Ένα από τα πιο αγαπημένα τηλεοπτικά πρόσωπα, που μαζί με την ομάδα του έκανε για πολλούς τηλεθεατές το prime time του ΑΝΤ1, μια λατρεμένη συνήθεια.
Ο Αντώνης Κανάκης, κατάφερε να αποκτήσει ένα φανατικό κοινό και να οδηγήσει το «Ράδιο- Αρβύλα» στο βάθρο των πιο πετυχημένων τηλεοπτικών εκπομπών της ελληνικής τηλεόρασης.
Ο ίδιος δε συνηθίζει να γίνεται κόλακας και τολμά να εκφράζει την γνώμη του έξω από τα δόντια, σε μια εποχή που συχνά πολλοί ρέπουν στο να στοχάζονται και να εκφράζονται αγεληδόν.
Σας βλέπουμε αρκετά συχνά με πρόσφατο παράδειγμα την εκπομπή «top-model» όχι μόνο να σχολιάζετε, αλλά και να κρίνετε αρνητικά εκπομπές του σταθμού σας. Δεν δέχεστε κάποιες παρατηρήσεις από το κανάλι όταν το κάνετε;
Έχω πει και στο παρελθόν αρκετές φορές, ότι είναι τουλάχιστον ανέντιμο να κάνεις σάτιρα και να εξαιρείς το ίδιο το κανάλι σου. Η σάτιρα είναι ελεύθερη. Δεν έχουμε δεχθεί παρεμβάσεις από τον ΑΝΤ1, αλλά και να γινόταν δε θα τις αποδεχόμασταν. Θεωρούμε την ελευθερία του λόγου μας ως βασική προϋπόθεση για να κάνουμε τη δουλειά μας, σε οποιοδήποτε κανάλι κι αν βρισκόμαστε, αλλιώς προτιμούμε να μην είμαστε στον αέρα.
Επίσης έχω πει πολλές φορές, ότι θεωρώ μεγάλη ήττα το γεγονός ότι εν έτει 2010 συνεχίζουμε ακόμα και μιλάμε για την ελευθερία του λόγου, κάτι που θεωρητικά θα έπρεπε να είναι δεδομένο. Με εντυπωσιάζει πάρα πολύ η νοοτροπία όπου το φυσιολογικό θα ήταν το κανάλι να επεμβαίνει και να κάνει παρατηρήσεις σε αυτές τις περιπτώσεις και πως το ότι δεν παρεμβαίνει φαντάζει αφύσικο.
Η εκπομπή σας συνεχίζει να έχει αρκετά υψηλά νούμερα τηλεθέασης. Σας φοβίζει ένα ενδεχόμενο κορεσμού με τον καιρό;
Δε συνέδεσα ποτέ στη ζωή μου, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, όποια κι αν ήταν τα νούμερα, την αξιολόγηση της δουλειάς μου με τα νούμερα τηλεθέασης.
Ειδικά αυτήν την περίοδο που η μανία που υπάρχει με τα νούμερα έχει φτάσει σε αστεία επίπεδα, μια νουμερολαγνεία αδιανόητη την οποία προσωπικά δε μπορώ να κατανοήσω, δε θέλω να συμμετέχω σε όλο αυτό το πανηγύρι με τα νούμερα. Το παράδοξο είναι ότι το πανηγύρι αυτό ξεκινάει μέσα από την ίδια την τηλεόραση και βέβαια κάνει κακό στην ίδια την τηλεόραση.
Τα νούμερα είναι μια πολύπλοκη υπόθεση, τις περισσότερες φορές αναλύονται ή παρουσιάζονται με πολύ λανθασμένο ή επιδερμικό και πλασματικό τρόπο. Η υπόθεση νούμερα, η υπόθεση AGB είναι μια πολύ μεγάλη συζήτηση την οποία βέβαια δε μπορούμε να κάνουμε αυτήν τη στιγμή.
Ο πιθανός μελλοντικός κορεσμός είναι τελείως άσχετος με τα νούμερα και το πιθανότερο είναι ότι κάποια στιγμή θα έρθει, όπως σε όλα τα πράγματα. Ελπίζω να τον προλάβουμε. Εξάλλου ο σημαντικότερος κορεσμός είναι ο κορεσμός του ίδιου του δημιουργού, όταν εμείς δηλαδή νιώσουμε ότι είμαστε πολύ κορεσμένοι με αυτό που κάνουμε. Για την ώρα μας συμβαίνει το αντίθετο.
Αν μπορούσατε να ξεχωρίσετε το καλύτερο σχόλιο, που έχετε ακούσει για την εκπομπή σας, ποιο θα επιλέγατε και γιατί;
Έχουμε ακούσει πολλά κολακευτικά λόγια και ευχαριστούμε πολύ τους ανθρώπους που μας τα στέλνουν και εκφράζουν την αγάπη τους. Άνθρωποι που ξεπερνούν άσχημες ψυχολογικές καταστάσεις με την παρέα αυτή, ή περνούν μια ασθένεια με την παρέα αυτή, γυναίκες που περνούν την εγκυμοσύνη τους και στο τέλος γεννούν το παιδί τους με γέλια, όλα αυτά είναι πολύ όμορφα και συγκινητικά.
Αυτό που πρέπει να ομολογήσω ότι χαίρομαι που το ακούμε αρκετά συχνά, είναι όταν μας λένε ότι «ανοίξαμε την τηλεόραση πάλι» ή «είστε το μόνο ή ένα από τα λίγα πρόγραμμα που παρακολουθούμε στην τηλεόραση». Δηλαδή άνθρωποι που με το σχόλιο τους αυτό, δηλώνουν ότι δεν παρακολουθούν σχεδόν καθόλου τηλεόραση, απλά παρακολουθούν «Ράδιο Αρβύλα».
Tο ράδιο αρβύλα, μέσα από την σάτιρα αλλά και μέσω προσωπικών σας σχολίων παίρνει συχνά πολιτική στάση απέναντι στα γεγονότα. Εσείς αισθάνεστε την ευθύνη μια τέτοιας «παρέμβασης» στην κοινή γνώμη και ιδιαίτερα στην νεολαία, που σας παρακολουθεί πιστά;
Από τη στιγμή που είσαι στον αέρα και κάνεις χρήση ενός τόσο ισχυρού μέσου όσο η τηλεόραση, αυτή η ευθύνη όπως την χαρακτηρίζετε, αναμφισβήτητα πρέπει να υπάρχει αλλά με μία ειδοποιό διαφορά.
Δεν πρέπει να είναι ευθύνη με την έννοια του βάρους, με την έννοια του εγκλωβισμού, του αυτοπεριορισμού, της αυτολογοκρισίας, αλλά πρέπει να έχει τη μορφή ενός ενστίκτου, το οποίο λειτουργεί αθόρυβα, ως ένας αυτόματος μηχανισμός. Βέβαια το ένστικτο αυτό έχει να κάνει με την αντίληψη, την κρίση, το ήθος, την παιδεία, την ποιότητα του κάθε ανθρώπου.
Πολλοί σκέφτονται για εσάς : «Τι ωραία, που περνάνε οι τύποι και πόσο γελάνε κάθε μέρα..» Στην πραγματικότητα όμως ,πόσο πιεστικό είναι να δουλεύεις γι' αυτό το αποτέλεσμα, που παρακολουθούμε;
Αυτό που αναφέρετε στην ερώτησή σας είναι μια μεγάλη παρανόηση, αλλά κανείς δε μπορεί να κατηγορήσει την μερίδα του κόσμου που το αντιμετωπίζει έτσι. Υπάρχει δηλαδή μια μερίδα κόσμου που πιστεύει ότι όλο αυτό το πράγμα είναι μια πολύ απλή υπόθεση.
Η πραγματικότητα όμως είναι τελείως διαφορετική. Πρόκειται για μια πολύ πιεστική διαδικασία, πολύ δουλειά, μια πολύ σκληρή καθημερινότητα σε επίπεδο πίεσης και ωρών εργασίας. Όμως αυτό δεν πρέπει να ενδιαφέρει τους τηλεθεατές και πρέπει να φαίνεται εύκολο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου