Φορολογήστε την εκκλησία τώρα !

Η οικονομική κρίση, το τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας μας και τα σκληρά μέτρα που μας επέβαλε η Ευρωπαϊκή Ένωση δίνουν στον Γιώργο Παπανδρέου μια τεράστια ευκαιρία να προχωρήσει σε μια κίνηση που πολλές κυβερνήσεις έχουν ανακοινώσει στο παρελθόν αλλά καμία δεν έχει τολμήσει να εφαρμόσει: την ουσιαστική φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας. Στην Ελλάδα υπάρχει το εξής παράδοξο: η εκκλησία έχει μια τεράστια ακίνητη περιουσία (υπολογίζεται γύρω στα 700.000.000 ευρώ η αντικειμενική της αξία) αλλά δεν έχει καθόλου έξοδα καθώς οι υπάλληλοί της (κληρικοί) είναι δημόσιοι υπάλληλοι και πληρώνονται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Είναι εντελώς παράλογο μισθωτοί εργαζόμενοι που ζουν με 1500 και 2000 ευρώ το μήνα να χάσουν έναν μισθό για να μπορέσουμε να μειώσουμε το έλλειμμα και να μην υπάρχουν σημαντικά έσοδα από μια τέτοια τεράστια περιουσία. Η πρότασή μου μάλιστα είναι να μην φορολογηθεί η περιουσία αυτή με τα κριτήρια ενός Νομικού Προσωπικού Δημοσίου Δικαίου αλλά με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο θα φορολογηθεί και ένας ιδιώτης ο οποίος έχει μεγάλη ακίνητη περιουσία (δηλαδή με 1%). Με αυτόν τον τρόπο, το κράτος θα κερδίσει 7.000.000 ευρώ, ένα ποσόν το οποίο δεν είναι καθόλου αμελητέο στις δύσκολες αυτές εποχές για τα δημόσια οικονομικά.

Αυτό βέβαια είναι ένα ήπιο μέτρο το οποίο είναι ρεαλιστικά δυνατόν να υλοποιηθεί και θα έχει σίγουρα την αποδοχή του κόσμου ο οποίος θα αισθανθεί ένα ελάχιστο μέτρο κοινωνικής δικαιοσύνης και ότι δεν είναι πάντα ο μισθωτός και ο συνταξιούχος αυτοί που την πληρώνουν. Εάν ο Γιώργος Παπανδρέου δεν εφαρμόσει αυτό το μέτρο σε μια τέτοια συγκυρία θα είναι ιστορικά υπεύθυνος για μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία να μπει τάξη στις σχέσεις κράτους και εκκλησίας. Ένα άλλο μέτρο θα μπορούσε να είναι ότι με την υπόλοιπη περιουσία που θα απομείνει στην εκκλησία μετά την εφαρμογή του μέτρου (693.000.000 ευρώ), η εκκλησία να πληρώνει από μόνη της τους υπαλλήλους της.

Εάν ρωτάγατε εμένα βέβαια θα πρότεινα ένα πιο δραστικό μέτρο: την πλήρη δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας υπέρ του κράτους. Τι την χρειάζεται άλλωστε την περιουσία η εκκλησία; Πνευματικό έργο δεν προσφέρει; Είχε ο Χριστός κτήματα, κτήρια, εκτάσεις, εταιρείες; Είναι οι επενδύσεις συνυφασμένες με την χριστιανική διδασκαλία; Προσφέρεται κάτι στους πιστούς μέσω της εκκλησιαστικής περιουσίας; Όσο για την φιλανθρωπία, εάν το κράτος αποκτήσει την εκκλησιαστική περιουσία μπορεί μια χαρά να την αντικαταστήσει στον ρόλο αυτόν. Ανέγερση άλλων εκκλησιών δεν έχουμε ανάγκη. Γέμισε ο τόπος. Κάθε γειτονιά, κάθε βράχος, κάθε απομακρυσμένη γωνία της πατρίδας μας έχει και μια εκκλησία. Στα μοναστήρια θα μπορεί να υπάρχει δυνατότητα να ενοικιάζεται από το κράτος μια έκταση γης για να καλλιεργείται και να βγάζουν οι μοναχοί τα προς το ζην. Άλλωστε ο ασκητισμός είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον μοναχισμό. Ένας μοναχός έχει αποποιηθεί τα υλικά αγαθά και έχει στραφεί προς τον Θεό. Δεν έχει ανάγκη από υλικά αγαθά. Γι' αυτό θα πρέπει να τα προσφέρει στους άλλους που είναι λιγότερο πνευματικοί άνθρωποι και τα έχουν...

Οι στιγμές που περνάμε είναι ιδιαίτερα κρίσιμες για την χώρα μας. Ας αποδείξει η εκκλησία ότι δεν είναι γεμάτη από υποκρισία και ας συμπαρασταθεί, μέσω της φορολόγησης της περιουσίας της, στον λαό (ο οποίος είναι και το ποίμνιό της) που δοκιμάζεται. Η αγάπη και η αλληλεγγύη δεν είναι λόγια. Χρειάζονται αποδείξεις.