Ο Κεμάλ δεν χαμογελάει ποτέ

Κάθε φορά που επισκέπτομαι την Πόλη αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι τα χιλιάδες αγάλματα και αφίσες που κοσμούν κάθε Δημόσιο αλλά και Ιδιωτικό χώρο με την μορφή του Κεμάλ Ατατούρκ.

Και σ' αυτήν την επίσκεψη μου στην Πόλη, ο Κεμάλ με υποδέχθηκε μαζί με το ψιλόβροχο και μια μελαγχολική διάθεση που σκέπαζε την Πόλη.

Στη διαδρομή από το αεροδρόμιο προς την Πλατεία Ταξίμ ήταν όλα εκεί όπως τα είχα αφήσει στην τελευταία μου επίσκεψη: οι αφίσες με τον Κεμάλ που αυτήν την φορά πρόσεξα ότι σε καμιά δεν χαμογελάει, οι κήποι με τα λουλούδια του Προφήτη, πολύχρωμες τουλίπες που ξεμείνανε από το 2010 που η Κωνσταντινούπολη ήταν η Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, τα Θεοδοσιανά τείχη που για τον ίδιο λόγω χάσανε τον γυφτομαχαλά τους και τώρα περιβάλλονται από γκαζόν, η γέφυρα του Κερατίου με τους ψαράδες με τα καλάμια, η Λεωφόρος του Πέραν που τώρα των κομψών ξενοδοχείων των αρχών του 20ου αιώνα δεσπόζει η χοντροκομμένη κατασκευή των εγκαταστάσεων του καναλιού TRT.

Κυκλοφοριακή συμφόρηση προς την Πλατεία Ταξίμ, ο ταξιτζής που αισθάνεται άνετα να μου μιλάει στα Τούρκικα μια και του δήλωσα ότι είμαι Γιουνάν Καρντάς τελικά μου δίδει να καταλάβω ότι υπάρχει διαδήλωση και καλό είναι να συνεχίσω με τα πόδια.

Ταξίμ: Διαδήλωση από Κούρδους, μουσική, επαναστατικός αμανές κάτι σαν τραγούδι του Θωμά Μπακαλάκου στις αρχές του ογδόντα, δύο με τρεις χιλιάδες Κούρδοι και άλλες τόσες χιλιάδες αστυνομικοί, κάθε κούρδος έχει και τον αστυνομικό του.

Πεζόδρομος του Μπέογλου χωρίς τα χαρακτηριστικά του κόκκινα τραμ λόγω της διαδήλωσης με πελώριες διαφημιστικές τσάντες λόγω του δεκαπενθήμερου SHOPPING IN ISTANBUL που διαφήμιζαν οι Τουρκικές Αερογραμμές. Πολύς κόσμος, λίγοι Τουρίστες, κυρίως Ιαπωνέζοι, και κυρίως λιγότεροι αγοραστές. Οι μαγαζάτορες μάλλον τους Έλληνες αγοραστές περιμένουν αν συμπεράνω από την αφίσα ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ στις βιτρίνες της Μπένετον.

Καυτεροί κεφτέδες και τούρκικο τσάι κάτω από την σκέπη της ελληνικής σημαίας κοντά στο ελληνικό προξενείο και ξανά ταξί προς το Μασλάκ την Νέα Πόλη.

Περιφερειακός προς την Άγκυρα, περιοχή του Λεβέντ περνώντας μπροστά από το νέο γήπεδο της Γαλατά Σαράι που τώρα λέγεται ΤΟΥΡΚΟΜ ΑΡΕΝΑ, το Μασλάκ εξαπλώνεται από τους λόφους ως τα ξύλινα πλουσιόσπιτα τα Τζάμι στις όχθες του Βοσπόρου, αυτά όπου κατά τον Ορχάν Παμούκ κατοικούν άνθρωποι και κατά τον Γιάννη Ξανθούλη φαντάσματα.

Κάθε τουρκικό σίριαλ που σέβεται το όνομα του τοποθετεί τα γραφεία των πρωταγωνιστών του στο Μασλάκ. Είναι το City της Κωνσταντινούπολης με τους τεράστιους ουρανοξύστες το σύμβολο του τουρκικού οικονομικού θαύματος.

Συνάντηση στο κτήριο Πασάμπαχτσέ, σταματώ να χαιρετώ λέγοντας μερεμπά γιατί νομίζουν ότι μιλάω τούρκικα και αρχίζουν να μου μιλούν τουρκικά και αυτοί.

Nice to meet you,

Και αρχή της σύσκεψης με τα στελέχη της εταιρείας, ναι ξέρουμε για την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα, το 2004 περάσαμε και εμείς τα ίδια βλέπεις. Όλοι αυτοί οι ουρανοξύστες μέσα σε ένα χρόνο άλλαξαν ιδιοκτήτες και τώρα οι περισσότεροι ανήκουν σε πολυεθνικές.

Συζήτηση για την προώθηση ενός προϊόντος εκπαίδευσης μέσω του internet στην Τουρκία. Προβληματισμός για το κόστος του γύρω στα 100 Ευρώ, 200 λίρες. Μη βλέπεις το Μασλάκ, ο μέσος μηνιαίος μισθός των Τούρκων είναι γύρω στα 300 Ευρώ, 600 λίρες.

Ξανά στο ταξί για το αεροδρόμιο μας προσπερνούν ένα σωρό από το καινούργιο μοντέλο των Καγιέν, αν κρίνω και από τις πολλές Ρωσίδες στο αεροδρόμιο μάλλον οι θαμώνες της Μυκόνου τραγουδούν το στιχάκι τους για το Ολι Ρέν τώρα εδώ, - ψέματα δεν μπορώ να πω - πούρα δεν είδα.

Ξανά πίσω στο αεροδρόμιο μαζί με πολλά στελέχη της FinanceBank που γυρίζουν για να κάνουν Πάσχα με τους δικούς τους στην Ελλάδα.

Σκέφτομαι τα λόγια των Τούρκων στην εταιρία ότι η κρίση σταμάτησε όταν ξεπουλήθηκε και η τελευταία μικρομεσαία εταιρεία στην Τουρκία και ότι ο μέσος μισθός του Τούρκου εργαζόμενου είναι 300 Ευρώ.

Σκέφτομαι την ιστορία ενός χαρακτήρα που είναι κοινός και για τους δυο λαούς, του Νεστραδίν Χότζα που του είπαν ότι ο γάιδαρος του τρώει πολύ και θα πρέπει να μειώσει το φαι του. Πέτυχε τελικά να μειώσει την ποσότητα του φαγητού δραστικά μα ο γάιδαρος πέθανε.

Σκέφτομαι και τα λόγια του αντιπροέδρου της κυβέρνησης του κου Πάγκαλου για εργατικούς Τούρκους και τεμπέληδες Έλληνες και αρχίζω να γελάω μόνος μου κινδυνεύοντας να παρεξηγηθώ από τους άλλους επιβάτες που ετοιμάζονται να επιβιβασθούν.

Ρε μπας και η Παπαρήγα έχει δίκιο, μπας και τελικά η κρίση σταματήσει όταν και η τελευταία Ελληνική επιχείρηση εξαγορασθεί από τις πολυεθνικές και οι Έλληνες παρακαλάνε να δουλέψουν με 300 Ευρώ;

Tamam?

Tamam!

by G. J. White