Αναζητούν τα μυστικά της αιώνιας αγάπης !

Όταν μαθαίνουμε ότι χωρίζει ένα ζευγάρι έπειτα από πολλά χρόνια γάμου, συνειδητοποιούμε ότι οι μόνοι άνθρωποι που ξέρουν τι συμβαίνει στ' αλήθεια σε έναν γάμο είναι οι δύο ενδιαφερόμενοι.

Η αλήθεια είναι πως οι περισσότεροι γάμοι, ακόμα και ο δικός μας, αποτελούν μυστήριο για τους έξωθεν θεατές.

Πριν από λίγα χρόνια, ένας ερευνητής του γάμου,ο δρ Ρόμπερτ Λίβενσον, διευθυντής στο Εργαστήριο Ψυχοφυσιολογίας του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, στο Μπέρκλεϊ και οι συνεργάτες του, βιντεοσκόπησαν δέκα παντρεμένα ζευγάρια καθώς μιλούσαν και λογομαχούσαν. Ο δρ Λίβενσον ήξερε εκείνη την εποχή ότι πέντε από τα ζευγάρια είχαν πρόβλημα και στο πέρασμα του χρόνου χώρισαν.

Εκτοτε, ο δρ Λίβενσον έχει δείξει το βίντεο σε 200 ανθρώπους μεταξύ αυτών σύμβουλους γάμου και σχέσεων ζητώντας τους να εντοπίσουν τα ζευγάρια με καταδικασμένους γάμους. Οι εκτιμήσεις τους είναι λάθος τις μισές φορές. «Οι έξωθεν παρατηρητές δεν είναι πολύ καλοί στην αξιολόγηση ενός γάμου», λέει.

Ο γάμος αποτελεί ένα αντικείμενο που συναρπάζει τα τελευταία χρόνια την επιστημονική κοινότητα, η οποία υποβάλλει σε δεκάδες τεστ, ακόμα και σε τομογραφίες εγκεφάλου, παντρεμένα ζευγάρια, για να αποκαλύψει τα μυστικά της αιώνιας αγάπης.

Η δρ Μπιάνκα Ατσεβέντο, ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στη Σάντα Μπάρμπαρα, μελετά τη νευροεπιστήμη των σχέσεων και έχει αρχίσει μια έρευνα για ζευγάρια χρόνια παντρεμένα, που εξακολουθούν να είναι τρελά ερωτευμένα. Μέσω τηλεφωνικών συνεντεύξεων, εντόπισε 274 άντρες και γυναίκες σε μακροχρόνιους γάμους και χρησιμοποίησε ειδικά ερωτηματολόγια για να μετρήσει την ευτυχία και τον έρωτα που νιώθουν.

Η δρ Ατσεβέντο περίμενε ότι λίγα ζευγάρια θα εξακολουθούσαν να είναι ερωτευμένα, αλλά με έκπληξη ανακάλυψε πως το 40% εξακολουθούσαν να έχουν υψηλές βαθμολογίες στην κλίμακα του έρωτα. Το υπόλοιπο 60% δεν ήταν κατ' ανάγκην δυστυχισμένο στον γάμο του. Πολλοί είχαν υψηλά επίπεδα ευτυχίας και παρέμεναν αρκετά ερωτευμένοι, απλώς δεν ήταν πια «στο φουλ».

Σε ένα ξεχωριστό τμήμα της μελέτης, η δρ Ατσεβέντο ζήτησε από 17 μακροχρόνια παντρεμένους εθελοντές και εθελόντριες που δήλωναν τρελά ερωτευμένοι με το ταίρι τους, να υποβληθούν σε τομογραφίες εγκεφάλου. Στόχος της ήταν να διαπιστώσει πώς απεικονίζεται ο μακροχρόνιος έρωτας στον εγκέφαλο. Οι εθελοντές, που ήταν παντρεμένοι επί 21 χρόνια κατά μέσον όρο, είδαν μία φωτογραφία του ή της συντρόφου τους, και μετά τις φωτογραφίες δύο φίλων τους.

Οι τομογραφίες

Οπως έδειξαν οι τομογραφίες, η φωτογραφία του/της συντρόφου ενεργοποιούσε τα τμήματα του εγκεφάλου που σχετίζονται με τον έρωτα όσο τα ενεργοποιεί και σε ζευγάρια που μόλις ερωτεύτηκαν. Υπάρχει όμως και μία διαφορά: στα ζευγάρια με μακροχρόνιο γάμο, ενεργοποιούνται ταυτοχρόνως και τα τμήματα του εγκεφάλου που σχετίζονται με το «δέσιμο» του ζευγαριού εύρημα που υποδηλώνει ότι η ευτυχία και το πάθος στον γάμο είναι αλληλένδετα.

«Τα ζευγάρια αυτά έχουν το αίσθημα της ευφορίας, αλλά ταυτοχρόνως και αυτό της ηρεμίας και της ασφάλειας που νιώθουμε όταν είμαστε πολύ δεμένοι με κάποιον», λέει η δρ Ατσεβέντο.

Πώς τα καταφέρνουν αυτά τα ζευγάρια να κρατούν τη φλόγα ζωντανή; Ολα διατηρούσαν ενεργό ρόλο ένας στη ζωή του άλλου, λέει η δρ Ατσεβέντο. Με άλλα λόγια, «μεγάλωναν μαζί, προχωρούσαν μαζί και δεν ακολουθούσαν ο καθένας την πορεία του». Επιπλέον, έκαναν συχνά νέα πράγματα μαζί και δεν άφηναν τη ρουτίνα να «μουχλιάσει» τη σχέση τους.

πηγή: tanea.gr