Η 20η Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί, από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 1989, ως ημέρα του παιδιού. Η αναγκαστική παιδική εργασία, η παιδική πορνεία, η παιδική βια, η έλλειψη πρόσβασης στην εκπαίδευση, η έλλειψη βασικών αναγκών όπως το νερό και το φαγητό, η προπαγάνδα που συντηρεί διαχωρισμούς και το συναίσθημα της υποταγής, είναι προβλήματα που αντί να μειώνονται γίνονται όλο και πιο έντονα.
Η ημέρα που θέσπισε ο ΟΗΕ δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια ετήσια κολυμπήθρα του Σιλωάμ όπου εναποθέτουμε τις τύψεις μας και την υποκρισία μας, ξεπλένοντας τις "αμαρτίες" μας γι' αυτήν την πραγματικότητα, με την απάθεια μας (παθητική στάση) και τον τρόπο ζωής μας (ενεργητική στάση). Και του χρόνου πάλι τα ίδια.
Την ίδια στιγμή η ανταλλαγή θανάτου στην λωρίδα της Γάζας φουντώνει ξανά. Και θύματα αυτής της διαμάχης είναι κυρίως παιδιά. Οι διατάξεις του ΟΗΕ περί προστασίας αμάχων πληθυσμών και προστασίας του παιδιού σαν να μην υπήρξαν ποτέ.
Μια κοινωνία διχασμένη στα δύο. Από τη μια τα παιδάκια που έχουν χάσει ζωτικά τους μέλη από βομβαρδισμούς αλλά δεν έχουν χάσει τη δύναμη για ζωή, και από την άλλη ο δυτικός μπόμπιρας θεατής, προστατευμένος (;) στην κούνια - κλουβί του.
Η εικόνα του Ισραήλ για τους τρομοκράτες είναι προφανώς αυτή.
Γιατί ο κόσμος δεν μπορεί να καταλάβει ότι η Άννα Φρανκ...
...είναι το ίδιο παιδάκι με αυτό που πληγώθηκε στην Παλαιστίνη από τυφλές επιθέσεις.
Και τα υπόλοιπα που βρίσκονται σε κίνδυνο ανά πάσα ώρα και στιγμή.
Στην πραγματικότητα, η αναίτια βία σε βάρος παιδιών είναι μία. Είναι Τρομοκρατία. Είναι συμπεριφορά που δεν ταιριάζει στην ανθρωπότητα. Επομένως, το πρόβλημα είναι κοινό.
Η ειρήνη είναι εφικτή μόνο αν αλλάξουμε αντιλήψεις. Ειδάλλως...
Κι ας μην ξεχνάμε ότι αυτή είναι μόνο μία όψη της βίας. Η άμεση. Έμμεσα θύτες είμαστε όλοι. Με τον τρόπο ζωής μας. Με το σύστημα το οποίο συντηρούμε και διαιωνίζουμε. Με την αδιαφορία μας.
Η ημέρα που θέσπισε ο ΟΗΕ δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια ετήσια κολυμπήθρα του Σιλωάμ όπου εναποθέτουμε τις τύψεις μας και την υποκρισία μας, ξεπλένοντας τις "αμαρτίες" μας γι' αυτήν την πραγματικότητα, με την απάθεια μας (παθητική στάση) και τον τρόπο ζωής μας (ενεργητική στάση). Και του χρόνου πάλι τα ίδια.
Την ίδια στιγμή η ανταλλαγή θανάτου στην λωρίδα της Γάζας φουντώνει ξανά. Και θύματα αυτής της διαμάχης είναι κυρίως παιδιά. Οι διατάξεις του ΟΗΕ περί προστασίας αμάχων πληθυσμών και προστασίας του παιδιού σαν να μην υπήρξαν ποτέ.
Μια κοινωνία διχασμένη στα δύο. Από τη μια τα παιδάκια που έχουν χάσει ζωτικά τους μέλη από βομβαρδισμούς αλλά δεν έχουν χάσει τη δύναμη για ζωή, και από την άλλη ο δυτικός μπόμπιρας θεατής, προστατευμένος (;) στην κούνια - κλουβί του.
Η εικόνα του Ισραήλ για τους τρομοκράτες είναι προφανώς αυτή.
Γιατί ο κόσμος δεν μπορεί να καταλάβει ότι η Άννα Φρανκ...
...είναι το ίδιο παιδάκι με αυτό που πληγώθηκε στην Παλαιστίνη από τυφλές επιθέσεις.
Και τα υπόλοιπα που βρίσκονται σε κίνδυνο ανά πάσα ώρα και στιγμή.
Στην πραγματικότητα, η αναίτια βία σε βάρος παιδιών είναι μία. Είναι Τρομοκρατία. Είναι συμπεριφορά που δεν ταιριάζει στην ανθρωπότητα. Επομένως, το πρόβλημα είναι κοινό.
Η ειρήνη είναι εφικτή μόνο αν αλλάξουμε αντιλήψεις. Ειδάλλως...
Κι ας μην ξεχνάμε ότι αυτή είναι μόνο μία όψη της βίας. Η άμεση. Έμμεσα θύτες είμαστε όλοι. Με τον τρόπο ζωής μας. Με το σύστημα το οποίο συντηρούμε και διαιωνίζουμε. Με την αδιαφορία μας.
by Alejandro
δυστυχώς με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο
ΑπάντησηΔιαγραφή"Γιατί ο κόσμος δεν μπορεί να καταλάβει ότι η Άννα Φρανκ... είναι το ίδιο παιδάκι με αυτό που πληγώθηκε στην Παλαιστίνη από τυφλές επιθέσεις."
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπέναντι σ' ένα τόσο ευαίσθητο θέμα, αυτό ήταν το ιδανικό κείμενο. Για τον πρόλογο του που μιλάει για την προπαγάνδα που χωρίζει τους ανθρώπους... Για τις εικόνες που δεν διαχωρίζουν εθνικότητες... Για τον επίλογο που μας θυμίζει ότι δεν φταίνε μόνο οι άλλοι...
Υ.Γ: Κάθε φορά που ο Alejandro γράφει, μας υπενθυμίζει πόσα χάνει το Γλέντι όταν δεν γράφει.
ΥΓ2 Άρα κάθε φορά που γράφει ο Alejandro πρέπει να του ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ να γράφει όσο πιο συχνά μπορεί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπαλάσκα είναι πραγματικά πολύ ευκόλο να κρίνεις ένα κράτος για τις πράξεις του!Βέβαια όσο φίλος μου και να είσαι δεν σε έχω ακούσει ούτε μια φορά να λες πως μπορεί πραγματικά να υποταχθεί αυτός ο καρκίνος της χαμας!Γιατί μη μου πεις πως το ισραηλ παρέδωσε εδάφη (οπως π.χ. τη λωρίδα της γάζας) για να μπόρει μετά αμέριστα να σκοτωνει παιδακια...το έκανε για να βρεθεί η ειρήνη!Και το να τρώει ρουκέτες όλη μέρα δεν νομίζω πως είναι ο τρόπος που θεωρεί ο οποιοσδήποτε εδώ μέσα την ειρήνη!Αλλά θα χαιρόμουν να αναλύσουμε περαιτέρω το θέμα σε μια βραδυνή έξοδο (όπως έχουμε κάνει άπειρες φορές βέβαια άλλα μια ακόμη δεν βλάπτει,προτου σε χάσουμε πάλι!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητε φιλε μου, συμφωνω οτι ειναι ευκολο. Οπως ευκολο ειναι αυτην την εποχη να κρινει κανεις τους Ναζι και τον Χιτλερ με δεδομενη την αποσταση του χρονου. Η χαμας πραγματι γαμησε ολες τις προσπαθεις της Φαταχ για ειρηνη. Προηγουμενως ειχαν προηγθει 2 δολοφονιες Παλαιστινιων πριν ξεκινησουν οι ρουκετες. Υποθεση Εργασιας: Εαν η Χαμας ειναι τρομοκρατια που χτυπα τυφλα αναμεσα σε Ισραηλινους, και να συμφωνησω μαζι σου, ο Ισραηλινος στρατος που χτυπα χωρις κανενα στοχο επισης αναμεσα σε Παλαιστινιους αμάχους τι ειναι ; Και δεν μπορω να σκεφτω οτι ο Ισραηλινος στρατος δεν εχει τα μεσα.... Τρομοκρατια ειναι και αυτό. Αυτο ειναι το μηνυμα του κειμενου, και λυπαμαι αν δεν το καταλαβες. Και η Χαμάς και ο Ισραηλινος στρατός είναι τρομοκρατες, εαν στοχος τους ή μεσο εκφοβισμου είναι μικρά παιδιά. Η Άννα Φρανκ και το παλαιστινιο παιδάκι ειναι τα ίδια παιδιά .
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ. Το δικαιωμα αυτοδιάθεσης κάθε λαού πρέπει να είναι ιερό...