Μετά τη (γνώριμη) καφρίλα και πέρα απ' την αγαλλίαση του σκουπίσματος του πρωταθλητή Ευρώπης (υπενθυμίζοντας ότι το ιδανικό του τριφυλλιού παραμένει πάντοτε η υπέρβαση των εθνικών ορίων): φέτος, μετά τον Γκιστ, τον Λάσμε, τον Μπράμος, τον Ούκιτς, υπάρχει ένας ακόμα τύπος που μπήκε μ' έναν δικό του, μοναδικό τρόπο στο μωσαϊκό της πράσινης εποποιίας.
Κόουτς μικρομεσαίων ομάδων της Α1, που, μετά το λανσάρισμα μιας απ' τις εντυπωσιακότερες ομάδες του ελληνικού μπάσκετ (του Περιστερίου των Φορντ, Ντίνκινς, Τσαρτσαρή, Ζεβροσένκο κλπ), βρέθηκε να βολοδέρνει για καμιά δεκαετία στα κάτω στρώματα της κατηγορίας. Μέχρι το καλοκαίρι της μεγάλης ευκαιρίας. Όταν κλήθηκε να αντικαταστήσει τον special one του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Παίρνοντας το 10% του μισθού και το 1/3 του μπάτζετ του προκατόχου του. Θυμίζοντας, λίγο καρικατουρίστικα, ρετρό underdog αμερικανικής ταινίας, απ' αυτές που 'βαζε το mega τα μεσημέρια της Κυριακής.
Και, έτσι απλά και ανεξήγητα, όπως συμβαίνει σε κάθε college sports movie, πέτυχε. Όχι ως αντικαταστάτης. Ως Αργύρης.
Κάτι μου λέει πως δεν τον πειράζει που μάλλον δεν θα μπει ποτέ πλάι στα λάβαρα του ΟΑΚΑ: τον Μποντιρόγκα, τον Αλβέρτη, τον Διαμαντίδη, τον Ζέλικο, τους Γιαννακοπουλαίους. Του αρκεί που μπόρεσε να σταθεί σ' αυτό το επίπεδο. Γιατί πάντα μέσα του πίστευε ότι το άξιζε. Φτάνει να του δινόταν η ευκαιρία.
Υ.Γ: Κουίκ σάιντ. Μυρωδιές.
Του Γιώργου Νικολού
Εξαιρετικό !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιος θα το 'λεγε ότι Έλληνας προπονητής θα διαδεχόταν τον καλύτερο προπονητή της Ευρώπης, που καθόταν στον πάγκο της καλύτερης ομάδας όλων των εποχών σε όλα τα αθλήματα στην Ελλάδα, θα έπρεπε να έχει 10/12 νέους παίκτες στο ρόστερ και παρ' όλα αυτά:
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι μόνο θα κράταγε τη θέση του, αλλά θα τελείωνε τη χρονιά με double, 3-0 με μειονέκτημα και αξιοπρεπέστατη πορεία στην Ευρώπη. Και το πιο σημαντικό: θα κατάφερνε να εξασφαλίσει με τις επιλογές του το μέλλον (επόμενα 3 χρόνια ας πούμε) της ομάδας στο υψηλότερο επίπεδο.
Happy ending! Το ίδιο και για τον Μπαρτζώκα, τον πρώτο Έλληνα προπονητή που παίρνει Ευρωλίγκα! Αν ήταν ταινία η φετινή τους πορεία, θα ήταν πράγματι τρελή αμερικανιά! χαχαχαχα!
Ναι ρε Αργύρη!
ΑπάντησηΔιαγραφή