Καταλαβαίνεις ότι ήρθε καλοκαίρι...

Καταλαβαίνεις ότι ήρθε το καλοκαίρι όταν, πέραν από - το προφανές - ότι αρχίζει η ζέστη (και έχεις μια ακατανίκητη ανάγκη να παραιτηθείς ΤΩΡΑ απο τη δουλειά σου και να πας για μπάνιο ή - ακόμα καλύτερα - να πας διακοπές), αρχίζεις να νιώθεις / ακούς και τα κουνουπάκια με το διακριτικό τους ζζζζζζζζζζ μέσα στο αυτί σου, την ώρα που κοιμάσαι αμέριμνος/η...

Επιπλέον, τα περίπτερα ανανεώνουν τα παγωτά στα ψυγεία (προσοχή στα ψυγεία που είναι εκτεθειμένα στον ήλιο. ΔΕΝ θέλετε στομαχικές διαταραχές καλοκαιριάτικα), οι κοπέλες αρχίζουν να φοράνε σορτσάκια και ανάλαφρα φορεματάκια (ναι, ξέρω, προς μεγάλη χαρά του ανδρικού φύλου), ξεπροβάλουν και οι βερμούδες συνδυασμένες με τα δίχαλα για τους αρσενικούς και γενικά επικρατεί μια λίγο πιο ανάλαφρη και χαρούμενη διάθεση...

Για μένα, όμως, ένα από τα σήματα κατατεθέν του καλοκαιριού είναι ο θερινός κινηματογράφος. Ο κινηματογράφος γενικότερα είναι πολύ μεγάλη αγάπη μου αλλά το θερινό cinema έχει μια άλλη γλύκα... Στα πρώτα 10' δεν μπορείς να διακρίνεις τίποτα γιατί ακόμα δεν έχει νυχτώσει εντελώς. Δεν σε πειράζει, όμως, γιατί εκείνη την ώρα ακόμα τακτοποιείσαι στο "όχι - και - τόσο - αναπαυτικό - αλλά - δεν - πειράζει - καθόλου - γιατί - έχεις - πάει - θερινό" κάθισμά σου, χαμηλώνεις την ένταση του κινητού, πίνεις μια γουλιά από την μπύρα σου, τρως 2-3 ποπ-κορν και στρίβεις το τσιγάρο σου. Γιατί στο θερινό cinema μπορείς να πιεις το ποτό σου, να φας και να καπνίσεις όοοοσο θέλεις!

Στο εν τω μεταξύ, έχει ήδη νυχτώσει οπότε με μεγάλο ενθουσιασμό ενημερώνεις τον διπλανό σου ότι πλέον βλέπεις !!! Έχεις χάσει τα ΠΡΟΣΕΧΩΣ βέβαια, κάτι που κατ' εμέ είναι τεράστιο πλήγμα, αλλά δεν βαριέσαι... Έχεις πάει θερινό. Τί και αν ακούς τους ήχους από τα μηχανάκια και τα αυτοκίνητα, το τηλέφωνο από κάποιο διαμέρισμα της διπλανής πολυκατοικίας ή μια παρέα να γελάει ή (ακόμα χειρότερα) να τσακώνεται σ' ένα μπαλκόνι, σε eye-level, δίπλα από την οθόνη... ΔΕΝ σε νοιάζει, γιατί είσαι θερινό, είσαι και μάγκας γιατί έχεις ψεκαστεί με citronella και δεν σε αγγίζουν τα λατρευτά κουνούπια, έχεις φέρει και ζακετάκι / μπουφανάκι για το τόσο ευεργετικό βραδινό αεράκι του καλοκαιριού... Κομπλέ!

Και το καλύτερο μέρος; Ότι μπορείς να δεις παλιές ταινίες, all-time classic, noir, old-fashioned thriller, cult movies και οτιδήποτε άλλο αντίστοιχο που δύσκολα θα βρεις στην υπόλοιπη διάρκεια του χρόνου στις κλειστές αίθουσες. Εκτός αν είσαι μεγάλος λάτρης του είδους και ψάχνεις τα μικρά cinema σε πολύ συγκεκριμένες περιοχές όπου παίζουν αντίστοιχες ταινίες... Αλλά εκεί δεν μπορείς να πιεις την μπύρα σου, μαζί με το τσιγάρο σου, να ρίχνεις κλεφτές ματιές στον ουρανό και στην ανοιχτωσία που σου προσφέρει η αυλίτσα, που θυμίζει κάτι από τις πιο παλιές εποχές... άρα, στο στοιχείο σου...

Για φέτος, λοιπόν, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας 6 επιλογές (από 2 κριτικούς κινηματογράφου: Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος και Ορέστης Ανδρεαδάκης) των καλύτερων επανεκδόσεων στα θερινά cinema. Enjoy!

Το Κουρδιστό Πορτοκάλι
Επί χρόνια απαγορευμένο και φριχτά παρερμηνευμένο στην Αγγλία, το Κουρδιστό Πορτοκάλι είναι ένα βίαιο σχόλιο για τη βία που θα κλιμακωνόταν οσονούπω, ένας προφητικός φουτουρισμός, όπου το χυδαίο μπαρόκ συναγωνίζεται την ευρυγώνια καλλιγραφία των σκηνικών.

Nosferatu
Το αριστούργημα του εξπρεσιονιστή Μουρνάου, το καλύτερο δείγμα νατουραλισμού και ποιητικού σινεμά του Μεσοπολέμου, δεν περιορίζεται στο είδος της φρίκης αλλά θέτει θεμελιώδη ερωτήματα για τον άνθρωπο, τις αδυναμίες, τις επιθυμίες και τους φόβους του, μέσα από μια μοναδική χρήση του χώρου, ως κεντρικού πρωταγωνιστή στο πλάνο, και της φωτογραφίας, σαν ένα παιχνίδι ανάμεσα στη σκιά και το φως, υπονοώντας έναν διακριτικό ρομαντισμό στο χάος της πανώλης και της μόνιμης απειλής.

The Cameraman
Κλασικός Μπάστερ Κίτον, με άφθονα γκαγκς, επινοητικές συλλήψεις στην πλοκή και μια ευγενική ερωτική ιστορία στο επίκεντρο. Αξίζει ν' ανακαλύψετε τον θλιμμένο κλόουν του βωβού.

Γκίλντα
"Put the blame on mame". Η Ρίτα Χέιγουορθ, στο πιο προκλητικό στριπτίζ της ιστορίας, δεν βγάζει παρά μόνο τα γάντια της σε αυτό το αξεπέραστο νουάρ του Τσαρλς Βίντορ. Τρελά ερωτευμένος μαζί της, ο Γκλεν Φορντ την ξαναβρίσκει παντρεμένη μετά από χρόνια και η περιπέτειά τους ξαναρχίζει, πιο έντονη από πριν.

Αρσενικό και παλιά δαντέλα
Την στιγμή που ο ορκισμένος εργένης Κάρι Γκραντ έχει επιτέλους αποφασίσει να παντρευτεί, μαθαίνει το "χόμπι" που έχουν οι θείες του: σκοτώνουν μοναχικούς άνδρες και τους θάβουν στο κελάρι τους. Και όσο πάει η κατάσταση γίνεται χειρότερη. Ο Φρανκ Κάπρα υπογράφει μία από τις πιο αστείες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου.

Ο Ταξιτζής
Όσες φορές κι αν την έχεις δει, δεν είναι αρκετές. Μια γνήσια κάθοδος στην κόλαση κι ένας τυπικός σκορσεζικός ήρωας που συγκρούεται με τους δαίμονές του και γίνεται κινηματογραφικό σύμβολο. Ο ταξιτζής του Ντε Νίρο δεν είναι μόνο ένας ρόλος αλλά μια πλήρης κινηματογραφική διαδικασία τρόμου, μοναξιάς και παράνοιας. Η εκπληκτική μουσική του Μπέρναρντ Χέρμαν στοιχειώνει κάθε πλάνο αυτού του γνήσιου αριστουργήματος. Για την ιστορία: ήταν υποψήφια για τέσσερα Όσκαρ και τα έχασε όλα.

πηγή: lifo.gr