Κυριακή 11 Μαΐου 2014

Οι αληθινοί άντρες ψηφίζουν Conchita Wurst, του Σταύρου Μιχαλακάκου


Ομοφοβία. Να πω ότι δεν κατανοώ τους ομοφοβικούς; Φυσικά και τους κατανοώ αφού ήμουν ένας από αυτούς. Θυμάμαι να υποστηρίζω με υπέρμετρο ζήλο, σε συζητήσεις, την άποψη ότι η ομοφυλοφιλία είναι κάτι αφύσικο όταν ήμουνα στο σχολείο. Τι άλλαξε; Μα φυσικά μεγάλωσα. Δεν μεγάλωσα ηλικιακά και σωματικά μόνο. Μεγάλωσα πνευματικά και κοινωνικά. Έμαθα να νοιάζομαι όχι μόνο για το δικό μου καλό αλλά και των συνανθρώπων μου.

Όλα όμως είναι ένα ταξίδι και το δικό μου ταξίδι προς τη συγκεκριμένη αλήθεια ξεκίνησε όταν έφυγα από τη μικρή και στενόμυαλη κοινωνία της Κύπρου και πήγα για σπουδές στην Ευρώπη. Αν παρέμενα στην αγαπημένη μου Λεμεσό ίσως και να μην σας έγραφα αυτό το κείμενο ποτέ. Εκεί συνάντησα για πρώτη φορά ανοιχτά ομοφυλόφιλους. Απλοί καθημερινοί άνθρωποι που δεν ζούσαν ζωή "σόδομα και γόμορα" όπως μας είχε περιγράψει ο καθηγητής θρησκευτικών. Ήταν παιδιά που ψάχνανε την αγάπη. Κάπου εκεί άρχισα να αναρωτιέμαι. Γιατί κάποιος να διαλέξει να είναι ομοφυλόφιλος; Γιατί να διαλέξει να τρώει ξύλο στο σχολείο; Γιατί να διαλέξει να είναι θύμα κοινωνικού ρατσισμού; Μήπως τελικά δεν είναι θέμα επιλογής;

Τότε έκανα τη συνηθισμένη σκέψη. "Αν οι ρόλοι ήταν αντίστροφοι;" θα με έλεγαν ανώμαλο, θα κοίταζα τον πατέρα μου να κλαίει και να με διώχνει από το σπίτι και θα ένιωθα εξωγήινος. Όλα αυτά γιατί είμαι εθισμένος στην αγκαλιά μιας γυναίκας. Γιατί εκεί μέσα είναι όλος ο παράδεισος που ελπίζω να συναντήσω σε αυτήν τη ζωή. Τι φριχτός τρόπος να ζεις. Εκεί πόνεσα πραγματικά. Κατάλαβα ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή, άθελα μου, ήμουν ο μπαμπούλας της ιστορίας. Αποφάσισα τότε να αλλάξω στάση πάνω στο θέμα και να μην εκφέρω ομοφοβικές απόψεις.


Δυστυχώς ούτε αυτό ήταν αρκετό. Σε μια κουβέντα με έναν μεσήλικα ομοφυλόφιλο έμαθα για το δράμα της gay κοινότητας τη δεκαετία του '80, όταν μάστιζε ο ιός του ΗIV. Να αγαπιούνται δυο άνθρωποι και να χτίζουν μια ζωή μαζί. Έστω και κρυφά ήταν μια ζωή γεμάτη από αγάπη, συντροφικότητα και αναμνήσεις που ζωντανεύουν με τη θέα κάποιων αντικειμένων. Αντικείμενα που μάζεψαν από τα ταξίδια που έκαναν στη Μαδρίτη και τη Νέα Υόρκη. Όλα μέσα σε ένα σπίτι που αγόρασαν και οι δυο από τις οικονομίες τους. Ξαφνικά ο ένας από τους δυο αργοπεθαίνει στο νοσοκομείο από τον ιό του ΗIV. Ο άλλος απαγορεύεται να τον δει καθώς δεν είναι συγγενής πρώτου βαθμού. Ο άλλος είναι απλά "ο άλλος". Δεν είναι ο άνθρωπος της ζωής του για εκείνες τις μέρες. Αυτό αποφάσισε ένας μακρινός ξάδερφος του μελλοθάνατου ο οποίος θεωρεί την ομοφυλοφιλία αρρώστια. Ο μακρινός ξάδερφος επίσης κληρονομεί τα πάντα αφήνοντας τον "άλλο άρρωστο" άστεγο. Μακριά από το σπίτι του που έχει μέσα όλα τα αντικείμενα που ξυπνάνε αναμνήσεις μιας ζωής που μοιράστηκε με τον άνθρωπο που αγάπησε. Εκεί κατάλαβα ότι η αποδοχή και μόνο πάλι δεν είναι αρκετή. Θέλει αγώνα από όλους μας για να έχουν ίσα δικαιώματα όλοι οι άνθρωποι. Πως θα γίνει αυτό; Με το να μην κρυβόμαστε και να νιώθουμε περήφανοι γι' αυτό που είμαστε. Ο Γιώργος ο ομοφυλόφιλος, ο Αmadi από τη Νιγηρία, ο Σταύρος ο μανιοκαταθλιπτικός.

Χθες, κέρδισε το καλύτερο τραγούδι. Άρτιο συνθετικά και ενορχηστρικά με έναν υπέροχο στιχουργικό παραλληλισμό ενός ανθρώπου που αναγεννιέται από τις στάχτες σαν φοίνικας, στέλνοντας μήνυμα προς διάφορες κατευθύνσεις, κυρίως σε μια Ευρώπη όπου ταλανίζεται από ακροδεξιές οργανώσεις που χαρακτηρίζονται από μηδενική ανοχή στο διαφορετικό. Το μούσι, το οποίο είναι ψεύτικο, προστέθηκε για να είναι και οπτικά ευδιάκριτο το μήνυμα. Αν σε ξένισε αυτό που είδες τότε είσαι το target group του τραγουδιού. Σε σένα μιλάει. Την ιστορία τους την ξέρουν. Εσύ την γνωρίζεις πριν αποφασίσεις τι είναι σωστό και τι λάθος; Πριν εκφραστείς ελεύθερα για το πως πρέπει οι άλλοι να ζουν τη ζωή τους; Ο κόσμος αλλάζει είτε το αποφασίσεις είτε όχι. Θα γίνει καλύτερος. θα υπάρχει περισσότερη αγάπη γύρω μας και λιγότερη βία. Πάρε μια απόφαση. Ή θα γίνεις η αλλαγή που θες να δεις στον κόσμο ή θα ασχολείσαι με τρίχες.



Του Σταύρου Μιχαλακάκου

5 σχόλια:

  1. Υπέροχο κείμενο, Σταύρο. Σκέψεις αληθινά νεανικές και υγιείς. Σκέψεις που δυστυχώς σπανίζουν σ' έναν μεγάλο βαθμό. Και πολύ ειλικρινείς, γιατί μας παρουσιάζεις και τη δική σου πορεία συνειδητοποίησης. Το χθεσινό τραγούδι που ήταν το καλύτερο του διαγωνισμού ήταν πράγματι κάτι παραπάνω από ένα τραγούδι, ήταν ένα μήνυμα ελευθερίας. Και όπως λες, το παρουσιαστικό της Conchita βοήθησε για να κάνει οπτικά ευδιάκριτο το μήνυμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μπράβο Σταύρο. Είμαστε όλοι Α-Ν-Θ-Ρ-Ω-Π-Ο-Ι και είμαστε όλοι διαφορετικοί. Σεβασμός χρειάζεται. Τόσο απλό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. την στρατηγικη της καθε χωρας , και συγκεκρμενα στην περιπτωση της αυστριας, την εχουμε αναγαγει σε "έναν υπέροχο στιχουργικό παραλληλισμό ενός ανθρώπου που αναγεννιέται από τις στάχτες σαν φοίνικας, στέλνοντας μήνυμα προς διάφορες κατευθύνσεις"; απλα ηταν ενα τρικ για να κινησει το ενδιαφερον του κοινου και να παρει ψηφους. οσο για το θεμα που αναπτυσσεται στο αρθρο:και βεβαια δεν μπορουμε να πουμε εμεις πως θα ζουν οι αλλοι τη ζωη τους, αλλα περα απο αυτο νομιζετε οτι χρειαζεται να προκαλουμε με οποιοδηποτε τροπο; δεν ειναι λιγο αδικο για αυτους που υπερασπιζει το αρθρο το να θεωρουμε οτι θα κανουν παντα το ακραιο και θα διατυμπανιζουν την διαφορετικοτητα τους με κραυγαλεες κινησεις;διαφορετικοτητα ειναι και το να μην μπορουν καποιοι να ενταξουν στην αισθητικη τους αυτες τις κινησεις εντυπωσιασμου. αλλο ζω τη ζωη μου, αλλο προκαλω, αλλο ανεχομαι και αλλο αποδεχομαι. σεβασμος απο τον ανθρωπο στον ανθρωπο χρειαζεται τιποτα αλλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αληθινέ άντρα Σταύρο ελπίζω να λες τα ίδια και να καυχιέσαι για το φιλελεύθερο πνεύμα σου, αν δεις και τα παιδιά σου να προκαλούν εμετό στο μισό πλανήτη, και όχι να κάνεις γαργάρες τότε. Αν σκέφτεσαι έστω και λίγο μέσα σου... "μακρυά από μένα αυτό, να μη μου συμβεί"... ψάξου λίγο καλύτερα μήπως το έγραψες το άρθρο χωρίς να σκεφτείς πολύ καλά. Φτάσαμε να επικροτούμε την ανωμαλία για να μη μας πούνε οπισθοδρομικούς. Αληθινός άντρας είναι αυτός που τα βάζει με τις ορδές των ανώμαλων σε έναν κόσμο που πλέον οι ομαλοί είναι μειοψηφία. (Λεωνίδας) Αυτός που θα κλειστεί ισόβια φυλακή κάποια στιγμή επειδή δε θα σταματήσει να υπηρετεί τις αξίες και τα ιδανικά των προγόνων του χιλιάδων χρόνων πίσω. (Κολοκοτρώνης) Τα τελευταία 100 χρόνια οι αλλαγές που έγιναν στην κοινωνία δεν έγιναν εδώ και 3000. Η κοινωνιολογία δεν είναι πληροφορική και οι αξίες και ο πολιτισμός δεν είναι επεξεργαστές υπολογιστών να αλλάζουν κάθε δεκαετία 10.000%.Και ΟΧΙ οι στίχοι του τραγουδιού θυμίζουν πιο πολύ σατανιστική επίκληση με λόγια μίσους και εκδίκησης, παρά νταλκά ενός περιθωριοποιημένου "Εφιάλτη". Μη σου πω στην τελική δεν έπρεπε καν να συμμετέχει το πλάσμα αυτό στο διαγωνισμό λόγω προσβλητικού ονόματος. Βάλε στο google translate την λέξη conchita να δούμε τί σημαίνει, και σκέψου την αγγλόφωνη μάνα να εξηγεί στο 10χρονο αγοράκι της τί ακριβώς συμβαίνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σταύρο δικαιωμα σου να υποστηρίζεις, να είσαι και να κάνεις ότι θες και ότι σου αρέσει, δικαίωμα μας να μην θέλουμε να είμαστε ομοφυλόφιλοι. Δικαίωμα σου είναι να συγκλονίζεσαι από την παρουσία αυτού του πλάσματος και από τα μηνύματα που σου πέρασε. Δικαίωμά μου να είμαι αντιρατσιστής εδώ και δεκαετίες προτού εμφανιστεί αυτό το πρόσωπο που θέλει να με πείσει πως πρέπει να μισώ το αντίθετο φύλο. Δικαίωμα σου να ζούσες στην άγνοια στην Κύπρο και ξαφνικά να είδες το φως και την αλήθεια στην ευρωπαική ομοφυλοφιλία, δικαίωμά μου όμως είναι, αφού η φύση με έκανε άντρα να θέλω να παραμείνω κιόλας άντρας και όχι να με μετατρέψει η υποκειμενική σου γνώμη σε κάτι άλλο, πλάσμα άβουλο με μούσι. Σημειώνω πως επειδή διαγράφονται σχόλια που δεν συμφωνούν με τη συγκεκριμένη άποψη του άρθρου, μη θεωρηθεί πως δεν υπάρχει μέσο αντίδρασης στη λογοκρισία και στη διαγραφή των απόψεών μας, στο 2014 ζούμε, μια διαγραφή δεν φτάνει για να φιμωθεί η ελευθερία του λόγου, της έκφρασης και της διαφορετικότητας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή