Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

Adiós Señor Presidente, Adiós Chávez


Ο Hugo Chávez από την μακρινή Βενεζουέλα κατάφερε να ξεχωρίσει. Οι "φιλελεύθερες" δυνάμεις τον μισούσαν σαν εχθρό, οι αριστεροί της νέας γενιάς τον αποθέωναν σαν Θεό. Σίγουρα ο στρατιωτικός από τη Βενεζουέλα έκανε αισθητή την παρουσία του.

Το 1992 φλέρταρε για πρώτη φορά την εξουσία με μη νόμιμους τρόπους, προσπαθώντας να ρίξει τον τότε πρόεδρο με πραξικόπημα. Ο λόγος ή ή αφορμή ήταν ότι ο τότε Πρόεδρος Κάρλος Πέρες χρησιμοποιούσε έντονη κρατική βία απέναντι στον λαό που διαμαρτυρόταν για την έντονη κοινωνική αδικία.

Ο Τσάβες κατέλαβε την εξουσία, δημοκρατικά αυτήν τη φορά, το 1999. Και δεν την έχασε ποτέ μέχρι τον θάνατο του... Το διάστημα της εξουσίας του έχει συνδεθεί με κοινωνικές κατακτήσεις, εθνικοποιήσεις, την προστασία των δικαιωμάτων των ιθαγενών, την αναδιανομή της γης και των κερδών από το πετρέλαιο. Το τελευταίο ήταν και το μυστικό της επιτυχίας του, καθώς δύσκολα χωρίς αυτόν τον πόρο θα είχε έσοδα να υλοποιήσει τα κοινωνικά του προγράμματα.

Στον λαό ήταν πολύ αγαπητός. Όχι σε όλους βέβαια. Αυτοί τα συμφέροντα των οποίων επλήγησαν από τις αναδιανομές ήταν εναντίον του. Τον κατηγόρησαν επίσης για λογοκρισία του τύπου. Απέναντι του είχε και τις ΗΠΑ, τα συμφέροντα των επιχειρηματιών της οποίας επλήγησαν με τις μαζικές εθνικοποιήσεις των δικαιωμάτων πετρελαίου. Ο Hugo Chávez με την πολιτική του διαδρομή θέτει ένα παράδειγμα λαϊκής αριστερής διακυβέρνησης, ένα παράδειγμα που ενέπνευσε γειτονικές χώρες τις Λατινικής Αμερικής να τον μιμηθούν, ένα παράδειγμα μη υποταγής στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόζονται, ένα παράδειγμα κοινωνικής πολιτικής. Το παράδειγμα του Hugo Chávez, του Señor Presidente θα το κρίνει από εδώ και μπρος η ιστορία...




3 σχόλια:

  1. Όταν τα πιο φτωχά στρώματα ενός λαού σε λατρεύουν και σε εκλέγουν 4 συνεχόμενς φορές, κάτι θα έχεις κάνει σωστά. Η χειρότερη διαπίστωση είναι ότι δεν φαίνεται να υπάρχουν νέοι συνεχιστές - ηγέτες που να εμπνεύσουν λαούς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μεγάλη αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που θα κρίθει σίγουρα ευνοϊκά από την ιστορία... Κι άλλοι τέτοιοι να υπήρχαν να έκαναν τον κόσμο να κλαίει στο άκουσμα του θανάτου τους... Αλήθεια πόσοι θα κλάψουν στο άκουσμα του θανάτου του Παπανδρέου, του Καραμανλή, του Σαρκοζύ, του Μπλαιρ, της Μέρκελ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εχουν κι αυτοί το κοινό τους που θα θρηνήσει ... Τους τραπεζίτες !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή