Περι κεράτων και άλλων... τεράτων ! (Part 1)

Και ενώ οι ζέστες έχουν σφίξει για τα καλά και ο περισσότερος κόσμος ετοιμάζεται για διακοπές εμείς που είμαστε εργαζόμενα κορίτσια και αναμένουμε η μια την άδεια της και η άλλη ένα θαύμα (καθ΄ότι high season) στο μαγικό κόσμο του τουρισμού αποφάσισαμε να θίξουμε ένα επίκαιρο πάντα θέμα, που το καλοκάιρι έχει την τιμητική του!

Tο κέρατο, αγαπούλες, φύεται επι της κεφαλής και είναι συνήθως αόρατο από τον κατέχοντα, την ίδια στιγμη που είναι ολοφάνερο και πασιφανές για τον κοινωνικό περίγυρω και τον αμαρτώντα σύντροφο...

Τα κέρατα: πληθυντικός αριθμός, δηλώνουν το πλήθος και εν προκειμένω την επανειλημμένη απιστία. Απιστία: λέξη σύνθετη από το στερητικό μόριο α και τη λέξη πίστη, θηλυκού γένους. Σημαίνει την αδυναμία πίστης και αφοσίωσης σε ένα πρόσωπο, η οποία τελευταία είναι αδύνατη, εδώ που τα λέμε, μετά το πέρας ενός χρονικού διαστήματος και εφόσον δεν μιλάμε για έγγαμη κατάσταση... Kατά το κοινώς λεγόμενον, αν βαρέθηκες την φιλολογική ανάλυση ΤΟ ΑΣΥΓΚΡΑΤΗΤΟ ΣΟΥ ΝΑ ΕΝΔΙΔΕΙΣ ΣΤΗ ΓΟΗΤΕΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΠΛΗΝ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ... Eίναι η κομβική εκείνη στιγμή που το τραγούδι "λιγό κρασί, λίγο θάλασσα και τ' αγόρι μου" αντικαθίσταται με τη φωνή του Κώστα Μαρτάκη "ΚΑΝΩ ΟΤΙ ΘΕΣ" !

Kαι μην ακούσω καμιά να λέει ότι είναι ανδρικό προνόμιο, γονίδιο ή ελάττωμα γιατί θα βγώ από τα ρούχα μου καλοκαίρι καιρό που δεν είναι και δύσκολο...Nα θυμήσω ότι η γυνή είναι μεν συναισθηματική αλλά, για όσες δεν το θυμούνται, συνδέεται χρόνια τώρα με το πυρ και την αδηφάγα θάλασσα... Όπερ μεθερμηνευόμενον εστί, άμα δεν κουνήσει η σκύλα την ουρά της δεν τη βλέπει ο σκύλος...

Να ρωτήσω με τι απατούν οι άνδρες ;;; ε ;;; Με γυναίκες... 99% (ο θεός να τις κάνει) αλλά τέλος πάντων ανήκουν στο είδος μας... Θυμίζω ακόμη ότι στην πραγματικότητα η ΕΥΑ δάγκωσε το μήλο, ο ΑΔΑΜ απλώς της έδειξε την ομορφιά του δένδρου. Οχι ότι ο ανήρ είναι άμοιρος ευθυνών αλλά τ' αγαπώ τ' αγόρια (με τη μητρική έννοια του όρου) άσε που έχω μάτια και βλέπω πώς κυκλοφορούμε ντυμένες σαν περιοδεύουσα πρόκληση και πρόσκληση στο προπατορικό αμάρτημα...

Έτσι λοιπόν θεωρώ το κέρατο απαράδεκτο μεν, αναπόφευκτο δε και το λέω εγώ που δεν κερατώνω ποτέ από ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ... Ωστόσο επιτρέψτε μου να θυμίσω ότι η ανθρώπινη φύση είναι συνδεδεμένη με το πάθος και το λάθος και η πτώση μας από τον παράδεισο έχει συντελεστεί χρόνια πριν... οπότε ΠΟΙΑ Η ΛΥΣΙΣ ;;;

Ας πιστέψουμε στο όραμα της αιώνιας αγάπης και αφοσίωσης κρατώντας ανοιχτές τις πύλες του παραδείσου αλλά ας βρισκόμαστε που και που ανεκτικοί απέναντι στην αμαρτία... γιατί όπως πολύ σωστά τραγούδησε η Αρλέττα:

ΤΟΥ ΕΙΠΑ ΠΑΠΟΥΛΗ ΤΙ ΖΗΤΑΣ ΕΔΩ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΓΙΟ ΑΥΤΟ
ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΤΕΚΝΟΝ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ
ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΘΟΣ
ΠΡΟΧΘΕΣ ΑΡΓΑ ΣΤΟ ΜΠΑΡ ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ
ΒΡΕΘΗΚΑ ΠΑΛΙ ΝΑ ΤΑ ΠΙΝΩ ΜΕ ΕΝΑΝ ΑΓΙΟ
ΚΑΘΟΤΑΝΕ ΣΤΟ ΔΙΠΛΑΝΟ ΣΚΑΜΠΟ
ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΟΥΣΕ ΜΕ ΟΥΙΣΚΙ ΚΑΙ ΝΕΡΟ
ΚΟΙΤΑΞΕ ΓΥΡΩ ΤΟΥ ΣΤΕΓΝΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΘΥΣΜΕΝΟΥΣ
ΚΑΙ ΜΟΥ ΠΕ ΕΓΩ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΑΩ ΤΟΥΣ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΥΣ
ΚΑΙ ΜΟΥ ΠΕ:
ΑΝ ΘΕΣ Ν' ΑΓΙΑΣΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΑΜΑΡΤΗΣΕΙΣ
ΚΑΙ ΑΝ ΠΡΟΛΑΒΕΙΣ ΑΣ ΜΕΤΑΝΟΗΣΕΙΣ

Εν τελει, το κέρατο μπορώ να το καταπιώ, να το ξερό-καταπιώ για την ακρίβεια, ναι δεν λέω οτι θα στήσω πάρτυ αν βρεθώ να χτυπάω στα κουφώματα, αν τρυπάω το ταβάνι και αν μοίαζω με το Ρούντολφ το ελαφάκι (και δεν είναι χριστούγεννα ή απόκριες), αλλά ομολογώ ότι υπάρχουν και χειρότερα σε μια σχέση και αυτά δεν είναι τα κέρατα αλλά τα τέρατα... Της ζήλιας, της βαρεμάρας, της αδιαφορίας, της ρουτίνας, της έλλειψης... ότι μορφή και αν έχει η τελευταία... γιατί καταλήγω ότι δεν έχει τόση σημασία τελικά αν κάποιος βρεθεί κάποια στιγμή και αλλού, αλλά το πρόβλημα είναι να βρίσκεται συνεχώς ΑΛΛΟΥ! Το μαζί δεν εξαρτάται πάντα από το πόσοι και πού, αλλά κατά την γνώμη μου αρκούν δύο και να μπορούν ΠΑΝΤΟΥ, και σίγουρα όχι ΠΑΝΤΑ! Και ούτε για ΠΑΝΤΑ. Το ΠΟΤΕ και το ΠΑΝΤΑ είναι οι πιο εύκολα ανατρεπόμενες καταστάσεις στον κόσμο μας...

Ισως λοιπόν το κέρατο να είναι μια αφορμή για να βρεθούν 2 άνθρωποι σε πόλεμο και σίγουρα όχι η αιτία... Γιατί ποιος ψάχνεται και παραέξω όταν έχει το ιδανικό για αυτόν;

ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΙΘΕΤΑΙ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΔΙΤΤΑ... ΤΕΡΑΤΑ Η ΚΕΡΑΤΑ ;;;

by Sissy