Τετάρτη 19 Ιουνίου 2013

Αδερφέ μου (Wednesday's Inspiration, by Alejandro)


Αδερφέ μου!

Έμενες στο απέναντι σπίτι. Μαζί μεγαλώσαμε! Η μαμά σου, όταν ερχόμουν, έφτιαχνε μακαρόνια με κιμά, το αγαπημένο μου φαγητό για να με ευχαριστήσει. Παιδικά χρόνια, εφηβεία, τα πρώτα σκιρτήματα, οι πρώτες μας εμπειρίες και οι πρώτες επιτυχίες. Όλες μαζί τις μοιραστήκαμε, αδερφέ μου. Σε μένα ερχόσουν και τα έλεγες όλα. Τα μεγαλύτερα προβλήματα, τα γκομενικά, τα πάντα. Ήταν ένα όμορφο καλοκαίρι.

Μέχρι εκείνο το φθινόπωρο. 

Ήταν το φθινόπωρο που αλλάξαν όλα αδερφέ μου. Όταν σταμάτησες να με λες αδερφό, αδερφέ μου. Μας κέρδισε η παράνοια. Πόσους άλλους έχει παρασύρει αυτή η δύναμη, πόσους αδερφικούς φίλους έχει χωρίσει, πόσα σπίτια έχει ξεκληρίσει.

Εκείνο το φθινόπωρο, έπιασες το όπλο με σκοπό να ξεκληρίσεις ότι ήταν αντίθετο εθνολογικά, θρησκευτικά, ιδεολογικά παράταιρο από σένα. Μέχρι εκείνο το καλοκαίρι ήμασταν αδέρφια, τώρα μπήκες στο σπίτι, μας απείλησες, μας είπες ότι, αν δεν ξεκουμπηστούμε να φύγουμε, έχεις και άλλους τρόπους να επιβάλεις τη θέληση σου.

Τότε έχασα τη λογική μου. Χειμώνας, αδερφέ μου. Κάθε συναίσθημα είχε παγώσει. Πήρα ένα μαχαίρι και μπήκα στο σπίτι σου με σκοπό να σε σκοτώσω, εκεί μπροστά σε όλη την οικογένεια σου, μου. Δεν τα κατάφερα. Η μάνα σου μπήκε ανάμεσα μας για να μας χωρίσει. Να μας αποτρέψει από αυτή την παράνοια. "Εσεις είστε αδέρφια", φώναζε.

Το μαχαίρι βρήκε τη μαμά σου. Έπεσε νεκρή. Στην κουζίνα το φαγητό ήταν σερβιρισμένο. Μακαρόνια με κιμά.

Και ήταν χειμώνας βαρύς. Την επόμενη φορά που θα σε έβλεπα, θα ήταν και η τελευταία. Κρατούσες μια χειροβομβίδα. Το τελευταίο που μου είπες: "Ψόφα". Μπήκες μέσα τυφλωμένος από μίσος και μας σκότωσες όλους. Μαζί ανατινάχτηκες και εσύ. Δεν σε ενδιέφερε να ζήσεις. Το μόνο που σε ενδιέφερε ήταν να πάρεις και μένα μαζί σου.

Οι παντογνώστες εξηγούσαν  ότι αυτός ο εμφύλιος που μας έκανε παρελθόν αδερφέ μου μπορεί να εξηγηθεί γιατί στην περιοχή υπήρχαν διάσπαρτες εθνότητες, θρησκείες, ιδεολογίες και η μία πλευρά έδειξε αποσχιστικές τάσεις. Αυτά είπαν και μετά ήρθαν και μας βομβάρδισαν όλους μαζί, για να μας σώσουν.

Τι να εξηγηθεί ρε παπάρες; Εγώ και 'σύ μεγαλώσαμε σαν αδέρφια. Μας βάλανε σε στρατόπεδα, αδερφέ μου. Και εμείς οι μαλάκες πέσαμε στην παγίδα τους. Εξηγείται η τρέλα;

Χάσαμε τη ζωή μας και τώρα μας λένε ήρωες. Το κάθε στρατόπεδο δημιουργεί ήρωες αδερφέ μου. Αλλά νιώθεις στ' αλήθεια ήρωας; Εγώ νιώθω περισσότερο θύμα.

Χάσαμε, αδερφέ μου. Χάσαμε τη φιλία μας, την οικογένεια μας, τη ζωή μας, για ένα ψέμα.

Αδερφέ μου, πέρασαν τόσα χρόνια και πήρα πρώτη φορά το θάρρος να σου μιλήσω. Ήρθε ο καιρός να καταλάβουμε τα λάθη μας και να είμαστε μόνον παράδειγμα προς αποφυγή και όχι ηρώων από εδώ και εμπρός.

Ζήσαμε μαζί ένα Καλοκαίρι, ένα Φθινόπωρο, έναν Χειμώνα. Δεν είναι καιρός να αφήσουμε την Άνοιξη να έρθει; Πολύ δεν την καθυστερήσαμε; Τι λες;



Υ.Γ: Το κείμενο αυτό αποτελεί έμπνευση από το θέμα που πραγματεύεται το ντοκιμαντέρ του ESPN Οnce Brothers για τη σχέση των δύο πρώην αδερφών από τη Γιουγκοσλαβία, του Σέρβου Βλάντε Ντίβατς και του Κροάτη Ντράζεν Πέτροβιτς, που - από αδερφικοί φίλοι - σταμάτησαν κάθε επικοινωνία μετά το ξέσπασμα του εμφυλίου. Ο Πέτροβιτς πέθανε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα το 1993 (στις 7 Ιουνίου συμπληρώθηκαν 20 χρόνια) στην κορύφωση του πολέμου, χωρίς ποτέ να προλάβει να τα βρει με τον φίλο του. Το ντοκιμαντέρ αποτέλεσε την αφορμή για μένα για να γράψω ένα κείμενο αλληγορικό για το τι τράβηξαν οι λαοί αυτοί στη διάρκεια του Γιουγκοσλαβικού εμφυλίου. Πόσες άραγε αδερφικές φίλιες όχι μόνο χάλασαν, σαν του Βλάντε και του Ντράζεν, αλλά έφτασαν στο σημείο αδερφός να σκοτώνει αδερφό; Όχι μόνο στον συγκεκριμένο εμφύλιο, αλλά σε οποιονδήποτε εμφύλιο έλαβε χώρα ή συνεχίζει να λαμβάνει.

Υ.Γ.2: Σήμερα επιλέγω να κλείσω, αντί  να ξεκινήσω, τη στήλη με ένα απόφθεγμα από την ταινία, του Εμίρ Κουστουρίτσα, Underground: A war is no war until the brother kills his brother.




4 σχόλια:

  1. Ένα από τα πιο συγκλονιστικά κείμενα του Alejandro ever, ένα από τα ομορφότερα κείμενα ever στο Γλέντι.

    Οι πιο ανατριχιαστικές προτάσεις ήταν αυτές για μένα: "Το μαχαίρι βρήκε τη μαμά σου. Έπεσε νεκρή. Στην κουζίνα το φαγητό ήταν σερβιρισμένο. Μακαρόνια με κιμά".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. κορυφαιο μπαλ ! συμφωνω με ντομ και προσθετω και αυτη A war is no war until the brother kills his brother.
    δαναη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. μακράν το καλύτερο Wednesday's inspiration... η πένα του αφεντικού είναι δεδομένη, απλά εμείς έχουμε το προνόμιο να την απολαμβάνουμε σε διάφορες μορφές... ξεχωρίζω και εγώ τη πρόταση που αναφέρει ο Dom...

    ΑπάντησηΔιαγραφή