Κυριακή 29 Ιουνίου 2014

Ψάξε, ψάξε και θα το βρεις


Μόνο ειδικός δεν είμαι σε ό,τι έχει να κάνει με την πολιτική, αλλά - με αφορμή το "συνέδριο" του Ποταμιού στο Λαύριο - θέλω να μοιραστώ μερικές σκέψεις, χωρίς καμία αρνητική προδιάθεση απέναντι στον ιδρυτή του και όσους στηρίζουν τις ελπίδες τους για μία φρέσκια φωνή στο πολιτικό σύστημα σε αυτό.

Αρχικά, ποιοι ψήφισαν Ποτάμι στις ευρωεκλογές και κυρίως ΤΙ ψήφισαν αυτοί που το εμπιστεύτηκαν; Μιλώντας με αρκετούς ανθρώπους από όλα τα κοινωνικά στρώματα και μορφωτικά επίπεδα, έχω βγάλει το συμπέρασμα πως οι περισσότεροι στις ηλικίες 18-28 ψήφισαν με τη λογική του "αφού όλοι είναι κλέφτες, ας ψηφίσω κάτι καινούργιο που δεν έχει δοκιμαστεί" με αποτέλεσμα να οδηγούνται στα λεγόμενα "μικρά" κόμματα. Επίσης, είναι πολύ σπάνιο να μιλήσεις με ψηφοφόρο σε αυτήν την ηλικία που να έχει άποψη (και να μπορεί να την υποστηρίξει) σχετικά με την Τρόικα και το μνημόνιο το οποίο μοιάζει να είναι προϊόν μιας διεθνούς συνωμοσίας κατά της Ελλάδας και πέραν τούτου ουδέν. Ένα "κακό" για το οποίο οι Έλληνες είναι παντελώς άμοιροι ευθυνών και που οι "νεοναζί" της Μέρκελ και του ΔΝΤ μας έχουν επιβάλλει. Επίσης, με δεδομένο ότι ο τωρινός πρωθυπουργός χλεύαζε και λοιδορούσε το μνημόνιο μέχρι να εκλεγεί (και να το στηρίξει ακόμα περισσότερο), καθιστά την όποια πρόβλεψη για το ποια πολιτική θα ακολουθήσει ο επόμενος πρωθυπουργός και κάθε κόμμα της αντιπολίτευσης αδύνατη.

Επειδή όμως το θέμα δεν είναι ακριβώς αυτό, ας επιστρέψουμε στο Ποτάμι. Τι είναι αυτό το νέο κίνημα; Τόσους μήνες μετά την ίδρυση του και ακόμα δεν υπάρχει μία σαφής απάντηση. Με δεδομένο λοιπόν ότι ακριβείς θέσεις δεν υπάρχουν, και - ακόμα περισσότερο - όταν απέσπασε ένα τεράστιο ποσοστό στις Ευρωεκλογές δεν υπήρχαν, με τι σκεπτικό το εμπιστεύτηκαν όσοι το εμπιστεύτηκαν;

Λόγος 1: Ο Θεοδωράκης είναι "cool". Όλοι έχουμε δει εκπομπές του στην τηλεόραση, όλοι προβληματιζόμαστε με τα ζητήματα που θίγονται σε αυτές και στους περισσότερους αρέσει και το στυλ του, οπότε - από τη στιγμή που τίμιος φαίνεται να είναι - γιατί να μην είναι και καλύτερος από τους υπόλοιπους. (Δεν σας φαίνεται λίγο απλοϊκό όλο αυτό; Και όμως, με την ίδια λογική εκλέχτηκαν και ο Χαϊκάλης και άλλοι παντελώς ανίδεοι με την άσκηση της πολιτικής.)

Λόγος 2: Ο Σαμαράς δεν τα έχει πάει καλά, ο Σύριζα δεν με εκφράζει και αυτός είναι ένας τρόπος να στηρίξω κάτι νέο και να περάσω το μήνυμα για αλλαγή. Μα, ποια αλλαγή; Σε μία από τις λίγες συνεντεύξεις του ο Θεοδωράκης ξεκαθάρισε ότι θα συγκυβερνούσε και με ΝΔ και με Σύριζα. Είναι δηλαδή σαν να λέμε ότι στην κυβέρνηση να είμαι και όποια γραμμή και αν ακολουθηθεί, όσο καταστροφική και αν είναι αυτή (για κάποιους η καταστροφή είναι η παραμονή στο μνημόνιο και το ευρώ, για κάποιους το αντίθετο), εγώ θα είμαι εκεί.

Λόγος 3: Θα ήθελα να υπάρχει ένα αντίβαρο (στην τωρινή θέση του ΠΑΣΟΚ) που να μην είναι ούτε εντελώς μνημονιακό ούτε εντελώς αριστερό, ώστε - ό,τι και αν βγει - να υπάρξει μία ισορροπία. Αυτό το καταλαβαίνω απόλυτα με την έννοια  ότι είναι τόσα τα προβλήματα και στη ΝΔ και στο Σύριζα που είναι απόλυτα λογικό κάποιοι να θέλουν να "σωθούν" και από τα δύο.

Τα συμπεράσματα που βγάζω εγώ με βάση τα παραπάνω είναι δύο. Πρώτον, κανείς πια δεν ενδιαφέρεται για την πρακτική ικανότητα των πολιτικών να ασκούν εξουσία. Το βασικό κριτήριο είναι το προφίλ που έχουν και κυρίως το κατά πόσο φαίνονται τίμιοι. Δεύτερον, είναι τόσο λίγη η πληροφόρηση των ψηφοφόρων που βασίζεται αποκλειστικά στον κοινωνικό περίγυρο και στην (απόλυτα δικαιολογημένη) απαξίωση του πολιτικού συστήματος.

Μήπως ήρθε η ώρα να ακούσουμε όλες τις πλευρές χωρίς παρωπίδες και, κυρίως, να ενδιαφερθούμε αρκετά ώστε να έχουμε μια σοβαρή άποψη για όλες; Μήπως να προσπαθήσουμε να αντιληφθούμε το μερίδιο των ευθυνών που μας αναλογεί για την κατάσταση της χώρας και τελικά να αποφασίσουμε με βάση το τι είναι εφικτό και ρεαλιστικό και όχι τι είναι ιδανικό;

Υ.Γ. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι απείρως πιο καταρτισμένοι από τον γείτονα και τον όποιον φοιτητοπατέρα για να μας καθοδηγήσουν  σε αυτήν την προσπάθεια, αξίζει να τους ψάξετε γιατί αυτούς (σε αντίθεση με την Στεφανίδου) αξίζει πραγματικά να τους ακούσετε.



5 σχόλια:

  1. Πολύ ενδιαφέρον το θέμα που έθιξες!! Θα σταθώ στο εξής:'Μήπως ήρθε η ώρα να ακούσουμε όλες τις πλευρές χωρίς παρωπίδες και κυρίως, να ενδιαφερθούμε αρκετά ώστε να έχουμε μια σοβαρή άποψη για όλες ;''
    Δυστυχώς από το μεγαλύτερο ποσοστό των νέων γυρω μου,καταλαβαίνω πως μόνο να ενδιαφερθούν δε θέλουν! Και πάλι μασημένη τροφή αναζητούν! Ο θεσμός της οικογένειας κάνει τόσο ΄΄καλα΄΄τη δουλειά του....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. h oikogeneia den einai panta kaki epirroi alla sunithws den uparxei oute ekei mia emperistatwmeni apopsi...gia na akousoume kathe plevra den arkei mono na exoume anoixto mualo alla kai mia stoixeiwdh istoriki eikona tou plaisiou sto opoio kineitai kathe xwros me ta arnitika kai ta thetika tou..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θα συμφωνήσω με την ανάλυση σου για το τι οδηγεί πολλούς από τους ψηφοφόρους στο Ποτάμι. Θα μπορούσε να προσθέσω επίσης το προφανές κενό στον κεντροαριστερό χώρο που αφήνει χώρο για διάφορες πρωτοβουλίες. Το γεγονός επίσης ότι στο ευρωψηφοδέλτιο τους υπήρχαν διάφορες προσωπικότητες κοινής αποδοχής. Επιπλέον στο ότι η ψήφος θεωρείται παραδοσιακά πιο ελαστική σε αυτές τις εκλογές. Τέλος, θα συμφωνήσω με το γεγονός ότι θα πρέπει να κατανοήσουμε όλες τις πλευρές και να προσπαθήσουμε να κρίνουμε με κριτική σκέψη τα διάφορα επιχειρήματα.

    Παρ' όλα αυτά: 1. Το γεγονός ότι δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών δεν απενοχοποιεί την στάση των εξωγενών παραγόντων. Δεν ισχύει ή το ένα ή το άλλο.
    2. Αμφισβητώ ότι η ικανότητα των επαγγελματιών πολιτικών είναι εγνωσμένη. Για την ακρίβεια, δεν θεωρώ ότι άνθρωποι που έχουν βγει από την κομματικό σωλήνα ή δεν έχουν δουλέψει σε κάποιο άλλο επάγγελμα είναι ικανοί να διαχειριστούν κρίσιμα πολιτικά ζητήματα. Είναι σημαντική η πολιτική ικανότητα αλλά είναι σημαντική και η καλή πρόθεση και η εμπειρία της ζωής.
    3. Υπάρχουν διάφοροι δρόμοι του εφικτού και του ρεαλιστικού. Το σημαντικό είναι ποιες είναι προτεραιότητες τίθονται κάθε φορά. Δεν υπάρχει ένας δρόμος. Εάν πιστέψουμε ότι υπάρχει ένας δρόμος τότε γινόμαστε αιχμάλωτοι των εκβιασμών που τίθονται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ ενδιαφέρον κείμενο, Ερρίκο! Είναι πράγματι πολύ σημαντικό να προσπαθούμε να έχουμε μία εμπεριστατωμένη γνώση και πολιτική άποψη και το ποσοστό στην Ελλάδα που το κάνει είναι ελάχιστο.

    Για μένα είναι σημαντικό να γνωρίζω (ή να προσπαθώ να ψυχολογήσω) τα κίνητρα των ανθρώπων που πολιτεύονται. Είναι ένα από τα κίνητρα τους το πραγματικό τους ενδιαφέρον για το κοινό καλό; Είναι δικά τους τα κίνητρα ή είναι κίνητρα συμφερόντων και τους χρησιμοποιούν;

    Επίσης, συμφωνώ με τον Alejandro στο ότι διαφωνώ με την έννοια του "επαγγελματία πολιτικού". Συνήθως αυτός βγαίνει ο χειρότερος. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν να δώσουν πράγματα από όλους τους χώρους και το αντίθετο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. efxaristw polu gia ta sxolia :) gia mena simasia exei kuriws i ikanotita giati einai kati pou mporei na apodeixtei opws kai i apotelesmatikotita...antitheta i timiotita den einai kati gia to opoio mporei kaneis na einai sigouros giafto kai me eksairesi elaxistes periptwseis den tin vazw stin sunartisi. skepsou poso efkola parasueretai o mesos psifoforos me politikes kampanies pou ginotnai upotithetai "me ton stavrosto xeri".

    ΑπάντησηΔιαγραφή