Μια φορά, σ' έναν κόσμο αληθινό, έβρεχε ασταμάτητα. Δεν ήταν η βροχή συνηθισμένη, ήτανε κλάμα δύστροπο, κακόκεφο μα ζωηρό.
Κινδυνεύω και πίνω, δεν περιστρέφομαι, για να επιζώ. Κυνηγώ τη ζωή, δεν μπορώ να λησμονάω το χάδι, το φιλί, δεν μπορώ να κοιμηθώ.
Ήταν μια καινούρια μέρα, Κυριακή, είχε σύγνεφα, αέρα, μουσική. Ξέσπασε μετά η δυνατή βροχή, μπόρα, πλημμύρες, άγριοι κεραυνοί.
Ήρθε πάλι ευτυχώς η χαραυγή, έδωσε η Παναγιά καλή τροφή.
Μπήκαν στη ζωή πολιτικοί και φάγανε του κόσμου το ψωμί. Α, ρε, κομματικοί, παίξατε στα ζάρια την πατρίδα μας, τρελοί. Μας τσάκισαν τα πόδια, στέρεψαν την πηγή και ο λαός κάνει όση μπορεί υπομονή.
Και βλέπω το ματωμένο εκείνο βουνό που περιμένει καρτερικά βουβό. Τώρα πια τι να του πω; Πως δεν θα μπορέσω να το δω.
Γιατί αυτοί που με φτάσανε εδώ, μ' έχουν κάνει συν τοις άλλοις παλαβό. Όλοι αυτοί που κοιτάνε τα πολλά λεφτά και λένε πως δεν χωράει στη φτώχεια λευτεριά.
Όλοι αυτοί σαν παιχνίδι το 'χουν δει και στην κατάντια μας δώσαμε χώρο σε πολλούς ναζιστές, λαοπλάνους, χουντικούς.
Το μέλλον μας δεν ξέρω δυστυχώς και δεν είμαι σίγουρος αν στην άλλη άκρη έχει φως. Μα μια πατρίδα που αγαπάω σαν τρελός, θέλω να την δω να ξαναλάμψει σαν ξάστερος ωκεανός.
Του Δημήτρη Χαραλάμπους
Ο Δημήτρης μας είχε συστηθεί στο Γλέντι με το υπέροχο "Η τελευταία γέρικη μου αναπνοή". Σήμερα έχουμε τη χαρά να διαβάζουμε τη δεύτερη δημιουργία του, που ισορροπεί ανάμεσα σε κείμενο και σε στίχους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο "Πατρίδα Ματωμένη" συνοψίζει, νομίζω, τις σκέψεις και τα συναισθήματα όσων Κυπρίων σκέφτονται - υγιώς - για την πατρίδα τους.
Περιμένουμε το επόμενο τώρα!
Πάρα πολύ όμορφες σκέψεις γραμμένες με πολύ μαεστρικό τρόπο, απλό και μεστό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα τόσο ωραίο κείμενο γεννά μία μόνο ερώτηση αγαπητέ Δημήτρη: Γιατί δεν γράφεις πιο συχνά;
Αγαπητοί γλεντζέδες σας ευχαριστώ για τα πολύ ωραία σας λόγια. Συνεχίστε την καλή δουλειά. Σας χρειαζόμαστε για να ξεφεύγουμε από την καθημερινότητα..
ΑπάντησηΔιαγραφή