Ιησούς Χριστός (Wednesday's Inspiration by Alejandro)

"Η κυριότερη αγωνία μου και το αποτέλεσμα που πηγάζει από τις χαρές και τις λύπες μου 
είναι η συνεχής και χωρίς οίκτο μάχη ανάμεσα στο πνεύμα και τη σάρκα". 

Νίκος Καζαντζάκης, "Ο Τελευταίος Πειρασμός". 

Μεγάλη Εβδομάδα. Η στήλη Wednesday's Inspiration θα ασχοληθεί με τον Ιησού Χριστό και το μήνυμα που περνάνε οι γιορτές της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα. Στο τέλος θα σας προτείνουμε κάποιες ταινίες σχετικές αλλά διαφορετικές από τις άλλες.

Η ιστορία του Ιησού είναι μια ιστορία ΣΥΜ-ΒΟ-ΛΙ-ΚΗ. Ο Χριστός διδάσκει μια ουτοπία (δυστυχώς) για τις ανθρώπινες σχέσεις, την αγάπη. Ότι δηλαδή οι σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους  πρέπει να διέπονται με αγάπη, κατανόηση, σεβασμό. Είναι ένα διαχρονικό μήνυμα, μια φιλοσοφία ζωής που στην ουσία της είναι για μένα πολύ σημαντική. Ο Χριστός, σύμφωνα με τη δική μου εκδοχή, ήταν ένας άνθρωπος που πίστεψε στην αγάπη, πίστεψε ότι κανείς δεν μπορεί να κατακτήσει το πνεύμα του - και όντως κανείς δεν το κατέκτησε - αφού την αλήθεια του την πλήρωσε με θάνατο.

Οι ανθρώπινες σχέσεις σε ευρύτερη κλίμακα, όμως, ανέκαθεν διέπονται από το συμφέρον και όχι την ανιδιοτέλεια που προτείνει ο Ιησούς. Από την παραδοχή δηλαδή ότι όλοι είμαστε καθίκια οπότε ο καθένας πρέπει να κοιτάξει την πάρτη του. Πράγματι, αυτήν την εκδοχή προτείνουν και οι Διεθνείς Σχέσεις, το αντικείμενο που σπούδασα. Και δεν τους αδικώ. Είμαστε καθίκια. Η ανιδιοτέλεια εκλαμβάνεται ως αδυναμία.

Όμως οι ουτοπίες πρέπει να υπάρχουν, όχι για να εφαρμόζονται αυτές καθεαυτές, αυτό δεδομένης της ανθρώπινης φύσης είναι αδύνατο, αλλά για να είναι οδηγός - σημείο αναφοράς για ένα τρόπο ζωής ανώτερο, καλύτερο. Ο Ιησούς για εμένα αυτό προτείνει. Η ανάσταση συμβολίζει την καταστροφή του παλιού, του φθαρμένου και τη δημιουργία κάτι καινούργιου, ανώτερου.

Όλα αυτά τα υπέροχα μηνύματα που μας δίνει ο Ιησούς ή αυτοί που έγραψαν για τη ζωή του, τα πήρε η εκκλησία και τα τσάκισε. Ο Ιησούς ανάμεσα στους φαρισαίους και στην παρακμή πρότεινε κάτι διαφορετικό. Η εκκλησία μας από την άλλη, παίρνει αυτήν την ιστορία, βγάζει την εκδοχή της και την επιβάλλει ως μοναδική. Έτσι επιβιώνει μέχρι τις μέρες μας ως μια κοινότητα συμφερόντων και εθνικού προσδιορισμού (στην περίπτωση της Ελλάδας) αλλά όχι ως μια κοινότητα αληθινής αγάπης.

Έτσι βλέπουμε ανθρώπους που κάνουν τον σταυρό τους και μετά δείχνουν τέτοια καταφρόνηση ή ακόμα και μίσος σε όσους το χρειάζονται. Ζώντας μέσα στην υποκρισία. Η φιλοσοφία ζωής και θανάτου του Χριστού ξανασταυρώνεται μέσα σε καθέναν απ' αυτούς τους Υποκριτές.

Ο τελικός στόχος για μένα είναι, αφότου καταλάβεις ότι οι σχέσεις μεταξύ ανθρώπων είναι σχέσεις συμφέροντος, να προσπαθήσεις να τις αλλάξεις. Να προσπαθήσεις να χτίσεις έναν κόσμο διαφορετικό, να μη συμβιβάζεσαι με τη βρωμιά, να μην προσπαθήσεις να ελιχθείς σε αυτήν αλλά να ζήσεις έξω από αυτήν. Εδώ είναι και η βάση της λέξης ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.

----


Κάθε τέτοια εποχή, μου αρέσει να βλέπω ταινίες σχετικές με τον Ιησού, ώστε αυτές να λειτουργήσουν ως έναυσμα για έναν περαιτέρω προβληματισμό. Αυτό το έναυσμα δεν το βρίσκω στον συμπαθέστατο Τζεφιρέλι ή σε αντίστοιχες ταινίες του είδους αλλά σε οποιαδήποτε ταινία προσεγγίζει τη ζωή του Ιησού διαφορετικά, όχι επίσημα, όχι κατεστημένα.  Σήμερα στο Wednesday's Inspiration σας προτείνουμε 3 διαφορετικές ταινίες για τη ζωή του Ιησού που στηρίζονται στη μυθοπλασία και όχι στην ορθή πίστη  που είναι ουσιαστικά η μυθοπλασία που επιβάλλεται.

1) Ο Τελευταίος Πειρασμός

Το βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη, από το οποίο πήραμε το απόφθεγμα της ημέρας, γυρίστηκε σε ταινία από τον Μάρτιν Σκορτσέζε το 1988 και ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων. Πιστοί - Οπαδοί (της μαλακίας) επιτέθηκαν σε κινηματογράφους που έπαιζε την ταινία ακόμα και με ξύλινους σταυρούς. Μετέτρεψαν το σύμβολο της πίστης τους σε όπλο.

Η ταινία αυτή στηρίζεται σε μυθοπλασία (όπως και μεγάλο μέρος της ιστορίας του Ιησού, έτσι κι αλλιώς) και προτείνει μια άλλη εκδοχή του Ιησού, ενός ανθρώπου που του επιβάλλεται να πεθάνει για τους άλλους ανθρώπους χωρίς ο ίδιος να το επιθυμεί. Είναι μια ταινία στην οποία προβάλλονται οι αδυναμίες του ανθρώπου Ιησού, ο οποίος προσπαθεί συνεχώς να ξεφύγει από τη μοίρα του, ακόμα και τη στιγμή της σταύρωσης όταν του δίνεται μια δεύτερη ευκαιρία να ζήσει και να γεράσει δίπλα στην αγαπημένη του Μαρία Μαγδαληνή. Ενώ ο Ιούδας είναι αυτός που προσπαθεί να τον καθοδηγήσει, ο πιο πιστός συνοδοιπόρος του Ιησού.

Είναι μια ταινία προβληματισμού και πρόκλησης. Οι ιδέες, εάν είναι όντως δυνατές, πρέπει να δοκιμάζονται, και όχι να αφορίζονται.

2) Jesus Christ Superstar

Εδώ μη ψάχνετε το ίδιο βάθος με την προηγούμενη ταινία. Είναι μια ταινία - μιούζικαλ που τοποθετείται στην έρημο με πολλούς αναχρονισμούς. Το στυλ των 70s πάει μια βόλτα στην Ιερουσαλήμ του Ιησού, στην οποία εμφανίζονται και τανκς κάποια στιγμή. Η ταινία αφηγείται με τρόπο ευχάριστο τις τελευταίες ημέρες του Ιησού και εστιάζει στο γεγονός ότι ο Ιησούς μετά από τη δόξα που γνωρίζει, καβαλάει το καλάμι και γίνεται ένας Superstar, με τον Ιούδα να προσπαθεί να τον επαναφέρει στο ίσιο δρόμο.

Είναι και αυτή μια ταινία πρόκλησης, στο πολύ πιο ανάλαφρο της, η οποία και αυτή δέχτηκε σημαντικό πόλεμο από τους "πιστούς" όταν βγήκε και σίγουρα αυτό της δίνει από μόνο του πολλά συν στοιχεία.

3) Life of Brian (comment by Kostas)

Το Life of Brian (Ένας Προφήτης, μα τι Προφήτης) είναι μία από τις πιο αστείες ταινίες που έχω δει στη ζωή μου. Περιγράφει τη ζωή του Brian, ενός ανθρώπου που γεννήθηκε σ' ένα στάβλο δίπλα ακριβώς από τον στάβλο που γεννήθηκε ο Χριστός, έζησε παράλληλα με τον Χριστό και προσπαθούσε να πείσει τους πάντες, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, ότι δεν είναι αυτός ο Μεσσίας.

Η σάτιρα των Monty Python δεν απευθύνεται στο πρόσωπο του Χριστού, αλλά πιάνει όλους τους υπολοίπους. Τις εκκλησίες, τα πολιτικά κόμματα, τη χαζομάρα και τη μισαλλοδοξία των ανθρώπων, τους δογματισμούς... Μια σειρά από κωμικά επεισόδια διαδέχονται το ένα το άλλο για να καταλήξουμε στο αποκορύφωμα όταν ο Μπράιαν σταυρώνεται κατά λάθος με μουσική υπόκρουση το Always Look on the Bright Side of Life.

Υ.Γ. Τι είναι το Wednesday's Inspiration;  Είναι η έμπνευση της Τετάρτης. Στον πυρετό της εβδομάδας. Ένα απόφθευγμα, ένα βιβλίο, μια ταινία, ένα τραγούδι, μια εικόνα, μια μυρωδιά, οτιδήποτε μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για μια παραπάνω σκέψη. Η στήλη επιδιώκει να είναι μαζί σας κάθε Τετάρτη ή τουλάχιστον κάθε δεύτερη Τετάρτη. Ατού της στήλης θα είναι το bonus comment από τον Κώστα, ό οποίος δεν το γνωρίζει ακόμα, αλλά θα είναι το κερασάκι στην τούρτα αυτής της στήλης. Περιμένουμε σχόλια, παρατηρήσεις, προτάσεις για προσεχή θέματα. Καμία μέρα δεν είναι σαν την Παρασκευή και καμιά μέρα δεν είναι σαν την Τετάρτη. Κάθε μέρα είναι διαφορετική. Ας τις αξιοποιήσουμε!

by Alejandro