Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

Στο κρύο

4:24 μ.μ.    2 comments


Στο κρύο.
Ψυχή μου εκεί που φεύγεις να προσέχεις.
Είναι σκοτεινός ο δρόμος,
ευκαιρία να χαθείς.
Εκεί θα ιδείς οάσεις,
μην ξεγελαστείς!
Σαν και τις άλλες είναι,
απλά προσπέρασε τες.
Πονάνε ξέρεις συνήθως οι οάσεις.
Ας διαχυθεί καλύτερα η ψυχή σου στα στενά,
ας σκορπίσει και σαν το βρόμικο νερό,
ας στάξει ολόκληρη στον βούρκο,
κατρακυλώντας προς την Ανάσταση.


Της Κατερίνας Π.

2 σχόλια:

  1. Dominikos9 Δεκεμβρίου 2013 στις 4:46 μ.μ.

    Πολύ ευαίσθητο για άλλη μία φορά το ποίημα σου Κατερίνα. Κι ένα περιεχόμενο πολύ βαρύ γιατί δεν αφήνει ελπίδες. Οι ελπίδες έχουν γίνει ψεύτικες οάσεις. Και χωρίς ελπίδες, μένει μόνο η λύτρωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος10 Δεκεμβρίου 2013 στις 1:47 μ.μ.

    Έλαβες και πάλι το νόημα όπως ακριβώς το είχα στο μυαλό μου.
    Ευχαριστω πολύ Δομήνικε =) (Κατερίνα Π.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή