Πως το όνειρο μπορεί να βγει αληθινό | Kat&dogs

Σήμερα, 4 Απριλίου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων. Και σήμερα δεν θέλω να κουράσω με λυπηρές, απογοητευτικές ιστορίες.

Θέλω μόνο να πω ότι, όσο δύσκολα κι αν φαίνονται τα πράγματα - ειδικά αυτήν την εποχή - για ανθρώπους και ζώα, μπορούμε, με πολύ μικρές πράξεις, να κάνουμε μεγάλα πράγματα.

Αντιλαμβάνομαι ότι δεν μπορούμε όλοι να υιοθετήσουμε, να φιλοξενήσουμε ή να κάνουμε κάποια δωρεά / να αναλάβουμε κάποια έξοδα.


Μπορούμε, όμως, να κάνουμε 4 απλά πράγματα:

1. Να στειρώσουμε το δικό μας σκυλί / γάτα, να μη συμβάλλουμε στο να μαζεύονται και άλλα αδεσποτάκια στους δρόμους. Τα σκυλάκια δεν είναι άνθρωποι, δεν χρειάζεται και δεν έχουν ανάγκη να ζήσουν τη χαρά του σεξ ή της μητρότητας / πατρότητας. Υποφέρουν όταν είναι σε οίστρο και δεν ζευγαρώνουν, ενώ μια εγκυμοσύνη μπορεί να αποβεί μοιραία, όταν ο ιδιοκτήτης δεν είναι επαγγελματίας εκτροφέας! Είναι τόσο απλό και μπορεί να κάνει τόσο μεγάλη διαφορά.

2. Να υιοθετήσουμε υπεύθυνα. Να ενημερωθούμε πριν το κάνουμε και να μην το κάνουμε εάν πιστεύουμε ότι είτε λόγω χρημάτων είτε λόγω χρόνου, ευθύνης κλπ. δεν θα μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε και άρα το σκυλί μας θα αλλάξει χέρια και, πιθανόν, να βρεθεί και στο δρόμο. Δεν αγοράζουμε αυθόρμητα από PET SHOP για πολλούς λόγους που τους έχουμε ξαναπεί. Εάν θέλουμε συγκεκριμένη ράτσα, απευθυνόμαστε σε επαγγελματίες breeder. Αλλιώς, υπάρχουν τόσα μα τόσα πολλά υπέροχα σκυλιά που περιμένουν πως και πως να βρουν το νέο τους μόνιμο σπίτι!

3. Να καταγγείλουμε οποιαδήποτε κακοποίηση. Σκυλιά δεμένα μόνιμα, παρατημένα σε μπαλκόνια / ταράτσες / βαρέλια ή οπουδήποτε, υποσιτισμένα, χτυπημένα ή οτιδήποτε. Μπορείτε να καταλάβετε πότε ένα ζώο υποφέρει. Και μπορείτε να το βοηθήσετε απλά με μια καταγγελία. Ή έστω μια κουβέντα με τον ιδιοκτήτη.

4. Να βάλουμε ένα μπολάκι νερό ή λίγη τροφή για να βοηθήσουμε τα αδεσποτάκια της περιοχής. Είναι τόσο μικρό και απλό, αλλά μπορεί να δώσει μεγάλη βοήθεια.


Μπορώ να γράφω με τις ώρες... Το θέμα με συνεπαίρνει, με παθιάζει, με θλίβει. Όμως είπα ότι θα προσπαθήσω να μην το κουράσω. Ο καθένας μπορεί να βοηθήσει, ανθρώπους και ζώα, με απλούς τρόπους. Δεν χρειάζεται να είμαστε εκατομμυριούχοι ή εμμονικοί, πορωμένοι. Δεν χρειάζονται οι ταμπέλες εδώ.

Χρειάζεται απλά να θέλουμε να σεβόμαστε τις άλλες ζωές, τον διπλανό μας, άνθρωπο ή ζώο. Και σαν αλυσίδα, σαν ντόμινο, αργά ή γρήγορα, η θέληση και η νοοτροπία που γίνεται πράξη, θα γίνει τρόπος ζωής. Θα βγαίνει αυθόρμητα, με χαρά, χωρίς τύψεις και στενοχώρια.

Και τότε θα υιοθετηθεί και από τον διπλανό μας. Αυτό ονειρεύομαι. Και εύχομαι, σιγά - σιγά, να ξεκινήσει και να μεγαλώσει. Από μένα, τους φίλους μου, τους φίλους τους, τους γνωστούς που θα δουν την πράξη, θα τη σκεφτούν, θα τους αρέσει και στην επόμενη ευκαιρία θα την κάνουν και αυτοί.

Και ποιος ξέρει, ίσως κάποια στιγμή πλησιάσω λίγο πιο πολύ στο όνειρό μου...

by Kat