. Κι άλλες αυξήσεις στις τιµές» λέει. «Και επειδή ήθελα να δείξω ότι νοιάζοµαι. Οτι µπορώ να προσφέρω και ότι δεν ανήκω στη γενιά του καναπέ». Διακόπτει την κουβέντα για να µετρήσει την πίεση ενός άντρα. Κοιτάει στον υπολογιστή του ποιο νοσοκοµείο εφηµερεύει και τον στέλνει εκεί. Στη σκηνή για τις πρώτες βοήθειες οι εθελοντές µοιράζουν τον χρόνο τους σε τετράωρες βάρδιες. Τα τρία πιεσόµετρα που έχουν, αλλά και οι γάζες, τα κολάρα και οι επίδεσµοι είναι δικές τους αγορές ή δωρεές περαστικών. Για φορείο χρησιµοποιούν µια σκάλα στην οποία κόλλησαν ένα χαρτόνι. Ενώ τις βραδιές της πολυκοσµίας έχουν δίπλα τους και µια ψυχολόγο. Μέσα στον συνωστισµό και το στρίµωγµα της διαδήλωσης µπορεί κάποιος να σαστίσει – όπως µας λένε ότι συνέβη µε µια κοπέλα το βράδυ της Κυριακής.

Οπως τονίζουν τα µέλη της, η µικρή κοινωνία της Πλατείας Συντάγµατος κάνει ακόµη τα πρώτα της βήµατα. Ζυµώνεται στις συνελεύσεις. Κάθε µέρα εξελίσσεται, όπως φαίνεται άλλωστε και από τη µέχρι τώρα πορεία της. Πόση θα είναι η διάρκειά της; Ακόµα δεν έχει ξεκαθαριστεί. Μια πρώτη, αόριστη απάντηση – ώσπου να βγουν τα πρώτα αιτήµατα – δίνει η επιγραφή σε ένα πλακάτ: «Δεν θα φύγουµε µέχρι να φύγουν αυτοί που µας οδήγησαν εδώ και όλοι όσοι µας εκµεταλλεύονται».

πηγή: tanea.gr