Ειδήσεις, Ηδύσεις και άλλες διαφημίσεις

"We are animals". Ψάχνω να βρω κι εγω το animal που με αντιπροσωπεύει, μα το μόνο που διακρίνω στην εικόνα της διαφήμισης της Wrangler είναι τα πόδια ενός τύπου να σπάνε ένα τζάμι. Με τα παπούτσια wrangler. Ε όχι κύριε, συγγνώμη κιόλας αλλά δεν είμαστε ζώα. Είσαι ζώον, που μου έβαλες το παπούτσι για να σπάσεις τζάμι, υπάρχουν και οι πέτρες. Λίγο παρακάτω, και "δεν αισθάνομαι, είμαι κερδισμένη". Έτσι λέει τουλάχιστον το 777red.gr. Mπα, θα μπέρδεψε τη σύνταξη ο κύριος διαφημιστής. Μήπως εννοεί, "δεν είσαι, αισθάνεσαι κερδισμένη"; Να μη σχολιάσω το 777. Δε φτάνει που με τσαντίζει η δημόσια διαφήμιση τυχερών παιχνιδιών, μου θυμίζεις και τον Ολυμπιακό. Να ήταν καμία ΑΕΚ, να ήταν κανένας ΠΑΟΚ να πω πάει στα κομμάτια. Μα Ολυμπιακός; ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ; Ωχ, ωχ ακριβώς δεξιά έχουμε την ανταγωνίστρια της Τζούλιας. Βαμμένη φουλ, με σλόγκαν "παίξε όπως είσαι", κρατώντας τέσσερις άσσους στο χέρι. Α, κρίμα, έχω royal flush.

Δίψασα. Λέω να δροσιστώ με μια λεμονάδα από το περίπτερο. Στο μπουκάλι αναγράφεται: "Τώρα με περισσότερες φυσαλίδες και πιο έντονη γεύση λεμόνι". Το διοξείδιο του άνθρακα δίνει και παίρνει, αυτό το ήξερα. Αλλά το ότι η λεμονάδα μου θα είχε πιο έντονη γεύση λεμόνι, ε αυτό ήταν απροσδόκητο! Λεμονάδα με γεύση λεμόνι; Ούτε σε ταινία επιστημονικής φαντασίας. Νιώθω ευγνωμοσύνη που δύναμαι να αγοράσω λεμονάδα με γεύση λεμόνι, εγω, η τιποτένια. Ae sihtir. Και όχι, δε θα πάρω ούτε πορτοκαλάδα. Τσαντίστηκα. Ούτε κόκα κόλα θα αγοράσω. Κάθε φορά που βλέπω αυτή τη μάρκα θυμάμαι τη διαφήμιση επιχείρηση Rambo number 4 ή πώς την κοπανάμε από το σπίτι της κοπέλας μας μόλις εμφανιστεί ο πατέρας της. ΕΛΕΟΣ.

Με νερό θα τη βγάλω. Και θα βγω και κερδισμένη, μιας που στο νερό ο ΦΠΑ δεν αυξήθηκε.

Αλλά είναι ώρα να γυρίσω σπίτι. Να πάρει, μόλις έφυγα από το περίπτερο και συνειδητοποιώ ότι δεν έχω τη μηνιαία μου κάρτα μεταφορών για τις αστικές συγκοινωνίες. Damn! Τρέχα πάλι πίσω.

- Ε, γεια σας και πάλι, μήπως θα μπορούσα να έχω ένα μειωμένο εισιτήριο;

- Μειωμένο είπατε;

- Μάλιστα

- Τί εισιτήριο;

- (;;;) Λεωφορείου (;;;;)

- Απλό ή πολλαπλών διαδρομών;

- Εεεε, ένα ξέρω ότι υπάρχει, απλό.

- Άρα μίας διαδρομής

- Ναι!

- Όχι τρένο ή τρόλλεϋ, μόνο λεωφορείο;

- Μάλιστα

- Ένα, είπατε

- (12#$$^#@3ερφ , ψυχραιμία Ναυσικά) Ένα, ένα. Θέλετε μήπως να σας πω και τι χρώμα βούλες θα έχει;

- Τι πράγμα;

- Τίποτα, τίποτα, ευχαριστώ.

Βαθιές ανάσες, πέρασε κι αυτό. Ας περιμένω στη στάση του 524.

Ένα τέταρτο.

Μισή ώρα.

(συχνότητα δρομολογίων, 15 λεπτά)

40 λεπτά.

Τα νεύρα μου. Θα πάω με τα πόδια. Η παρδαλή κυρία με το σκύλο δε μ' αφήνει να σηκωθώ. Έχει αραδιάσει και τα ψώνια μπροστά και έχει αράξει. Ο σκύλος δείχνει να αγκωμαχεί. "Ντόλυ, κάτσε".

Κρίμα τον Λούκυ Λούκ, σκέφτομαι από μέσα μου. Κρίμα το σκυλί, σκέφτομαι, από έξω μου, λίγο πιο φωναχτά απ' ό,τι έπρεπε και δέχομαι ένα άγριο βλέμμα από την παρδαλή κυρία. Ευτυχώς στη φούρια της έκανε πιο εκεί κι έτσι μπόρεσα να σηκωθώ. Το αποφάσισα. Θα γυρίσω με τα πόδια. Μισή ωρίτσα είναι.

Με το που κάνω 10 βήματα, νά σου το λεωφορείο με προσπερνάει. Κοιτάω γύρω μου μήπως δω τον Μητσοτάκη, αλλά τίποτα! Περίεργα πράγματα...

Ώρα 9. Περνάω το κατώφλι του σπιτιού. "Γιατί άργησες; Γιατί έχεις το κινητό κλειστό;"

"Γιατί η τυρόπιτα λέγεται τυρόπιτα κι όχι γλερετζαδικένιο;"

"Τι;"

"Απάντησα στην ερώτηση".

"Να μη ξανασυμβεί"

"Ναι, μαμά...".

Συγκαταβατικά, κατευθύνομαι προς το δωμάτιό μου. Ένας ήχος φτάνει στο αφτί μου. Ειδήσεις.

"Εσπασε το νύχι της Ναθαναήλ". Ε, όχι! Mon Dieu! Ήρθε η συντέλεια του κόσμου!

7 λεπτά για το νύχι της Ναθαναήλ. Μετά έχουμε τη διαμάχη της Πασχάλως (aka Αλίκη Αρβανιτίδη) με ένα γενετιστή. Έχουνε λέει, πόλεμο. Ναι, σαν τα Star Wars ένα πράγμα. O Οbi Wan Kenobi επιστρέφει. Βίβα τα laser και ο Luke Skywalker (και όχι ο Johnny Walker). 20 λεπτά το τρέιλερ για τα νέα starwars. Ακολουθεί η αγωνία των Άγγλων προσκεκλημένων στο βασιλικό γάμο, να μη φορέσουν το ίδιο καπέλο. Κι είχα βρε παιδί μου μια σκασίλα. Το άλλο; Η μέλλουσα σύζυγος ψώνισε σαν μια "κοινή θνητή Λονδρέζα" ! ΟΥΑΟΥ. Σα να λέμε: Ο Πάγκαλος έφαγε ένα μόνο γουρουνόπουλο για βραδυνό. Μπα, ατυχής η σύγκριση. Αδικώ το γουρουνόπουλο.

Τα επόμενα 10 λεπτά ασχολούμαστε με το θάνατο του γνωστού (;) σχεδιαστή μόδας. Εδω κι αν έχει ψωμί του κίτρινου τύπου. Βγάλε στο φακό το ανθρώπινο συναίσθημα, πουλάει καλά. Έλα να βλέπω κλάμα. Έλα να ανεβαίνει η τηλεθέαση. Έλα να ρέουν τα ευρώπουλα. Ο θάνατος είναι προσοδοφόρος. Αιωνία του $ μν$μ$ .

Αμέσως μετά, για 5 λεπτά σχολιασμός του θανάτου ενός ελληνοαμερικανού φωτογράφου - πολεμικού ανταποκριτή στα πεδία των μαχών στη Λιβύη. Με τη λήξη των 5 λεπτών, 10 λεπτά με 2 τύπους να αλληλοβρίζονται για το πιο είναι η πιο ξεφτιλισμένη εκπομπή. Εμέσως πλην σαφώς, αποδέχονται ότι και οι δύο εκπομπές είναι αρχιξεφτίλες, απλώς ψάχνουμε τη βασίλισσα του ξεφτιλίσματος. Εύγε μας. Προοδεύουμε.

Α, ξέχασα! Τί ξέχασα; Μα φυσικά, το σιρόπι! Δράμα με την εκπομπή της Μανωλίδου. Την κόψανε και τα ΜΜΕ θα έχουν τροφή για καμιά βδομάδα. Και κλείνουμε με την καθολική απορία: ποιός θα χορέψει στο dancing with the stars την Κυριακή του Πάσχα; Αποκλειστικές δηλώσεις του Γιάννη Λάτσιου, ο οποίος δηλώνει απογοητευμένος από την τελευταία βαθμολογία ενός ζευγαριού ( "σα να 'χαν ποτέ τελειωμό τα βάσανα κι οι καημοί του ανθρώπου"...).

Click. Television turned off. Advertisements turned off. Mind turned on.

by Nausika

(Αρχική δημοσίευση sanoneiropagida.blogspot.com)