Μπάμπης Στόκας - "Κι έμεινα εδώ" (song)

Με έντεχνη διάθεση μπήκαμε στην πρώτη βδομάδα του 2011 και έτσι θα συνεχίσουμε και σήμερα. Χθες ακούσαμε τον Σταύρο Μιχαλακάκο και το Να με καταστρέψεις γλυκά.

Όπως, όμως, λέει και ο Breed στο άρθρο-ανάλυση της φάσης των 16 της Ευρωλίγκα, ο νέος είναι ωραίος αλλά ο παλιός είναι αλλιώς!

Μπάμπης Στόκας, λοιπόν, για σήμερα, και το υπέροχο, γεμάτο εικόνες, χρώματα και συναισθήματα, Κι έμεινα εδώ.

Ακούστε την υπέροχη ερμηνεία, και ζήστε τα συναισθήματα του...

Υ.Γ: "Κι έμεινα εδώ, ν' αναζητώ, και να χαζεύω τις ώρες που λείπεις, κι η μουσική μου να μη βρίσκει σκοπό".

Κι έμεινα εδώ

Σαν μια χορδή που χτυπάει δυνατά
μέσα στο στήθος σου
σαν άστρο που σβήνει
και μια μελωδία που πίσω σ` αφήνει
ημέρα μου, φως μου, ζωή μου
ψυχή μου και πάθος
και λάθος και τέλος και αρχή μου
μικρή μου, πληγή μου.

Κι αφού οι καλοί
σου λένε πάντα την αλήθεια και νικούν
και σε παίρνουν μακριά
γιατί εσύ μου σφυρίζεις
κι αφού θες να βγεις στη βροχή
και να χορέψεις μ` ένα άσπρο μαντίλι
εγώ σ` ακολουθώ.

Κι έμεινα εδώ να προχωρώ
να προσπαθώ να σε κάνω να φύγεις
και το μυαλό μου να μη λέει ''σ` αγαπώ ''.

Κι έμεινα εδώ ν` αναζητώ
και να χαζεύω τις ώρες που λείπεις
κι η μουσική μου να μη βρίσκει σκοπό.

Είναι οι λέξεις, οι στιγμές
είναι οι φίλοι που θα δεις, είν` οι γνωστοί
και θα χορτάσεις μικρές χαρές
και λύπες θα περάσεις.
Κι είν` οι εικόνες, οι μαμάδες, οι μπαμπάδες
τα πτυχία, τα λουλούδια
τα παιδιά στα χειρουργεία
τα φύλλα που μυρίζουν στην αυλή κι ένα φιλί
Κι όπως είναι οι κρύες νύχτες
που δεν έχουν τελειωμό
σαν τα σεντόνια που μας πνίγουν
σαν τα τσιγάρα που μας ρίχνουν.

Είν` οι σκέψεις
που πια μόνες τους γελάνε
και που μας βλέπουν στην αρένα
κι όμως δε μας ακουμπάνε.
Γιατί;