Α.Ε.Κ. είναι οι αναμνήσεις της παιδικής μου ηλικίας. Σε μια οικογένεια των 5 με 4 Παναθηναϊκούς, εγώ έγινα Α.Ε.Κ. από αντίδραση. Α.Ε.Κ. είναι το συναίσθημα που έχει ο κάθε φίλαθλος μέσα του όταν βλέπει το σύμβολο της. Η ΑΕΚ έπεσε κατηγορία για πρώτη φορά στην ιστορία της. Ε, και; Ήρθε ο καιρός να την ξαναβρούμε!
Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο (όπως και πολλοί άλλοι κλάδοι της επαγγελματικής ζωής) με επιχειρηματίες - αρπακτικά και κάθε λογής υπόκοσμο έχει κουράσει και απομακρύνει πολύ κόσμο από τα γήπεδα. Η ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια δεν άντεξε από τις ληστείες ανθρώπων που πλούτισαν στην πλάτη της. Δεν άντεξε, επίσης, από ορισμένους οπαδούς που της έβαλαν την τελευταία μαχαιριά στα σπλάχνα της στο παιχνίδι με τον Πανθρακικό. Αυτοί της έβαλαν την τελευταία μαχαιριά, όχι το σάπιο σύστημα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Αυτό της έριξε τις περισσότερες μαχαιριές, αλλά την τελευταία την έριξαν αυτοί. Οι ίδιοι που πριν δύο χρόνια κυνήγησαν τους παίκτες του Ατρόμητου όταν μετά από 9 χρόνια η ΑΕΚ είχε επιστρέψει στους τίτλους. Ο ''υπέροχος κόσμος'' που όλοι όσοι ασχολούνται επαγγελματικά με τον χώρο της ΑΕΚ έγλειψαν πολλάκις. Εγώ δεν είμαι δημοσιογράφος. Δεν έχω κανένα συμφέρον να ωραιοποιήσω τις καταστάσεις. Ο μέσος ΦΙΛΑΘΛΟΣ της ΑΕΚ, όμως, είναι διαφορετικός. Αγαπάει την ομάδα του μ' έναν τρόπο ρομαντικό και παλιομοδίτικο. Έναν τρόπο διαφορετικό από τους περισσότερους φιλάθλους. Ανιδιοτελώς. Δεν περιμένει τίτλους ο ΑΕΚτζης για να πάει στο γήπεδο. Θέλει μόνο να δει κάτι αυθεντικό. Αυτό η ΑΕΚ το είχε χάσει το τελευταίο διάστημα. Ήρθε ο καιρός να το ξαναβρεί.
Α.Ε.Κ είναι οι αναμνήσεις τις παιδικής μας ηλικίας. Δεν είναι καμία ΠΑΕ, κανένα ΑΦΜ. Τίποτα που να σχετίζεται με το χρήμα, αυτό τα χαλάει όλα στο τέλος. Αυτές ποιος μπορεί να μας τις πάρει; Κανείς! Θα είναι για πάντα μαζί μας! Το γήπεδο, η καθημερινότητα, το σχολείο. Ο Κατσουράνης να βάζει το γκολ στο 95' μέσα στη Ριζούπολη, η ΑΕΚ να παίρνει Χ στη Μαδρίτη, ο Ντεμης να ανακοινώνει ότι φεύγει από την ομάδα. Αντίο και στη Νέα Φιλαδέλφεια. Το γκολ του Νατσούρα με τον Ιωνικό το 2005 που μας στέρησε ένα ανέλπιστο πρωτάθλημα. Ήμουν με τις πατερίτσες. Είχα πάει μόνος μου στο γήπεδο με τις πατερίτσες. Το διπλό στη Λεωφόρο για το κύπελλο την ίδια περίοδο. Την επόμενη μέρα μπήκα στην τάξη με μια μπλούζα της ΑΕΚ, γεμάτος υπερηφάνεια. ΑΕΚ σημαίνει χαρές και λύπες. Ζούλιο Σέζαρ εκτελεί απέναντι στο Ντίντα και γκοοοοοοοοοοοοοοοοολ! Νικήσαμε τη Μίλαν! Τσιρίλο στο 80φευγα, γυριστό σουτ και ισοφάριση κόντρα στην Άντερλεχτ. Ο Ριβάλντο και τα 4 γκολ στον Ολυμπιακό. Ο τελικός με τον Ολυμπιακό 4-4 και 35 πέναλτι. Το πιο ωραίο ματς που έχω δει στη ζωή μου. Ο Νάτσο και τα μαγικά του. Ο υποβιβασμός.
ΑΕΚ σημαίνει προσφυγιά. Δεν την έζησα εγώ. Η ΑΕΚ συνδέεται με την ιστορία πολλών ανθρώπων. Την έζησαν χιλιάδες άνθρωποι που άφησαν τις πατρίδες τους και ήρθαν στο κράτος της Ελλάδας αναγκασμένοι να κάνουν μια νέα αρχή, θύματα της Μεγάλης Ιδέας που οδήγησε κάτι φαντασμένους να διεκδικούν την Άγκυρα. Οι τουρκόσποροι ήρθαν. Έτσι τους φωνάζανε αυτοί που ήθελαν να αποκαλούν τους εαυτούς τους απόγονους των Αρχαίων Ελλήνων. Πρόγονοι μπορεί. Ο πολιτισμός τους έφτανε μέχρι την εποχή του λίθου. Οι πρόσφυγες στα αστικά κέντρα ήταν κοσμοπολίτες, διαφορετικοί. Και αποφάσισαν να φτιάξουν μια διαφορετική ομάδα, την ΑΕΚ, και ένα γήπεδο, αυτό της Νέας Φιλαδέλφειας, με τα χέρια τους.
Πως να πεθάνει αυτή η ομάδα; Πως να πεθάνει η ιστορία αυτών των προσφύγων; Πως να πεθάνουν οι παιδικές μου αναμνήσεις; Χέστηκα για την εταιρεία. Η ΑΕΚ του χρόνου πρέπει να παίζει στη Γ' Εθνική ή Football League 2 (τρομάρα μας!), καθαρή από ΟΛΑ τα λαμόγια που την έριξαν, μαζί με όλους τους φιλάθλους που έχουν αυτήν τη συναισθηματική σχέση με την Α.Ε.Κ. Μπορεί η νέα αρχή να μοιάζει δύσκολη, αλλά θα είναι αυθεντική. Επιστροφή στο συναίσθημα.
by Alejandro
Επιστροφή στο συναίσθημα. Τι ωραίο κλείσιμο... Την ΑΕΚ πραγματικά τη θαυμάζω γι' αυτά ακριβώς που γράφει από πάνω ο Alejandro. Τους μέσους φιλάθλους της τους θαυμάζω περισσότερο κι από τους φιλάθλους της δικής μου ομάδας (ΠΑΟ). Γι' αυτό και πιστευώ ότι, αν υπάρχει μία ομάδα που μπορεί να περάσει με μεγαλύτερη αξιοπρέπεια όλη αυτήν τη διαδικασία, αυτή είναι η ΑΕΚ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ: Πάντα ένιωθα λύπη γι' αυτούς που χλεύαζαν την ΑΕΚ σαν ΑΕΚακι γιατί είχαν περισσότερους τίτλους. Πόσο λίγα καταλαβαίνουν...
Υ.Γ.2: Πολύ ωραίο κείμενο από έναν αληθινό ΑΕΚτζη που ξέφυγε Ο ΑΤΙΜΟΣ από μία οικογένεια Παναθηναϊκών! χαχαχα!
Περίμενα να διαβάσω αυτό το κείμενο από τον Alejandro, και περίμενα μάλιστα ο τίτλος να είναι κάπως έτσι, μόνο Α.Ε.Κ. με τις τελείες της και την ιστορία της σε 3 γράμματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εγώ Παναθηναϊκός είμαι αλλά η Α.Ε.Κ. είχε πάντα μια θέση στη καρδιά μου, τώρα ίσως περισσότερο. Είμαι επίσης, και εγώ υπερ του να παίζει στη Γ' Εθνική του χρόνου.
Το κατακρεουργημένο Ελληνικό ποδόσφαιρο χρειάζεται μια ΑΕΚ δυνατή. Επιστροφή στο συναίσθημα λοιπόν...
Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα δεν το παρακολουθώ πολύ. Το βρίσκω ελεεινό και τρισάθλιο,πολύ βαθιά σάπιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤις φιλοσοφίες των ομάδων δεν τις ασπάζομαι. Θεωρώ ότι πρόκειται για καταστάσεις άλλων ετών, πολύ μακρινών και για εμένα στη φιλοσοφία δεν έχει καμία διαφορά ο ΑΕΚτζής, ο βάζελος και ο γαύρος. Είναι απλά τίτλοι που δίνουν οι οπαδικές εφημερίδες για να κρατάνε τα πλήθη σε εγρήγορση.
Πάντα σιχαινόμουν την ατιμωρησία στα ελληνικά αθλήματα. Και αυτό το λέω βάζοντας όλες τις ομάδες στο ίδιο τσουβάλι.Πρέπει να καταλάβουμε ότι ΟΛΕΣ οι πράξεις έχουν συνέπειες. Για μένα η πορεία της ΑΕΚ ήταν προκαθορισμένη όπως και στο μπάσκετ. Ίσως ακουστώ κομπλεξικός σε κάποιους, αλλά χαίρομαι που έγινε. Όχι γιατί έπεσε ο αντίπαλος κατηγορία, αλλά γιατί έτσι μόνο θα επέλθει η κάθαρση.Ούτε με αλλαγές ΑΦΜ, ούτε με συγχωνεύσεις. Ξεκινάς από το μηδέν και με τη δυναμική που έχει αυτή η ομάδα θα ανέβεις σίγουρα σε αξιοπρεπές επίπεδο σύντομα.
Χαίρομαι, λοιπόν, για την ΑΕΚ γιατί της δίνεται η ευκαιρία να κάνει μια νέα αρχή. Εύχομαι σε αυτήν την αρχή της να επιστρέψει πιο δυνατή από ποτέ.