Ζήτω ο Ερντογανισμός !

14 Σεπτεμβρίου 1980: Η Αριστερά «αυτοκτόνησε»…

Το καλοκαίρι δεν λέει να παραχωρήσει τη θέση του στο φθινόπωρο. Ζέστη αφόρητη στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης. Οι δρόμοι άδειοι. Μεσημεριανή ώρα και η κίνηση στους δρόμους της Πόλης είναι περιορισμένη. Όμως δεν ευθύνεται η ζέστη για την περιορισμένη κυκλοφορία. Μόλις δυο ημέρες νωρίτερα, είχε εκδηλωθεί στρατιωτικό πραξικόπημα. Οι ένοπλες δυνάμεις ανέτρεψαν την έννομη τάξη, στο όνομα της διατήρησης της τάξης και της ασφάλειας του τουρκικού έθνους.

Στις στάσεις δεν υπάρχουν πια λεωφορεία αλλά τεθωρακισμένα. Τα αστυνομικά οχήματα τρέχουν με τρελές ταχύτητες στις άδειες λεωφόρους της Πόλης. Μεταφέρουν «αντιφρονούντες» στα κρατητήρια. Σπάνε και ισοπεδώνονται πόρτες κατοικιών. Γρονθοκοπούνται πατέρες μπροστά στα μάτια των παιδιών τους. Οι μυστικές υπηρεσίες αρπάζουν γυναίκες από τα κρεβάτια τους. Τις σέρνουν από τα μαλλιά στο δάπεδο. Στρατιωτικοί, αστυνόμοι και άνθρωποι των μυστικών υπηρεσιών κλοτσούν, βρίζουν και «στοιβάζουν» στα αστυνομικά και στα στρατιωτικά φορτηγά όσους «αντιφρονούντες» εντοπίζουν.

Η πλειοψηφία των «αντιφρονούντων» αποτελείται από αριστερούς ιδεολόγους. Στην «παρέα» τους «εντάσσονται» και κάποιοι γκρίζοι λύκοι. Στην Τουρκία του 1980, για τη χούντα, ο «μη ελεγχόμενος» εθνικισμός εξισώνεται με τον μαρξισμό και τον λενινισμό. Έτσι γεμίζουν ασφυκτικά τα κελλιά. Εκατομμύρια πολίτες «στοιβάζονται» με τις κλοτσιές πίσω από τα κάγκελα των φυλακών.

14 Σεπτεμβρίου 1980… Μεσημεριανή ώρα… Ανοίγουν τα παράθυρα των πάνω ορόφων των κρατητηρίων. Οι κρατούμενοι χαίρονται. Λίγος φρέσκος αέρας ίσως να διώξει τον ιδρώτα και τον φόβο. Όμως τα παράθυρα δεν έχουν ανοίξει για αυτό τον σκοπό. Τα παράθυρα έχουν ανοίξει για να πεταχτεί έξω, με δεμένα τα χέρια και τα μάτια, ό,τι πολυτιμότερο έχει η Τουρκία, τα μυαλά που σκέφτονται και τα κορμιά που εργάζονται ατέρμονα για τη μάνα γη της Ανατολής. Χωροφύλακες και δεσμοφύλακες δένουν τα χέρια των κρατουμένων σε μια σάπια καρέκλα, τη σηκώνουν στον αέρα και την πετούν στο κενό μαζί με τον κρατούμενο…

Η Αριστερά της Τουρκίας εξοντώνεται…

Με τις ευλογίες της πολιτισμένης Δύσης…

Η Αριστερά δεν υφίσταται πλέον…

«Αυτοκτόνησε», είπαν κάποιοι…

14 Σεπτεμβρίου 2010: Ζήτω ο ερντογανισμός!

Πανηγυρισμοί σε Ελλάδα, Κύπρο, Ευρώπη και Αμερική. «Κέρδισε ο αναθεωρητής, ισλαμιστής Ερντογάν», γράφουν τα μέσα. «Οι κεμαλιστές την έπαθαν, ζήτω η ελευθερία του κεφαλαίου», φωνάζουν οι ιχνηλάτες των εφημερίδων. Αναλύσεις άνευ ουσίας και περιεχομένου κυνηγούν η μια την άλλη… Πολύ μπλα μπλα…

Τι συμβαίνει στην Τουρκία ερήμην της Αριστεράς; Την Κυριακή η «Κ» κατέβαλε προσπάθειες για να προβληματίσει – να προϊδεάσει τον αναγνώστη της για το ποια είναι η σύγχρονη πραγματικότητα στην Τουρκία. Τονίστηκε ένα συγκεκριμένο σημείο: Το δημοψήφισμα της Κυριακής – στο οποίο επικράτησε με ποσοστό 58% ο κ. Ερντογάν – σηματοδότησε την απαρχή της μεγάλης ρήξης στους κόλπους της τουρκικής Δεξιάς. Μια Δεξιά που στοχεύει στη χειραγώγηση των οικονομικά ασθενέστερων τάξεων και των διάφορων εθνικών και θρησκευτικών ομάδων (Ερντογάν και οι οπαδοί του) ή μια Δεξιά που αρνείται την ύπαρξη αυτών των τάξεων και αυτών των ομάδων («κεμαλιστές»); Αυτό ήταν το δίλλημα ενώπιον του οποίου βρέθηκε η τουρκική κοινωνία την περασμένη Κυριακή.

Μια Δεξιά που απευθύνεται στην τουρκική κοινωνία με συντηρητικούς και θρησκευτικούς όρους (Ερντογάν και οι οπαδοί του); Ή μια Δεξιά που επιμένει στη (βίαιη) επιβολή της ενιαίας, τουρκικής, κοσμικής ταυτότητας («κεμαλιστές»); Μια Δεξιά που αντιμετωπίζει τους γείτονες της Τουρκίας ως χώρο ανάπτυξης της δράσης του ανερχόμενου τουρκικού κεφαλαίου (Ερντογάν και οι οπαδοί του) ή μια Δεξιά που αντιμετωπίζει τους γείτονές της μέσα από την απαρχαιωμένη οπτική γωνία του Ψυχρού Πολέμου («κεμαλιστές»);

Τρία με τέσσερα εκατομμύρια Τούρκοι πολίτες σφράγισαν την επιλογή της τουρκικής κοινωνίας (Ψήφισε το 77,5% των ψηφοφόρων, η διαφορά μεταξύ του «ναι» και του «όχι» εκτεινόταν στις 18 μονάδες, με μετακίνηση 9 μονάδων θα μπορούσε να είχε επικρατήσει το «αντίπαλο» στρατόπεδο των «κεμαλιστών», 9 μονάδες ισοδυναμούν με 3-4 εκατομμύρια Τούρκους ψηφοφόρους, μια μερίδα πολιτών που «έκλεψε» ο κ. Ερντογάν από τους Γκρίζους Λύκους και τις άλλες δυνάμεις της Δεξιάς): την επικράτηση της πρώτης εκδοχής της Δεξιάς.

Επικράτησε ο «ερντογανισμός»… Η Αριστερά «αυτοκτόνησε» πριν τριάντα χρόνια… Ζήτω η Δεξιά! Ζήτω η ανωτερότητα της τουρκικής / μουσουλμανικής / σουνιτικής ταυτότητας! Ζήτω το κεφάλαιο! Ζήτω η χειραγώγηση της κοινωνίας!

Ζήτω ο «ερντογανισμός»!

του ΝΙΚΟΥ ΣΤΕΛΓΙΑ

πηγή: kathimerini.com.cy