Σάββατο 2 Απριλίου 2011

Ενα Σάββατο μεσημέρι...



Γιατί Σάββατο; Γιατί όταν, όπως εγώ, δίνεις πανελλήνιες και τις Κυριακές έχεις διαγώνισμα ένα Σάββατο σου μένει... Και γιάτί στο κάτω κάτω εμένα αυτή η ώρα με εμπνέει... Δι' ευχών των αγίων Υπουργών ημών αρχίζομεν... Γιατί σ' αυτήν τη χώρα έτσι πάνε τα πράγματα... Ξυπνάς το πρωί και "λεφτά υπάρχουν", το μεσημέρι κατα την ώρα του φαγητου "μαζί τα φάγαμε" και ως το βράδυ έρχεται και το ΔΝΤ να σου κάνει επίσκεψη... Δια ταύτα αποφασίζομεν... Αμ έλα που δεν αποφασίζομεν τίποτα... Όλο λέμε, λέμε, λέμε... Τώρα θα ξεσηκωθεί ο κοσμάκης, τώρα θα ξεσπάσει η οργή του λαού, τώρα, τώρα... Και ο λαός και εμείς μαζί κάθεται μπροστα στην τηλεορασούλα του και συμπονεί τον κατακαημένο λαό της Λιβύης και, ω, του θαυμασμού ζήτω οι καλοί Αμερικάνοι που πάνε να τιμωρήσουν τον κακό, κακό Καντάφι και να ζήσουνε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα... Αντε να δούμε... Και χαίρεται ο καλός κοσμάκης που και για άλλη μια φορά το δίκαιο θριαμβεύει... Διαβάζουμε τα νέα στην εφημερίδα, συμπονούμε, μετά ξεχνάμε και αλλάζουμε σελίδα... Κατα τ' άλλα η ζωή στην Ελλάδίτσα πάει όπως πάντα... Οι πελάτες παραπονιούνται για την ακρίβεια, για την ανικανότητα των πολιτικών (όπου και να πάς θα ακούσεις "εγώ αν ήμουνα πολιτικός θα...", συμπεραίνω οτι σε οποιοδήποτε καφέ θα υπάρχουν τουλάχιστον 30 άτομα με φιλοδοξίες βουλευτού και τουλάχιστον 50 εναλλακτικά σχέδια για την έξοδό μας από την κρίση...). Οι δημοσιογράφοι κρίνουν αμείλικτα τις θέσεις των πολιτικών και κάθε μέρα βάφουν με μελανότερα χρώματα την εικόνα της χώρας μας, οι πολιτικοί κοιτάνε να βολευτούν και να βολέψουν και τους ψηφοφόρους τους όσο καλύτερα μπορούν, οι νέοι έχουν μάθει πια το ποιηματάκι "να διαβάσεις, να πάς στο πανεπιστήμιο, να γίνεις μηχανικός / γιατρός / δικηγόρος (εδώ μπαίνει σειρά ευυπόληπτων και άκρως προσοδοφόρων επαγγελμάτων), να κάνεις καριέρα, οικογένεια, σπίτι, αυτοκίνητο, εξοχικο, δευτερο σπίτι, αυτοκίνητο, εξοχικό (από εδώ και πέρα η λίστα επαναλαμβάνεται)... Ω ναι !!! Ολα πανε περίφημα στην μικρή Ελλάδα !!! "Tout va bien" κατα την ομώνυμη ταινία (να τη δείτε όλοι). Και εγώ... Εγώ καθισμένη στον υπολογιστή μου με ένα βιβλίο μαθηματικών κατεύθυνσης δίπλα (ε, ναι) που μου φωνάζει "διάβαζε, διάβαζε, αλλιώς δεν θα περάσεις" γράφω, γελάω, θυμώνω με μένα, με όλους και με όλα, και ναι... το γλεντώ !!! Και απευθύνω και έγώ καλοπιάσματα στον ουρανό, "καλοπιάσματα στον ουρανό που ξεκαρδίζεται με τα καμώματά μας!". To be continued...


by Angie

7 σχόλια:

  1. :) ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ ANGIE !!!!(και καλό διάβασμα :p)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. γεια σου Angie και καλή αρχή... ήμουν στη θέση σου και η αλήθεια δεν μου λείπει πολύ... όμως οι κόποι μου (τότε) σίγουρα δεν πήγαν χαμένοι... να επενδύσεις στην εκπαίδευση σου όσο δύσκολοι και να 'ναι οι καιροί... καλή επιτυχία :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. γεια σου ρε Λούη παππού που μεταφέρεις την εμπειρία σου! χαχαχα... γεια σου Angie! η αγωνία σου για τη ζωή που θα σου ανοιχτεί από εδώ και πέρα είναι εμφανής στο πολύ ωραίο κείμενο σου :) καλώς ήρθες !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ευχαριστώ πολύ παιδιά!!! Καλώς σας βρήκα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. To Nαυσικίδιο καλωσορίζει το Αγγελικίδιο στην γλεντοπαρέα :D !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γεια σου Ναφσί!!! Που εξαφανίστηκες εσύ???

    ΑπάντησηΔιαγραφή