1979…
Είδε φως…
Σαν το τραγούδι…
Στόχοι και όνειρα και στη μέση πάθος για ζωή…
Ζωή και σχολείο…
Και ζωή της, τα παιδιά στο σχολείο…
Και ξάφνου έρωτας…
Σκίρτημα…
Χαμόγελο…
Παιχνίδι…
Ένας γάμος και όλη ζωή αλλάζει …
Ευτυχία…
Μια εγκυμοσύνη και ακόμη ένα χαμόγελο…
Ευτυχία…
Μια εγκυμοσύνη και όλη ζωή αλλάζει ξανά …
Ευτυχία…
Μια εγκυμοσύνη και ένα παιδί…
Ευτυχία…
Μια εγκυμοσύνη και…
Καρκίνος…
Και τώρα μάχη…
Άνιση…
Πόνος…
Το παιδί;
Πόσο γρήγορη είναι η ζωή;
Φώτα που τρεμοπαίζουν…
Τρεμοπαίζουν…
Καρκίνος…
Θα είσαι πάντα εδώ…
Καλό ταξίδι…
2011
*** Η Μαρία είναι ένα χαμόγελο που το φως του έσβησε άδικα... Το κείμενο όμως δεν είναι γραμμένο για εκείνη μονάχα… Είναι για όλα τα χαμόγελα που τρεμοπαίζει η λάμψη τους…
by Louis
polu dunato loui..
ΑπάντησηΔιαγραφήme siginises loui !!
ΑπάντησηΔιαγραφήτι ευαίσθητο κείμενο... άλλο ένα μπράβο Λούη για το θέμα που πραγματεύεσαι αλλά και για τη λεπτότητα με την οποία το αντιμετωπίζεις. μακάρι όλους μας το φως να μας φωτίζει και να θυμόμαστε την αξία του πριν αυτό αρχίζει να τρεμοπαίζει...
ΑπάντησηΔιαγραφή