Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2013

Η πληγή


Και η ανήμπορη η ευτυχία να πασχίζει μάταια να διαβεί τον ανύπαρκτο αυτό δρόμο που ποτέ δεν της ανοίξαμε. Κι εμείς σαν πιόνια των καιρών με μοιρολόγια να θρηνούμε για τον δικό της χαμό.

Της ευτυχίας που δεν ήρθε. Κι ούτε που θα 'ρθει ποτέ.

Θλίψη μέσα στη ματαιότητα της κάθε μέρας και ο χρόνος να μεγαλώνει
με τις γρατζουνιές του την πληγή.

Και το μυαλό σου που μόνο προτάσεις έμαθε να συντάσσει, να μαθαίνει τώρα βίαια πως και οι προτάσεις του αυτές κανένα νόημα δεν έχουν.

Και έτσι απλά να ματώνει και λίγο παραπάνω...

Ποιος;

Η πληγή...



Της Κατερίνας Π.

2 σχόλια:

  1. Πολύ ευαίσθητο και το δεύτερο κείμενο σου Κατερίνα. Η ευτυχία να πασχίζει να μπει σ' έναν δρόμο ανύπαρκτο, η ματαιότητα μίας ζωής δίχως την ευτυχία, το μυαλό να συντάσσει προτάσεις δίχως αληθινό περιεχόμενο. Πολύ ιδιαίτερες σκέψεις μέσα σε λίγες γραμμές... Μπράβο Κατερίνα ξανά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δομινηκε! Εγω σε ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου ξαθε φορα.
    Χαίρομαι που σου αρεσε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή