Eπανάσταση !

Πόλεμοι. Βουϊτά. Άσκοπες ερωτήσεις, άκαιρες απαντήσεις. Ζούμε σ' αυτόν το χαμό, κλεισμένοι σε 4 προστατευτικούς τοίχους και κάτι αίθουσες διδασκαλίας όπου οι αρετές της ελευθερίας και της δημοκρατίας διαγράφονται στον επιτάφιο του Περικλή (του Περικλέους, όπως λέει και στο εξώφυλλο) και που, ακόμη και σε αυτόν (τον "επιτάφιο"), το μόνο που κρατάμε οι περισσότεροι είναι το "Φιλοκαλοῦμέν τε γὰρ μετ᾽ εὐτελείας καὶ φιλοσοφοῦμεν ἄνευ μαλακίας", προσδίδοντας φυσικά στη φράση, δικές μας ερμηνείες.

Αστείο μας φαίνεται.

"Ρε μαλάκα πάρε μια τυρόπιτα"

Κάποιος γνωστός μου πέρυσι ισχυριζόταν πως σε κάποιο σχολείο "επαναστάτησαν κατά της αυταρχικότητας της διεύθυνσης". Πώς; Δεν είχαν λέει τρίγωνες τυρόπιτες και κάνανε κατάληψη. Για 2 εβδομάδες. Μετά δεν πήγαν πενθήμερη και φώναζαν για την Κούβα του Φιντέλ και για τη δόξα του Τσέ, τον οποίο μάλιστα κάποιοι κόλλησαν στην μπροστινή σελίδα του τετραδίου.

Αλλού ξεθάψαν το Νικόλα Άσιμο, όχι τον ίδιο δηλαδή, ένα στίχο του μόνο: "εγω με τις ιδέες μου κι εσείς με τα λεφτά σας", και ξεπληρώσανε, το χρέος τους των επαναστατών.

Εμείς, των δεκαέξι και δεκαεφτά χρονών.

Το δάσκαλο όμως στο σχολείο που δίνει το δικό του αγώνα δεν τον ακούμε. Μάς φαίνεται περίεργος, αλλόκοτος, ιδιόρρυθμος και απαιτητικός. Το σύστημα δεν μπορούμε βλέπετε να το αλλάξουμε. Μόνο για τις τυρόπιτες μάς πέφτει λόγος και φωνάζουμε σαν να εχάθη το ύψιστο των δικαιωμάτων μας. Από ψωμί - παιδεία - ελευθερία, έγινε τυρόπιτα - παιδεία / τυρόπιτα - ελευθερία / τυρόπιτα.

Στο σπίτι η τηλεόραση οδύρεται. Μόνη της. Εγω στο δωμάτιό μου βρίζω από μέσα μου γιατί δεν μπορώ να συγκεντρωθώ (διάβασμα και Χατζηνικολάου δεν πάνε μαζί, πώς να το κάνουμε!). Κριτήριο δεύτερης παραγώγου. Και η Μακρή τσιρίζει. Τί διάολο, τής φάγανε τον γκόμενο και σκούζει; Μα δεν την αντέχω! Πάω να τηλεφωνήσω στον Κωνσταντίνο. 10 λεπτά. Καταλήγουμε να μιλάμε μία ώρα. Στο τέλος τον έκλεισα διότι είχα τύψεις ότι του τρώω χρόνο από το διάβασμα. Και κατευθύνθηκα πρός την κουζίνα. Το ραδιόφωνο μετέδιδε: "μαζί τα φάγαμε". Σκάσε μωρέ κι εσύ. Μια ντομάτα με φέτα πάω να φάω και 2 μήνες τώρα ακούω αυτή την παπαριά με το συμπάθειο. Ο άλλος το πρωί, το έκανε σημαία. Τί, ποιός; Ο Τράγκας καλέ. Μόλις ανοίξω βλέφαρο έχουμε επανάσταση. Από επαγγελματίες "σταλεγάκιδες" επαναστάτες. Πληρώνονται αδρά βεβαίως - βεβαίως αλλά τί είναι κάτι ψωροχίλιαρα ευρώ μπροστά στην "επανάσταση", ε; Τίποτα. Και θα μού πείτε, τουλάχιστον ΚΑΤΙ κάνουν. Σωστό κι αυτό.

Και τώρα η Λιβύη. Ο Ομπάμα. Τα πετρέλαια. Τα συμφέροντα. Λέξεις που ακούγονται οξείες στα αυτιά μου. Θα κάνουν λέει επέμβαση. Για την ελευθερία. Για τη Δημοκρατία. Τη δυτική δημοκρατία. Την πρασινοχρυσοασημένια δημοκρατία. Πώς αλλάζουν οι λέξεις χρησιμοποιούμενες από την εξουσία! Πώς στρεβλώνεται το νόημά τους! Κι ακούγονται "να, σαν τα κέρματα στην τσέπη". ¹

Αλλά ξέρω ποιός φταίει. Για όλα φταίει ο Παϊσιος. Κι ο Λιακόπουλος. Κι οι Ελλοχίμ, Νεφελίμ και Σία. Να πείς ότι δεν μάς είχαν προειδοποιήσει; Ο Παϊσιος το είπε ξεκάθαρα: είμαστε καταδικασμένοι. Στα Θρησκευτικά στο σχολείο επιβεβαιώθηκε. Άλλη νικηφόρος επανάσταση πλήν αυτής της τυρόπιτας δεν έχει. Είναι το είδος μας. Δε μάς θέλει. Σκύψτε το κεφάλι και κάντε σα να μη συμβαίνει τίποτα. Κι αφήστε τον τυφλό να κυβερνά. Ο μονόφθαλμος πήγε λέει διακοπές στα Παρίσια να ασκητεύσει. Στους υπολοίπους δίχως προβλήματα οράσεως, δώσανε ένα μαντίλι. Για τα παιδιά, το μαντίλι δεν το ένιωθαν, τους το φόρεσαν σαν γεννήθηκαν. Στους ενήλικες, το ποτίσανε με άρωμα τις επιθυμίες τους, το γεμίσανε με απειλές, με απολύσεις, με ιστορίες για μπλέ άλογα, μιας που αυτές για πράσινα άλογα είχε μαθευτεί πως πρόκειται για μύθους.

Μην κοιτάτε με δυσπιστία. Σάς λέω επιβεβαιώθηκε. Και το τέρας του κυρίου Κόινερ δε λέει να ψοφήσει. Και τί να κάνει ο έρμος; Η κατάσταση δεν είναι ευνοϊκή. Ας περιμένουμε. Μαζί με τον Κατσαρό, τη στιγμή που "η κρύα σιωπή θα περιβρέχει τη γη κάποτε που θα στερέψουν οι άσημες φλυαρίες κι όλοι τους θα προσμένουνε σίγουρα τη φωνή". ²

Αμήν.

Τα έβαλα με το Θρησκευτικό μου για τον Παϊσιο: "Μα, κύριε, θέλετε να με πείσετε ότι δεν υπάρχει ελπίδα;". Απήντησε ότι "δεν μπορούμε να αποτρέψουμε το τέλος του κόσμου, είναι η φύση του ανθρώπου, μπορούμε μόνο να καθυστερήσουμε τον ερχομό της καταστροφής". Φταίω εγω μετά να φουρκιστώ! Ω, τις σαλαμάνδρες του Δία, ω, τις ραπτομηχανές της Εστίας και τα φτερά παγωνιού της Ήρας, αν έτσι είναι η τύχη του κόσμου τότε δεν ζω εδω. Δε θέλω να παραιτηθώ εδω ακούγοντας μοναχικά τραγουδάκια και ονειροπολώντας το ανέλπιστο αύριο, μουρμουρίζοντας και πλέκοντας άπλεκτες μελλοντικές πλοκές. Δεν το γουστάρω βρε αδερφέ! Και στο κάτω κάτω, τώρα αποκτήσαμε και τρίγωνες τυρόπιτες.

Μείναμε όμως, με σφαιρικά μυαλά. Και τα σφαιρικά μυαλά, δεν τρυπάνε. Τα τρυπάνε.

Αντί να οργανώσουμε τις γνώσεις μας, ας οργανώσουμε την άγνοιά μας. ³

Επανάσταση, λοιπόν!

1 Xριστοδούλου, Δήμητρα: "Για ένα παιδί που κοιμάται"

2 Κατσαρός, Μιχάλης: "Όταν"

3 Drucker, Peter: "The age of Discontinuity"

by Nausika