Δεν πρόκειται να ανατρέψουν την «κυβέρνηση» ή το «καθεστώς». Οι ίδιοι το γνωρίζουν αυτό πολύ καλά. Αν και παρακολουθούν με μεγάλο ενθουσιασμό και ενδιαφέρον τις εξεγέρσεις στην Τυνησία και στην Αίγυπτο, ανάβουν ένα τσιγάρο και παραδίδονται στον καπνό της απογοήτευσης που φέρνει ο παραλληλισμός. Ανασαίνουν βαριά… Έχουν κουραστεί να αντιμετωπίζονται από τους άλλους ως «επισκέπτες» στη δική τους γη. Φωνάζουν… Δεν τους ακούει κανείς…
Μεταξύ τους έχουν χωριστεί σε παρατάξεις και στρατόπεδα. Ο καθένας τραβάει το δικό του δρόμο και κατηγορεί τους άλλους για «αμπαλατοσύνη». Τη στιγμή που ο τοπικισμός συναντά τις διάφορες αναγνώσεις του μαρξισμού και της φιλελεύθερης ανάγνωσης, η ατμόσφαιρα γίνεται αποπνικτική. Κάθε φορά που περιορισμένης εμβέλειας τουρκοκυπριακές φράξιες επιχειρούν να ενώσουν τη φωνή τους και να διεκδικήσουν μια «ανθρώπινη ζωή» σε τούτο το «γέριμο» νησί, το μόνο που προκύπτει είναι ο ίδιος πονοκέφαλος: Καμία αξιόπιστη πρόταση για το αύριο… Αναθεώρηση σχέσεων με την Άγκυρα… Ναι, αλλά πώς; Πώς θα επιτευχθεί η συμβίωση με το ανερχόμενο κεφάλαιο της Ανατολής; Αντιπαράθεση; Έμπνευση από τα Εξάρχεια των Αθηνών; Ναι, αλλά πώς;
«Ξεκινάμε για να πνίξουμε κάθε είδους εθνοτικό μίσος σε αυτό τον τόπο»… Το εννοούν… Χύνονται στους δρόμους την επόμενη ημέρα… Τουλάχιστον 40.000 άνθρωποι από όλες τις τουρκοκυπριακές παρατάξεις και φράξιες… Μία αποδεκατισμένη κοινωνία βγαίνει στους δρόμους για να γιορτάσει την πικρή μοναξιά της…
Είναι ολομόναχοι, το γνωρίζουν και απελευθερώνουν την οργή τους με συνθήματα: «Άγκυρα, μας έσωσες; Αϊ-σιχτίρ!». Οργή κατά της Άγκυρας… Σε μια περίοδο που η Άγκυρα έρχεται να ανατρέψει τα δεδομένα του «γραφειοκρατικού μηχανισμού» που οικοδόμησε τις προηγούμενες τρεις δεκαετίες, τι άλλο θα περίμενε κανείς από τους Τουρκοκύπριους;
Όμως τι σκέφτονται οι ίδιοι για τους συνοδοιπόρους τους στη νότια πλευρά της πράσινης γραμμής; Κοινός αγώνας για μία ενωμένη νήσο ή τουρκοκυπριακός αγώνας για ένα τουρκοκυπριακό μέλλον;
Οι κινητοποιήσεις της Παρασκευής δεν άφησαν περιθώρια αμφιβολίας. Τι και αν η επαναστατική προκήρυξη της «Συνδικαλιστικής Πλατφόρμας» με τα 13 της σημεία τάχθηκε ξεκάθαρα υπέρ μιας ομοσπονδιακής λύσης στην Κύπρο; Την Παρασκευή οι διαδηλωτές κατέβηκαν στους δρόμους με την πικρία να κυριεύει την κάθε σκέψη τους… «Είμαστε μόνοι και οι Ελληνοκύπριοι φίλοι δεν εννοούν να μας καταλάβουν. Δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για κοινούς αγώνες. Ε/κ κόμματα, συνδικάτα και κοινωνικοί φορείς… Η στήριξή τους είναι επιφανειακή και έχει ένα και μοναδικό στόχο: τον εντυπωσιασμό. Η ριζοσπαστική Αριστερά της Ελλάδας είναι πολύ πιο κοντά στα προβλήματά μας»… Αυτά τα λόγια ακούστηκαν λίγες μόλις ώρες πριν από τις κινητοποιήσεις της Παρασκευής, από τα χείλη των διοργανωτών. Λόγια γεμάτα πικρία, λόγια που ισοπεδώνουν κάθε είδους δήθεν αριστερές και φιλελεύθερες ευαισθησίες και προσποιήσεις στη δική μας πλευρά της πράσινης γραμμής…
του ΝΙΚΟΥ ΣΤΕΛΓΙΑ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου