Τετάρτη 5 Ιουνίου 2013

Εξέγερση (Wednesday's Inspiration, by Alejandro)


"Εξεγείρομαι, άρα υπάρχω", Αλμπέρ Καμί (1913-1960).

"ΦΩΝΑΞΕ, η ζωή μας χάνεται, πάει
ΔΙΑΛΥΣΕ τη σκόνη που σκεπάζει το φως
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ διακοπές στο Sarajevo πάει
ΞΥΠΝΗΣΕ στις ειδήσεις τα βλέπεις και τρως",
Magic De Spell.

Η εξέγερση στην Κωνσταντινούπολη είναι η αφορμή για το σημερινό Wednesday's Inspiration. Είναι ένα θέμα σημαντικό αλλά και πολύπλοκο.


Wednesday's Inspiration Revolution of the Week: Μάιος 1968

Η  εξέγερση πάντως έχει τη δική της ιστορία. Η πιο δημοφιλής εξέγερση της νεολαίας στη συνείδηση μας τα τελευταία 50 χρόνια είναι αυτή του Μαΐου του 1968. Στη Γαλλία, θεωρείται ως σημείο-σταθμός για τη μετάβαση από τον συντηρητισμό (θρησκεία, πατριωτισμός, σεβασμός στην εξουσία) στις φιλελεύθερες ιδέες (ισότητα, ανθρώπινα δικαιώματα, σεξουαλική απελευθέρωση). Στην Ευρώπη, αποτέλεσε έμπνευση για παρόμοιους κοινωνικούς αγώνες. Το βίντεο της ημέρας αναφέρεται στην έναρξη αυτών των γεγονότων.

Glenti's Weekly Video
(Από την εκπομπή "Σαν Σήμερα" της ΝΕΤ)




Εις την Πόλιν

Την τελευταία εβδομάδα μας κατακλύζουν συνεχώς εικόνες από την Κωνσταντινούπολη όπως τη ξέρουμε οι Έλληνες, Istanbul όπως είναι γνωστή διεθνώς. Συγκεκριμένα, βλέπουμε τη χρήση εκτεταμένης βίας από τις κατασταλτικές δυνάμεις της αστυνομίας απέναντι σε διαδηλωτές που διαδήλωσαν αρχικά κατά της μετατροπής πάρκου κοντά στην πλατεία Ταξίμ σε εμπορικό κέντρο. Αργότερα, όμως, η διαμαρτυρία αυτή εξελίχθηκε σε εξέγερση κατά της κυβέρνησης Ερντογάν και κατά των μέτρων καταπίεσης σημαντικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων που πλήττουν κυρίως τους νέους.


Η νεολαία της Τουρκίας φαίνεται να ξυπνάει, αλλά φαίνεται να ξυπνάει μαζί της και η Κεμαλική - Κοσμική παράδοση, η οποία απειλήθηκε αρκετά τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της ισλαμικής κυβέρνησης Ερντογάν. Ξυπνάνε, επίσης, οι αλεβίτες που είναι θρησκευτικά συγγενείς του, ηγέτη της Συρίας, Μπασάρ αλ Άσαντ και του καθεστώτος του με το οποίο οι σχέσεις της Τουρκίας οδηγούνται στα άκρα. Μάλιστα, ο Ερντογάν όξυνε ακόμα περισσότερο τα πνεύματα, ανακοινώνοντας ότι θα ονομάσει τη νέα μεγάλη γέφυρα της Πόλης Σελίμ Α', προς τιμήν του ομώνυμου Σουλτάνου (και πατέρα του "τηλεοπτικού αστέρα" Σουλεΐμάν του Μεγαλοπρεπή), που θεωρείται ο σφαγέας τους.

Μαζί τους μοιάζει να ξυπνάει και  ο στρατός, ο οποίος είναι εγγυητής του Κοσμικού Κράτους στην Τουρκία και ο οποίος δέχτηκε ισχυρά πλήγματα στις εξουσίες του από τον Ερντογάν που προσπάθησε να τον περιορίσει. Είναι γνωστή  άλλωστε η υπόθεση Εργκένεκον με δίκες στρατιωτικών που προσπάθησαν να συνωμοτήσουν σε βάρος της εξουσίας του Ερντογάν. Μέσα σε όλα αυτά φαίνεται ότι εμπλέκεται και το Κουρδικό ζήτημα, για το οποίο είχαμε συμφωνία μεταξύ της Τούρκικης Κυβέρνησης και των  Κούρδων ηγετών για πολιτική λύση του προβλήματος. Μάλιστα, ο Ερντογάν, επειδή θέλει να διευρύνει τις εξουσίες του με νέο πολιτικό σύνταγμα και την υποψηφιότητα του ως προέδρου το 2014, ποντάρει στην πολιτική στήριξη των Κούρδων βουλευτών, αφού τα μεγάλα κόμματα της αντιπολίτευσης είναι εναντίον του. Όπως καταλαβαίνετε, λοιπόν, τα πράγματα είναι πολύ σύνθετα και αυτές είναι μόνο μερικές όψεις του θέματος.

Οι λαϊκές εξεγέρσεις έχουν, λοιπόν, πολλές πτυχές που θα πρέπει να εξετάζουμε. Σίγουρα, έχοντας φίλους με τους οποίους διατηρώ επικοινωνία από την Τουρκία, θεωρώ ότι η μία πτυχή, αυτή της διεκδίκησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι πολύ θετική και ελπιδοφόρα. Η νεολαία δεν διστάζει να αψηφίσει απειλές και κρατική βία (μέσω της αστυνομίας) και να βγει για να διεκδικήσει τα δικαιώματα της. Από παθητικοί δέκτες, γίνονται φορείς της αλλαγής. Η άλλη πτυχή, όμως, είναι τα πολιτικά παιχνίδια που παίζονται, και η συμμετοχή του Στρατού σ' αυτά, τα οποία αν μη τι άλλο θα πρέπει να εξετάζουμε με περισσότερη προσοχή.


Wednesday's Inspiration Retro Song:
Joe Cocker - With a Little Help from My Friends

Ένα χρόνο μετά την επανάσταση των Παρισίων το 1968, έχουμε τη μουσική επανάσταση του Woodstock. Στην πιο γνωστή συναυλία που έγινε ποτέ, ο Joe Cocker μας άφησε αυτήν τη ξεχωριστή ερμηνεία του, τραγουδιού των Beatles, With a Little Help from My Friends. Στο πρόσωπο του μπορούμε να συνοψίσουμε το πάθος της νεολαίας για αλλαγή.




Υ.Γ: Τι είναι το Wednesday's Inspiration; Είναι η έμπνευση της Τετάρτης. Στον πυρετό της εβδομάδας. Ένα απόφθεγμα, ένα βιβλίο, μια ταινία, ένα τραγούδι, μια εικόνα, μια μυρωδιά, οτιδήποτε μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για μια παραπάνω σκέψη. Η στήλη επιδιώκει να είναι μαζί σας κάθε Τετάρτη ή τουλάχιστον κάθε δεύτερη Τετάρτη. Στα σχόλια από κάτω περιμένουμε και τις δικές σας προτάσεις.

Υ.Γ.2: Οι πηγές που χρησιμοποίησα για το κομμάτι "Εις την Πόλιν" είναι από από την εκπομπή ΝΕΤ στα Γεγονότα (το απόσπασμα που μας αφορά είναι από το 14:00 έως 30:00) που μπορείτε να δείτε εδώ, και το άρθρο του Γιώργου Καπόπουλου στην Ημερησία με τίτλο Τρωτά σημεία στην πανοπλία της "ισχυρής" Τουρκίας που μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Ιδιαίτερα ευχαριστώ στη Χριστιάννα για την κοινοποίηση αυτών των πηγών.




4 σχόλια:

  1. alejandro! για ακόμη μια φορά ένα πολύ πολύ ενδιαφέρον θέμα και επίκαιρο! μ άρεσε πολύ! σίγουρα κάθε εξέργεση έχει πολλές πτυχές και δε θα πρέπει να τη βλέπει κανείς μονοδιάστατα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Από το βίντεο για τον Μάη του '68 και απ' όσα έγιναν πριν λίγες μέρες στην Κωνσταντινούπολη, βλέπουμε ότι οι μεγαλύτερες εξεγέρσεις ξεκινάν από μία αφορμή. Ο θυμός χρειάζεται μία σπίθα για να ξεχειλίσει.

    Αλλά πράγματι στις πλάτες των εξεγέρσεων, ιδιαίτερα στων νεανικών εξεγέρσεων με τις οποίες ταυτίζομαι ακόμα παραπάνω, όλοι οι πολιτικοί παράγοντες προσπαθούν να επωφεληθούν πολιτικά. Και πάντα καταφέρνουν να βρωμίσουν κάτι που οι περισσότεροι αγνά διεκδικούν στους δρόμους.

    Μερικές φορές οι πρωταγωνιστές των εξεγέρσεων γίνονται άνθρωποι που τους θαυμάζεις για πάντα (Daniel Cohn-Bendit) και άλλες φορές όχι (Παπουτσής).

    Πάντα, όμως, θα με συναρπάζουν οι μέρες των εξεγέρσεων. Ακόμα κι αν δεν καταφέρνουν τίποτα. Γιατί είναι οι μέρες που θα δεις αγκαλιασμένους ανθρώπους με φανέλες της Φενέρ και της Γαλατά, είναι οι μέρες που Έλληνες και Κύπριοι θα πούνε "Μπράβο ρε παιδιά!" όταν δουν τις εικόνες από μία χώρα που την έχουν μάθει για εχθρό, είναι οι μέρες που γινόμαστε πάλι άνθρωποι...


    Μπράβο Alejandro για την ΥΠΕΡΟΧΗ ανάρτηση στην ΥΠΕΡΟΧΗ στήλη!

    Υ.Γ: Comment by Kostas έστω και αργά θέλουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. μου άρεσε πολύ η επιλογή του θέματος αυτή την εβδομάδα και βρήκα πολύ εύστοχο τον συσχετισμό των γεγονότων! και η διασκευή του Joe Cocker πάρα πολύ ωραία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. To comment άργησε μια εβδομάδα...

    Στην Τουρκία όντως τίποτα δεν είναι απλό. Υπάρχουν τόσες πολλές αντιθέσεις, τόσες πολλές τάσεις, τόσο περίπλοκες σχέσεις μεταξύ των διαφόρων κινημάτων που η απλοϊκή ανάλυση συνήθως δεν μπορεί με τίποτα να εξηγήσει. Συμφωνώ όμως με τον Δομήνικό ό,τι ότι και να γίνει οι μέρες της εξέγερσης μένουν και είναι πολύ σημαντικές. Είναι οι μέρες που ένας λαός γίνεται δυνατός, συμμετέχει ενεργά και διεκδικεί. Είναι επίσης οι μέρες της ουτοπίας που πιστεύουμε ότι μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα. Άντε και στα δικά μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή